Trifluorek bromu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trifluorek bromu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. trifluorek bromu, fluorek(1−) bromu(3+) Inne nazwy i oznaczenia Stocka fluorek bromu(III)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BrF3
Masa molowa	136,9 g/mol
Wygląd	bezbarwna, higroskopijna ciecz[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7787-71-5
PubChem	24594
SMILES FBr(F)F
InChI InChI=1S/BrF3/c2-1(3)4 InChIKey FQFKTKUFHWNTBN-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 2,803 g/cm³[1][2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie gwałtownie reaguje[2] Temperatura topnienia 8,77 °C[1][2] Temperatura wrzenia 125,75 °C[2] Współczynnik załamania 1,4536 (589 nm, 25 °C)[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 4 3 W OX
Podobne związki
Inne aniony	monochlorek bromu
Inne kationy	trifluorek chloru, trifluorek jodu
Podobne związki	monofluorek bromu, pentafluorek bromu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Trifluorek bromu, BrF
3 – nieorganiczny związek chemiczny fluoru i bromu na III stopniu utlenienia. W kontakcie z wodą bądź związkami organicznymi może rozkładać się wybuchowo^[2]. Można go jednak roztworzyć w kwasie siarkowym. BrF
3 jest wykorzystywany przy wytwarzaniu fluorku uranu(VI), stosowanego w produkcji paliwa jądrowego.

Po raz pierwszy trifluorek bromu otrzymał w 1906 roku Francuz, Paul Lebeau, w wyniku reakcji bromu cząsteczkowego z gazowym fluorem:

Br
2 + 3F
2 → 2BrF
3

Związek ten można też otrzymać jako jeden z produktów reakcji dysproporcjonowania monofluorku bromu:

3BrF → BrF
3 + Br
2

• bromine trifluoride, [w:] NIST Chemistry WebBook [online], National Institute of Standards and Technology, identyfikator: C7787715  (ang.).