Teuderyk II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Teuderyk II

król Burgundii
Okres	od 595 do 613
Poprzednik	Childebert II
Następca	Sigebert II
król Austrazji
Okres	od 612 do 613
Poprzednik	Teudebert II
Następca	Sigebert II
Dane biograficzne
Dynastia	Merowingowie
Data urodzenia	587
Data i miejsce śmierci	613 Metz
Ojciec	Childebert II
Żona	Ermenberga
Dzieci	nieślubne: Sigebert II, Childebert, Corbus, Meroweusz
Multimedia w Wikimedia Commons

Teuderyk II (także Theuderich, Theoderic lub Theodoric; w fr. Thierry, ur. 587, zm. 613 w Metzu) – król Burgundii w latach 595–613 i Austrazji w latach 612–613, był drugim synem Childeberta II.

Po śmierci ojca w 596 roku otrzymał królestwo Burgundii, ze stolicą w Orleanie, a jego starszy brat, Teudebert II otrzymał królestwo ojca, Austrazję ze stolicą w Metzu. Teuderyk panował również nad miastami Tuluza, Agen, Nantes, Angers, Saintes, Angoulême, Périgueux, Blois, Chartres i Le Mans. Podczas swej małoletności i w latach późniejszych panował z pomocą swej babki Brunhildy.

W 596 Chlotar II, król Neustrii i Fredegunda, jego matka, zajęli Paryż, który miał być dziedziną wspólną. Fredegunda, a następnie jej syn, wysłali siły do Laffaux i pokonali armie Teudeberta i Teuderyka.

W 599 roku Brunhilda została wygnana z Austrazji przez Teudeberta i musiała się ukrywać. Została znaleziona w pobliżu Arcis w Szampanii. Teuderyk przywitał ją z szacunkiem i pod jej wpływem zdecydował się na wojnę z bratem. Teuderyk pokonał Teudeberta pod Sens. Po bitwie Teuderyk w obawie, by nie zaczął spiskować przeciw niemu Chlotar, ponownie zawarł sojusz z bratem. Wznowili więc walki z Neustrią, a w 600 roku pokonali Chlotara na Dormelles (koło Montereau) na Orvanne. Ziemie między Sekwana i Olzą zostały podzielone między Teudeberta i Teudoryka. Teuderyk otrzymał terytoria pomiędzy Sekwaną i Loarą wzdłuż bretońskiej granicy. Prowadzili również kampanię w Gaskonii, podporządkowując sobie miejscową ludność i ustanawiając Genialisa księciem. Chlotarowi pozostał zaledwie skrawek północnej Galii.

W tym czasie bracia ponownie zaczęli walczyć między sobą. Teuderyk pokonał Teudeberta w bitwie pod Etampes. W międzyczasie Chlotar polecił swemu synowi Meroweuszowi wraz ze swym majordomusem Landrykiem (605) najechać na królestwo Teuderyka. Teuderyk razem ze swym majordomusem Berthoaldem zmierzył się z nimi pod Étampes. Teuderyk zwrócił się o pomoc do Teudeberta, ale ten odmówił mu pomocy. Teuderyk wygrał, ale Berthoald został zabity. Następny majordomus Protadius, jeden ze sprzymierzeńców Brunhildy, zachęcał go do wojny z Austrazją. W 610 roku w wyniku konfliktu z bratem stracił Alzację, Saintois, Turgowię i Szampanię na jego rzecz. Następnie został pokonany w okolicach Jury przez plemiona germańskie. W następnym roku pokonał Teudoryka w bitwie pod Toul (611), a rok później pod Tolbiac (612). Po ostatniej bitwie pojmał uciekającego Teudeberta i oddał go po odebraniu insygniów ich babce Brunhildzie, która kazała go umieścić w klasztorze. Brunhilda prawdopodobnie rozkazała zamordować Teudeberta (wraz z jego synem Meroweuszem), aby usunąć wszelkie zagrożenie dla władzy Teudoryka w obu krajach. Teuderyk zmarł na dyzenterię w stolicy Austrazji, Metzu w czasie przygotowywania kampanii przeciw Chlotarowi. Stało się to w 613 roku. Jego następcą został jego syn Sigebert II.

Poślubił Ermenbergę, córkę wizygockiego króla Witeryka w Chalon w 606, jednak w już następnym roku (607), na wieść o sojuszu Chlotara, Teudeberta, Witeryka i króla Lombardii, Agilulfa, którzy spiskowali przeciw niemu odesłał córkę do Witeryka. Nie posiadając legalnego potomstwa ogłosił swego nieślubnego syna Sigberta następcą tronu. Teuderyk miał czterech znanych synów z nieznanymi kochankami:

• Sigebert II (601–613), przejął tron po ojcu
• Childebert (ur. 602 – data śmierci nieznana)
• Corbus (603–613)
• Meroweusz (ur. 604 – data śmierci nieznana), chrześniak Chlotara II

• Medieval Lands - Merovingians

• Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994
• Wallace-Hadrill, J.M., tłumacz. Czwarty Księga Kroniki Fredegara z kontynuacjami Connecticut: Greenwood Press, 1960.