Vygaudas Ušackas – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1964 |
---|---|
Minister spraw zagranicznych Litwy | |
Okres | od 9 grudnia 2008 |
Poprzednik | |
Następca | Rasa Juknevičienė (p.o.) |
Odznaczenia | |
Vygaudas Ušackas (ur. 16 grudnia 1964 w Szkudach) – litewski dyplomata, ambasador Litwy oraz Unii Europejskiej, w latach 2008–2010 minister spraw zagranicznych w rządzie Andriusa Kubiliusa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1982 ukończył szkołę średnią nr 2 w rodzinnych Szkudach. Nie dostawszy się na studia prawnicze, pracował jako malarz. W latach 1983–1985 odbył obowiązkową służbę wojskową w Armii Radzieckiej. Stacjonował w Karagandzie w Kazachstanie. W latach 1985–1990 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wileńskiego. Był jednym z inicjatorów odrodzenia samorządu studenckiego na uczelni i jego pierwszym przewodniczącym. Naukę kontynuował w ramach stypendiów zagranicznych na uniwersytetach w Oslo w 1990 (w zakresie handlu zagranicznego i nauk politycznych) oraz w Aarhus w 1991 (w zakresie politologii).
Od 1991 zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Litwy. W latach 1991–1992 był II sekretarzem w wydziale Europy Zachodniej. W latach 1992–1996 pracował jako radca w stałym przedstawicielstwie Litwy przy NATO i Wspólnotach Europejskich. Po powrocie do kraju kierował departamentem politycznym MSZ (1996–1999), a w latach 1999–2000 pełnił funkcję wiceministra spraw zagranicznych. Następnie w randze ambasadora był głównym negocjatorem ds. akcesji Litwy do Unii Europejskiej. W latach 2001–2006 zajmował stanowisko ambasadora Litwy w Stanach Zjednoczonych z akredytacją również na Meksyk. W latach 2006–2008 pełnił funkcję ambasadora w Wielkiej Brytanii.
4 grudnia 2008 w rządzie Andriusa Kubiliusa objął urząd ministra spraw zagranicznych z rekomendacji Związku Ojczyzny. 21 stycznia 2010 zrezygnował ze stanowiska w odpowiedzi na żądanie dymisji, z którym dzień wcześniej wystąpiła prezydent Dalia Grybauskaitė[1]. Dymisja została przyjęta 26 stycznia[2].
W lutym 2010 został desygnowany przez Catherine Ashton na specjalnego wysłannika Unii Europejskiej w Afganistanie[3]; pełnił tę funkcję do 2012. W 2013 otrzymał nominację na ambasadora UE w Rosji[4], zakończył urzędowanie w 2017. Później został dyrektorem Instytutu Europejskiego Uniwersytetu Technicznego w Kownie[5].
W listopadzie 2018 ubiegał się o nominację Związku Ojczyzny na kandydata tej partii w wyborach prezydenckich, ostatecznie w wewnątrzpartyjnych prawyborach przegrał z Ingridą Šimonytė[6]. W 2019 został członkiem rady dyrektorów Avia Solutions Group[7].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2003)[8]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1999)[9]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (2013)[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szef MSZ Ušackas ustąpił ze stanowiska. znadwilii.lt, 21 stycznia 2010. [dostęp 2018-05-15].
- ↑ Prezidentė pasirašė dekretą dėl užsienio reikalų ministro atleidimo. president.lt, 26 stycznia 2010. [dostęp 2018-05-15]. (lit.).
- ↑ Toby Vogel: EU names new Afghanistan special envoy. europeanvoice.com, 22 lutego 2010. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
- ↑ High Representative/Vice President Catherine Ashton appoints the new Head of the EU Delegation to the Russian Federation. europa.eu, 5 lutego 2013. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
- ↑ Vygaudas Ušackas pradeda darbą KTU. ktu.edu, 4 października 2017. [dostęp 2020-10-27]. (lit.).
- ↑ Dominik Wilczewski: Litewscy konserwatyści zdecydowali: Ingrida Šimonytė powalczy o prezydenturę. przegladbaltycki.pl, 5 listopada 2018. [dostęp 2019-09-18].
- ↑ Pasitraukęs iš politikos V. Ušackas dirbs „Avia Solutions Group”. 15min.lt, 17 września 2019. [dostęp 2019-09-18]. (lit.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė. lrp.lt. [dostęp 2020-10-27]. (lit.).
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 22, poz. 314
- ↑ Bearers of decorations – Vygaudas Ušackas – Maarjamaa Risti II klassi teenetemärk. president.ee. [dostęp 2020-10-27]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Vygaudas Ušackas. lrv.lt. [dostęp 2018-05-15]. (lit.).
- Vygaudas Ušackas. vdu.lt. [dostęp 2020-10-27]. (ang.).