U-42 (1939) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Stocznia | AG Weser, Brema |
---|---|
Położenie stępki | |
Wodowanie | |
Kriegsmarine | |
Wejście do służby | |
Zatopiony | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | |
Długość | 76,6 m |
Szerokość | 6,5 m |
Zanurzenie | 4,7 m na powierzchni |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW) | |
Prędkość | |
Zasięg | 10.500 Mm przy 10 w. na powierzchni |
Uzbrojenie | |
4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działko 37 mm plot, 1 działko 20 mm plot | |
Załoga | 48 - 56 osób |
U-42 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX A z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zamówienie na budowę okrętu podwodnego zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 21 listopada 1936. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 21 grudnia 1937. Wodowanie nastąpiło 16 lutego 1939, wejście do służby 15 lipca 1939.
Okręt wchodził w skład 6. Flotylli U-Bootów; dowódcą został Kptlt. Rolf Dau. Odbył jeden patrol bojowy, podczas którego uszkodził brytyjski frachtowiec „Stonepool” (4.803 BRT).
Zatopiony 13 października 1939 bombami głębinowymi na południowy zachód od Irlandii przez niszczyciele HMS „Imogen” i HMS „Ilex”; zginęło 26 członków załogi, uratowano 20.