Trzebieszewo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Trzebieszewo

wieś
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	kamieński
Gmina	Kamień Pomorski
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	72-400[2]
Tablice rejestracyjne	ZKA
SIMC	0777220
Położenie na mapie Polski Trzebieszewo
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Trzebieszewo
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego Trzebieszewo
Położenie na mapie gminy Kamień Pomorski Trzebieszewo
53°58′28″N 14°50′51″E/53,974444 14,847500[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Trzebieszewo (do 1945 Tribsow, 1945-46 Trzebieszów) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.

Wieś położona jest około 5 kilometrów od Kamienia Pomorskiego, w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 103. W pobliżu wsi płynie Niemica i Świniec.

Wieś należała do dóbr Kapituły Kamieńskiej. W okresie średniowiecza właścicielami Trzebieszewa były rodziny von Witten i von Brusewitz. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą sprzed 1443 roku. Pisma urzędowe wymieniają wtedy proboszcza parafii - Jakuba Stiemke. W skład parafii wchodziły okoliczne wsie: Jatki, Grębowo, Borucin, Świniec. W 1466 roku z inicjatywy Heinricha von Witten wybudowano kościół. W parafii pełniło posługę trzech księży, dla których ufundowano ołtarz główny i dwie altarie: z prawej strony ołtarz Brüsewitzów a z lewej von Ploetschów ze Świńca. W 1466 roku Heinrich Wachholz sprzedał swoją siedzibę w Grębowie radzie miejskiej z Kamienia na utrzymanie kościoła. W roku 1520 i później nastąpiły dalsze sprzedaże. Joachim i Eggart Brüsewitz sprzedali ziemię i siedzibę w Trzebieszewie oraz dom w Borucinie za 800 florenów na utrzymanie kościoła. Ta sprzedaż była potwierdzona przez dokument księcia Bogusława X wystawiony w Wolinie. W 1603 roku Trzebieszewo zdziesiątkowała epidemia dżumy.

5 marca 1945 roku o 14:00 mieszkańcy Trzebieszewa zostali zaskoczeni pojawieniem się radzieckich czołgów. Tylko dwie rodziny ewakuowały się przez Świniec. 24 grudnia 1945 roku dojechał do Trzebieszewa transport repatriantów z Brzozdowiec wraz z księdzem Michałem Kasprukiem. Tego samego dnia odprawiono pierwszą polską mszę w domu jednych z repatriantów.

W miejscowości w 1945 roku znajdowały się : kościół, dworek szlachecki, młyn, kuźnia, wiatrak (na górce prowadzącej do Świńca), dworzec kolejowy (przy drodze na Mokrawicę), szkoła, gospoda. Na górce w kierunku Świńca znajdował się także wykonany z drewna pomnik przedstawiający postać z trzema głowami. Pomnik postawiono upamiętniając tragiczną śmierć trzech osób, które zginęły jednocześnie od uderzenia pioruna. Jedna z osób, które poniosły śmierć niosła kosę, która prawdopodobnie ściągnęła uderzenie pioruna.

W odległości około 1 km od wsi w kierunku na Jatki znajdowała się także kopalnia kredy. W miejscu wyrobiska znajdują się obecnie dwa jeziora. Na starych fotografiach widoczne są w kopalni szyny i wagoniki kolejki. Według niepotwierdzonych informacji kopalnia została zalana podczas prac gdy natrafiono na żyłę wodną. Również według niepotwierdzonych informacji na dnie jeziora znajdują się wagoniki kolejki i infrastruktura. Bardziej prawdopodobna wersja to jednak upadek ekonomiczny kopalni. W niedalekim Wapnie Kalkberg – miejscowość pomiędzy Dziwnówkiem a Łukęcinem obecnie nieistniejąca – również wydobywano wapno, a ponieważ miejscowość ta leży bezpośrednio nad morzem, koszty transportu były zdecydowanie niższe. W rywalizacji z tą kopalnią Trzebieszewo nie miało szans i zostało najprawdopodobniej zamknięte, a następnie celowo zalane^{[potrzebny przypis]}.

Od kilku lat w okresie maja odbywają się spotkania mieszkańców Trzebieszewa z Niemcami, którzy zamieszkiwali miejscowość przed 1945.

W latach 1945–54 siedziba gminy Trzebieszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

• Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP z 1466 roku.
• dworek szlachecki
• pomnik mieszkańców wsi i okolicznych miejscowości poległych w trakcie I wojny światowej
• warte obejrzenia są liczne bocianie gniazda na słupach i dachach zabudowań

• Trzebieszewo Kamieńskie

• Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
• http://www.architektura.pomorze.pl