Unia Indyjska – Wikipedia, wolna encyklopedia
1947–1950 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania | 15 sierpnia 1947 | ||||
Data likwidacji | 26 stycznia 1950 | ||||
Władca | |||||
Premier | |||||
Powierzchnia | 3 287 590 km² | ||||
Populacja (1950) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | 108 os./km² | ||||
Waluta | |||||
Strefa czasowa | UTC +5:30 | ||||
Narody i grupy etniczne | Hindusi (dominujący) | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | |||||
Położenie na mapie |
Unia Indyjska (ang. Union of India, czasami także Dominium Indii) – historyczne państwo położone w Azji, na terenie obecnych Indii, istniejące w latach 1947–1950.
Unia Indyjska była bezpośrednim poprzednikiem istniejącego dziś państwa indyjskiego, powstała 15 sierpnia 1947 roku w wyniku deklaracji niepodległości Indii. Było to państwo o ustroju monarchicznym, będące w unii personalnej z Wielką Brytanią. 26 stycznia 1950 roku państwo uległo przekształceniu w obecnie istniejącą Republikę Indii.
Gubernatorzy generalni Indii
[edytuj | edytuj kod]- Louis Mountbatten (1947–1948)
- Chakravarthi Rajagopalachari (1948–1950)
Premierzy
[edytuj | edytuj kod]- Jawaharlal Nehru (1947–1950)