Tytus Czaki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tytus Czaki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1888
Ciechocinek, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1944
Warszawa, Polska pod okupacją III Rzeszy

Prezydent Włocławka
Okres

od 1 kwietnia 1933
do 28 lutego 1934

Poprzednik

Stefan Pachnowski

Następca

Romuald Wojciechowski

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami
Oficerowie Legionów, Zakopane 16 grudnia 1914. Od lewej Tytus Czaki, Wacław Sieroszewski, Józef Piłsudski, Tadeusz Kasprzycki, Walery Sławek

Tytus Wincenty Czaki (ur. 4 stycznia 1888 w Ciechocinku, zm. 24 stycznia[1] 1944 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, legionista, prezydent Brześcia nad Bugiem i Włocławka (jako komisarz rządowy), założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Feliksa, dziennikarza, i Antoniny ze Śladowiczów[3]. Ukończył szkołę średnią we Włocławku, po czym zdał egzamin do Korpusu Kadetów im. Suworowa w Warszawie. W 1905 wstąpił do PPS, działał w jej Organizacji Bojowej. Został aresztowany i skazany na dożywotnią katorgę na Syberii. W 1905 zbiegł z Kireńska do Krakowa[4]. Później podejmował zadania bojowe na terenie Królestwa Polskiego. W 1913 roku został ranny w płuco. Leczył się Zakopanem, gdzie organizował Obwód Podhalański Związku Strzeleckiego[4]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był komendantem Placu w Zakopanem, gdzie popadł w konflikt z c. i k. żandarmerią[4]. 28 stycznia 1915 roku zachorował i leczył się w Szpitalu Zmartwychwstanek w Kętach[5]. Mianowany podporucznikiem w 1 pułku piechoty. 4 maja 1915 roku został ranny w pierś. Leczony w Szpitalu Czerwonego Krzyża Abacya[6].

W latach 1916–1918 w Krakowie współpracował z redakcją Kultury Polskiej[4]. W wolnej Polsce był redaktorem naczelnym „Ziemi Lubelskiej”, współzakładał również tygodnik „Polesie”. Sprawował funkcję prezydenta Brześcia nad Bugiem, a później Włocławka (jako komisarz rządowy).

Podczas II wojny światowej działał w konspiracji. 5 stycznia 1944 aresztowany przez Gestapo, przebywał na Pawiaku[7], rozstrzelany w ruinach getta warszawskiego.

15 maja 1919 roku ożenił się z Jadwigą Dobrowolską[4], z którą miał córkę Hannę (1922–1944).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wanat podaje datę 26 stycznia
  2. Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
  3. Wykaz Legionistów ↓.
  4. a b c d e Łoza 1938 ↓, s. 116.
  5. I Lista strat 1915 ↓, s. 9.
  6. II Lista strat 1915 ↓, s. 6.
  7. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985s. 355.
  8. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]