Villanella – Wikipedia, wolna encyklopedia

Villanella, villanesca (wł. villano - wieśniak, parobek^[1]) – w okresie renesansu typ wielogłosowej pieśni włoskiej, charakteryzujący się - w odróżnieniu od madrygału - prostą, homofoniczną fakturą oraz budową zwrotkową. Często wykazuje związki z muzyką ludową^[2].

Wykształciła się w XVI wieku w Szkole neapolitańskiej (villanella alla Neapolitana). Kompozytorami piszącymi villanelle byli m.in. Adrian Willaert, Orlando di Lasso czy Ghinolfo Dattari^[3].

Przypisy

↑ Słownik Wyrazów Obcych, Władysław Kopaliński, Świat Książki, Warszawa 1999, ISBN 83-7227-582-3
↑ Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6
↑ Dzieje kultury muzycznej, s. 116, Bogusław Schaeffer, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998, ISBN 83-02-05774-6

Literatura

Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

[1] Słownik Wyrazów Obcych, Władysław Kopaliński, Świat Książki, Warszawa 1999, ISBN 83-7227-582-3

[2] Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

[3] Dzieje kultury muzycznej, s. 116, Bogusław Schaeffer, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998, ISBN 83-02-05774-6

[1]

[2]

[3]