Władysław Łyszkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Władysław Łyszkowski
	; (1924)
Data i miejsce urodzenia	1878 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 1932 ; Łódź
	Wicewojewoda łódzki
Okres	od marca 1922; do 28 lutego 1926
Przynależność polityczna	SN
Poprzednik	Paweł Garapich
Następca	Jan Ossoliński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Łyszkowski (ur. 1878 we Lwowie^[1], zm. 22 czerwca 1932 w Łodzi^[2]) – polski urzędnik państwowy, radca prawny, działacz polityczny. Wicewojewoda Łódzki (1922–1926), kierownik Wydziału Obywatelskiego MSW, prezes Stronnictwa Narodowego na województwo łódzkie, komisarz rządowy w Jaśle i Przemyślu.

Życiorys

W młodości uczył się w CK Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, następnie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Początkowo pracował jako komisarz komisji w starostwie w Drohobyczu. W 1911 został komisarzem powiatowym w Namiestnictwie we Lwowie. Podczas I wojny światowej został mianowany sekretarzem namiestnictwa, a następnie komisarzem rządowym w Jaśle, a później w Przemyślu. Od maja 1918 był starostą w Brodach, a w 1920 w Buczaczu^[1]. Od 2 maja 1920 był naczelnikiem wydziału w Urzędzie Wojewódzkim Łódzkim. Od marca 1922 do końca lutego 1926 pełnił funkcję wicewojewody łódzkiego. Następnie objął stanowisko kierownika Wydziału Obywatelskiego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. 15 stycznia 1927 przeszedł w stan nieczynny, a 21 lipca w stan spoczynku^[1] i do 1930 był radcą prawnym Łódzkich Elektrycznych Kolejek Dojazdowych^[2]^[3].

We Lwowie działał w Instytucie Ubogich Chrześcijan^[1] i w Towarzystwie Szkoły Ludowej^[2]. W Łodzi wspierał oddział Czerwonego Krzyża, był członkiem Komitetu Pomocy Młodzieży Akademickiej oraz Komitetu Niesienia Pomocy Najbiedniejszym, zajmującym się dożywianiem bezrobotnych i utrzymywaniem na koloniach letnich dzieci robotników łódzkich. Był wiceprezesem Rady Ligi Obrony Powietrznej Państwa i jednym z inicjatorów budowy lotniska w Łodzi^[1]. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Łodzi, Stowarzyszenia Polskich Techników, Pracy Polskiej i Rozwoju^[2].

Był prezesem Stronnictwa Narodowego na województwo Łódzkie^[2].

Życie prywatne

Był synem Romualda (ur. 1838) – radcy w Magistracie Lwowa i Ludwiki z domu Hodoly (1841–1897). Ponadto miał brata Romualda – oficera armii austro-węgierskiej, poległego podczas I wojny światowej^[1]. Miał żonę i córkę^[2].

Zmarł w lecznicy „Betleem” przy ul. Podleśnej (obecnie ul. M. Skłodowskiej Curie) w Łodzi^[2]. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, wraz z rodzicami i bratem^[1].

Odznaczenie

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1923)^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g IreneuszI. Polit IreneuszI., Wojewodowie łódzcy (1919-1939), Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce 2020 [zarchiwizowane z adresu 2023-05-12] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Z żałobnej karty. Śmierć znanego działacza narodowego, „Prąd” (162) [dostęp 1932-06-24] .
↑ P. Łyszkowski zwolniony z kolejek dojazdowych, „Hasło Łódzkie” (261) [dostęp 1930-09-23] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g IreneuszI. Polit IreneuszI., Wojewodowie łódzcy (1919-1939), Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce 2020 [zarchiwizowane z adresu 2023-05-12] .

[:1-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Z żałobnej karty. Śmierć znanego działacza narodowego, „Prąd” (162) [dostęp 1932-06-24] .

[3] P. Łyszkowski zwolniony z kolejek dojazdowych, „Hasło Łódzkie” (261) [dostęp 1930-09-23] .

[4] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.

[1]

[2]

[3]

[4]