Wachlarzówka rdzawa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wachlarzówka rdzawa
Rhipidura rufifrons[1]
(Latham, 1801)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wachlarzówki

Rodzaj

Rhipidura

Gatunek

wachlarzówka rdzawa

Synonimy
  • Muscicapa rufifrons Latham, 1801[2]
  • Rhipidura kubaryi Finsch, 1876
  • Rhipidura melanolaema Sharpe, 1879
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Zasięg występowania w starszym ujęciu systematycznym wraz z wachlarzówką maskową uznawaną obecnie za osobny gatunek

     występuje przez cały rok

     tylko poza sezonem lęgowym

Wachlarzówka rdzawa[4], wachlarzówka białosterna[5], wachlarzówka ruda[6] (Rhipidura rufifrons) – gatunek małego ptaka z rodziny wachlarzówek (Rhipiduridae). Zamieszkuje zalesione wschodnie obszary Australii, wschodnią część Indonezji oraz Wyspy Salomona i inne wyspy Oceanii. Osobniki zamieszkujące tereny wysunięte najbardziej na południe migrują w okresie chłodnym na północ, osiągając południową Nową Gwineę.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten został po raz pierwszy sklasyfikowany przez brytyjskiego ornitologa Johna Lathama w roku 1801[7][a]. Autor nadał gatunkowi nazwę Muscicapa rufifrons, zaliczając go tym samym do muchołówek[7]. Holotyp pochodził z Sydney w Australii[8]. Obecnie wachlarzówka rdzawa jest umieszczana w rodzaju Rhipidura w rodzinie wachlarzówek[4][9].

Wachlarzówka rdzawa jest blisko spokrewniona z wachlarzówką maskową (R. dryas) i wachlarzówką czerwonawą i (R. semirubra), często łączono je w jeden gatunek[8]. Obecnie wyróżnia się około 19 podgatunków R. rufifrons, niektóre z nich (zwykle kubaryi i/lub melanolaema) przez część autorów bywają podnoszone do rangi gatunku.

Podgatunki i zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]
Białe końcówki ogona są charakterystyczne dla tego gatunku
Gniazdo wachlarzówki stanowi misternie utkany koszyczek

Wachlarzówka rdzawa zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][4][8][9]:

  • R. rufifrons torridawachlarzówka molucka – północne Moluki
  • R. rufifrons uraniaewachlarzówka guamska – wymarły endemit wyspy Guam, po raz ostatni odnotowany w 1984 roku[2].
  • R. rufifrons saipanensiswachlarzówka mariańskaSaipan i Tinian (Mariany Północne)
  • R. rufifrons mariaeRota (Mariany Północne)
  • R. rufifrons versicolorwachlarzówka bogataYap (zachodnie Karoliny)
  • R. rufifrons kubaryiwachlarzówka łuskowanaPohnpei (wschodnie Karoliny)
  • R. rufifrons agiliswachlarzówka zwinnaWyspy Santa Cruz
  • R. rufifrons melanolaemawachlarzówka białoczelnaVanikoro (Wyspy Santa Cruz)
  • R. rufifrons utupuaeUtupua (Wyspy Santa Cruz)
  • R. rufifrons commoda – północno-zachodnie Wyspy Salomona
  • R. rufifrons granti – zachodnio-środkowe Wyspy Salomona
  • R. rufifrons brunneaMalaita (wschodnie Wyspy Salomona)
  • R. rufifrons rufofrontawachlarzówka rdzawoczelnaGuadalcanal (południowe Wyspy Salomona)
  • R. rufifrons ugiensiswachlarzówka ciemnogłowaUgi (na północ od Makiry, południowo-wschodnie Wyspy Salomona)
  • R. rufifrons russatawachlarzówka atolowa – Makira (południowo-wschodnie Wyspy Salomona)
  • R. rufifrons kuperi – Santa Ana (na wschód od Makiry)
  • R. rufifrons louisiadensiswachlarzówka białosternaLuizjady
  • R. rufifrons intermedia – północno-wschodnia Australia
  • R. rufifrons rufifronswachlarzówka rdzawa – wschodnia i południowo-wschodnia Australia, poza sezonem lęgowym północny Queensland i południowa Nowa Gwinea

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Wygląd

Upierzenie przeważająco szaroczarne, z rudym czołem, częściowo wierzchem i górną częścią ogona. Końcówki skrzydeł i ogona są ciemniejsze, przy czym sama krawędź ogona jest biała (stąd nazwa „białosterna”). Biały jest też spód ciała, choć na bieli odbija się czarna obróżka na szyi i ciemne kreski poniżej. Dziób otoczony jest szczecinką. Posiada niezwykle długi ogon, stanowiący ponad połowę długości ciała, którym w trakcie żerowania nieustannie wymachuje oraz rozkłada i składa niczym wachlarz. Jest niezwykle ruchliwym ptakiem[6].

Średnie wymiary

Długość ciała: 14–17,5 cm, z czego większość stanowi ogon.
Masa ciała: 7,2–10 g

Ekologia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]
Biotop
Wilgotne lasy równikowe, lasy namorzynowe, zadrzewione obszary bagienne. W trakcie przelotów widywane także na bardziej otwartych terenach.
Pożywienie
Drobne owady, także latające, które aktywnie wyszukuje w środkowych i dolnych partiach poszycia leśnego.
Rozmnażanie
Misterne gniazda buduje na rozwidleniu cieniutkich gałązek, wśród gęstego listowia[6]. Składa 2–3 jaja, wysiadywanie trwa 14–15 dni. W jednym gnieździe odbywa kilka lęgów.

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje wachlarzówkę rdzawą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako od rzadkiego po lokalnie bardzo pospolity. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy[3]. IUCN za osobne gatunki uznaje wachlarzówkę łuskowaną (R. (r.) kubaryi) i wachlarzówkę białoczelną (R. (r.) melanolaema), oba te taksony również zalicza do kategorii najmniejszej troski[10][11].

  1. Na tytułowej stronie publikacji Lathama widnieje data 1801 (MDCCCI), niektóre źródła, np. baza ITIS, podają jednak datę 1802.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rhipidura rufifrons, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Boles, W. & Christie, D.A.: Rufous Fantail (Rhipidura rufifrons). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-12-02].
  3. a b Rhipidura rufifrons, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b c Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Rhipiduridae Sundevall, 1872 - wachlarzówkowate - Fantails (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-28].
  5. P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 335, 1999. 
  6. a b c Monarki i pokrewne. W: Stephen Garnett: Encyklopedia. Zwierzęta. Warszawa: Elipsa, 1999, s. 419. ISBN 83-85152-34-2.
  7. a b Latham, J.: Supplementum Indicis Ornithologici, sive Systematis Ornithologiae. Londyn: G. Leigh, J. & S. Sotheby, 1801, s. 50. (łac.).
  8. a b c Rufous Fantail (Rhipidura rufifrons). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  9. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
  10. Rhipidura kubaryi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  11. Rhipidura melanolaema, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-28] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]