Władimir Arnold – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władimir Arnold

Влади́мир И́горевич Арно́льд

Władimir Arnold
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1937 Odessa
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 2010 Paryż
doktor habilitowany nauk ścisłych
Specjalność: matematyka
Alma Mater	Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Wolfa
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Igoriewicz Arnold, ros. Влади́мир И́горевич Арно́льд (ur. 12 czerwca 1937 w Odessie, zm. 3 czerwca 2010 w Paryżu^[1]) – rosyjski matematyk, profesor Instytutu Stiekłowa w Moskwie i Uniwersytetu w Paryżu IX. Laureat Nagrody Leninowskiej (1965), Nagrody Wolfa w matematyce (2001) i innych wyróżnień.

Znany z prac w teorii katastrof, geometrii algebraicznej, mechaniki klasycznej i topologii.

Studiował na Uniwersytecie Moskiewskim, który ukończył w 1959. Pracę doktorską obronił w 1961 (jego promotorem był Andriej Kołmogorow), a dwa lata później habilitował się. W 1986 został członkiem korespondentem, a w 1990 pełnym członkiem Akademii Nauk ZSRR (od 1991 Rosyjskiej Akademii Nauk).

W 1957 wspólnie z Andriejem Kołmogorowem rozwiązał 13. problem Hilberta.

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Władimir Arnold w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)