Tolazolina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tolazolina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-benzylo-4,5-dihydro-1H-imidazol Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. tolazolinum, tolazolini hydrochloridum (chlorowodorek tolazoliny), nazwy handlowe: Pridazol, Pryskol, Priscol inne 2-benzyloimidazolina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C10H12N2
Masa molowa	160,216 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	59-98-3
PubChem	5504
DrugBank	DB00797
SMILES C1CN=C(N1)CC2=CC=CC=C2
InChI InChI=1S/C10H12N2/c1-2-4-9(5-3-1)8-10-11-6-7-12-10/h1-5H,6-8H2,(H,11,12) InChIKey JIVZKJJQOZQXQB-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-05-04] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H315, H319, H335 Zwroty P P301+P312+P330, P305+P351+P338
Klasyfikacja medyczna
ATC	C04AB02
Farmakokinetyka Działanie α-adrenolityk Metabolizm wątrobowy
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylnie, doustnie, krople oczne
Multimedia w Wikimedia Commons

Tolazolina (łac. tolazolinum) – organiczny związek chemiczny, benzylowa pochodna 2-imidazoliny. Jest nieselektywnym antagonistą receptorów α-adrenergicznych. W lecznictwie stosowana w postaci chlorowodorku.

Blokuje zarówno receptory α₁- jak i α₂-adrenergiczne. Znosi efekty pobudzenia tych receptorów przez agonisty. Rozszerza obwodowe naczynia krwionośne. Przyspiesza czynność serca, wzmaga perystaltykę przewodu pokarmowego. Podnosi także sekrecję błony śluzowej żołądka.

• choroby naczyń obwodowych
• zaburzenia krążenia u chorych z miażdżycą
• chromanie przestankowe
• choroba Buergera
• choroba Raynauda
• odmrożenia

• przyspieszenie akcji serca
• zaburzenie rytmu mięśnia sercowego
• spadek ciśnienia
• rozszerzenie naczyń skórnych – przekrwienie
• uaktywnienie lub nasilenie choroby wrzodowej
• dezaktywacja dehydrogenazy alkoholowej – wzrost stężenia aldehydu octowego we krwi i nasilenie objawów nietolerancji alkoholu (podobnie jak disulfiram)

W handlu dostępny w postaci roztworów do iniekcji, tabletek i kropli do oczu. Przykładowe preparaty to Pridazol, Priscol i Priscoline.

Maksymalna dawka jednorazowa przy podawaniu doustnym wynosi 50 mg.

• WaldemarW. Janiec WaldemarW., JolantaJ. Krupińska JolantaJ., Farmakodynamika. Podręcznik dla studentów farmacji, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 101–104, ISBN 83-200-2646-6 .