Victoria Ocampo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Victoria Ocampo

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1890 Buenos Aires
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1979 San Isidro
Narodowość	argentyńska
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons

Victoria Ocampo, właśc. Ramona Victoria Epifanía Rufina Ocampo^[1] (ur. 7 kwietnia 1890 Buenos Aires, zm. 27 stycznia 1979 w San Isidro) – argentyńska eseistka, intelektualistka, założycielka i redaktorka czasopisma literackiego „Sur” i wydawnictwa o tym samej nazwie.

Urodziła się 7 kwietnia 1890 roku w Buenos Aires, w zamożnej rodzinie^[1]. Jedną z jej sióstr była pisarka Silvina Ocampo^[1]. Poza językiem francuskim, którego nauczyła się we Francji, Ocampo władała także angielskim i włoskim^[1]. W 1809 roku uczęszczała w Paryżu na wykłady Henriego Bergsona^[1].

Próbując wydostać się spod ograniczeń nałożonych przez rodzinę i oczekiwań społecznych wobec kobiet w jej otoczeniu, Ocampo znalazła ujście w pisaniu^[1]. Jej pierwsze dwie publikacje dotyczyły Boskiej komedii Dantego^[1]. W przeciągu życia opublikowała prawie dwadzieścia książek, przede wszystkim zbiorów esejów^[2]. Jej korespondencja, którą prowadziła z takimi postaciami świata kultury, jak Ernest Ansermet, Roger Caillois, Albert Camus, Pierre Drieu la Rochelle, Graham Greene, Ricardo Güiraldes, Aldous Huxley, Gabriela Mistral, José Ortega y Gasset, Vita Sackville-West, Igor Strawinski, Paul Valéry czy Virginia Woolf, znajduje się w zbiorach Houghton Library należącej do Uniwersytetu Harvarda^[3].

W 1931 roku założyła wpływowe czasopismo literackie „Sur”, w którym czytelnicy mogli po raz pierwszy zetknąć się z utworami nowych pisarzy obu Ameryk i Europy^[2]. Ocampo sama tłumaczyła część treści, w tym dzieła takich pisarzy jak William Faulkner, D.H. Lawrence czy Albert Camus^[2]. Magazyn stał się najdłużej istniejącym i najważniejszym periodykiem literackim Ameryki Południowej^[1]. Dwa lata po rozpoczęciu działalności czasopisma, Ocampo założyła także wydawnictwo Editorial Sur, w którym ukazały się pierwsze wydania utworów wielu argentyńskich pisarzy, w tym dzieła Jorge Luisa Borgesa^[2]. Przez lata jej działalność wywierała znaczący wpływ na życie literackie i kulturalne Argentyny^[4].

W 1953 roku, w ramach fali aresztowań argentyńskiej inteligencji i dysydentów przez rząd Juana Peróna, Ocampo trafiła na miesiąc do więzienia^[1]. O jej wolność zabiegała m.in. noblistka Gabriela Mistral^[1].

Poza działalnością na polu literatury, Ocampo zajmowała się również prawami kobiet^[2], wraz z Alicią Moreau de Justo należała do czołowych działaczek argentyńskich^[1]. W 1936 roku^[1] współzałożyła stowarzyszenie kobiet Unión de Mujeres Argentinas^[2], którego początkowym celem była walka o zachowanie praw obywatelskich wobec zagrożeń ze strony konserwatywnego rządu^[1].

Ocampo została pierwszą kobietą, którą przyjętą do grona członków Academia Argentina de Letras^[2]. Otrzymała nagrodę Premio Alberti y Sarmiento oraz nagrodę honorową stowarzyszenia pisarzy argentyńskich Sociedad Argentina de Escritores^[2].

Zmarła 27 stycznia 1979 w rodzinnej willi w San Isidro^[1].

• Orderem Imperium Brytyjskiego III klasy (1965)^[1]
• Złoty medal Akademii Francuskiej^[5].