Tiazyny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tiazyny − związki heterocykliczne zawierające w sześcioczłonowym pierścieniu atom siarki i azotu oraz dwa wiązania podwójne. Podobnie jak w przypadku oksazyn, istnieje 8 możliwych izomerów tiazyn, jednak żadna z tiazyn nie została wyizolowana i scharakteryzowana^[1]^[a].

Znaczenie praktyczne mają zwłaszcza pochodne 10H-fenotiazyny, której szkielet wchodzi w skład barwników tiazynowych (np. błękitu metylenowego) i licznych leków^[3].

Zobacz też

tiazol, C
3H
3NS

Uwagi

↑ W roku 1948 doniesiono o otrzymaniu trwałej 2H-1,4-tiazyny^[2], jednak wyniki te nie zostały potwierdzone^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Aitken, R. Alan, Aitken, Kati M., Carruthers, Philip G., Jean, Marc-Alexandre i inni. 1,4-Oxazine. „Chemical Communications”. 49 (97), s. 11367-11369, 2013. DOI: 10.1039/C3CC47801G.
↑ Barkenbus, Charles, Landis, Phillip S.. The Preparation of 1,4-Thiazine. „Journal of the American Chemical Society”. 70 (2), s. 684-685, 1948. DOI: 10.1021/ja01182a075.
↑ Oxazines. W: Theophil Eicher, Siegfried Hauptmann, Andreas Speicher: The Chemistry of Heterocycles: Structures, Reactions, Synthesis, and Applications. Wyd. 2. John Wiley & Sons, s. 374–380. ISBN 3-527-30720-6.

[3] W roku 1948 doniesiono o otrzymaniu trwałej 2H-1,4-tiazyny^[2], jednak wyniki te nie zostały potwierdzone^[1].

[Aitken2013-1] Aitken, R. Alan, Aitken, Kati M., Carruthers, Philip G., Jean, Marc-Alexandre i inni. 1,4-Oxazine. „Chemical Communications”. 49 (97), s. 11367-11369, 2013. DOI: 10.1039/C3CC47801G.

[Barkenbus1948-2] Barkenbus, Charles, Landis, Phillip S.. The Preparation of 1,4-Thiazine. „Journal of the American Chemical Society”. 70 (2), s. 684-685, 1948. DOI: 10.1021/ja01182a075.

[Eicher-4] Oxazines. W: Theophil Eicher, Siegfried Hauptmann, Andreas Speicher: The Chemistry of Heterocycles: Structures, Reactions, Synthesis, and Applications. Wyd. 2. John Wiley & Sons, s. 374–380. ISBN 3-527-30720-6.

[1]

[a]

[3]

[2]