Waldemar Maj (fizyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Waldemar Maj

Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1956 Kazimierza Wielka
Zawód, zajęcie	fizyk, menedżer
Alma Mater	Politechnika Warszawska, Harvard Business School
Odznaczenia

Waldemar Tadeusz Maj (ur. 18 lutego 1956 w Kazimierzy Wielkiej) – polski fizyk, menedżer, działacz opozycji demokratycznej w PRL, partner-założyciel Metropolitan Capital Solutions.

Ukończył studia na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej (1980). Uzyskał stopień doktora w Instytucie Fizyki PAN (1989) oraz MBA w Harvard Business School w USA (1996). W latach 1981–1991 pracował na stanowisku asystenta, a następnie adiunkta w Instytucie Fizyki PAN. W tym czasie wyjechał na stypendium postdoctoral fellow w Laboratorium Kamerlingh Onnes w Lejdzie w Holandii^[1]. Następnie pracował jako doradca ministra finansów oraz prezes Fundacji Rozwoju Systemu Finansowego (1991–1994)^[1]. Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych pracował jako senior investment officer w Międzynarodowej Korporacji Finansowej (Grupa Banku Światowego) w Waszyngtonie (1996–2000). Następnie w Warszawie jako kolejno: senior associate w amerykańskiej firmie doradztwa strategicznego McKinsey & Company (2000–2002), członek zarządu, a następnie prezes DZ Bank Polska (2002–2005), wiceprezes zarządu Banku BGŻ odpowiedzialny za bankowość korporacyjną oraz skarbową (2005–2007) i wiceprezes zarządu ds. finansowych w PKN Orlen odpowiedzialny za pion finansowy i relacje inwestorskie (2007/2008). W 2009 roku został partnerem-założycielem Metropolitan Capital Solutions, firmy zajmującej się doradztwem strategicznym i transakcyjnym^[2]. Był również Przewodniczącym Rady Nadzorczej PZU i członkiem rad nadzorczych Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie, Ciech, Banku BGŻ, TMS Brokers i Stock Spirits Group w Luksemburgu. Jest członkiem Rady Ergis. W 2018 zasiadł w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego^[3].

W latach 1976–1989 zaangażował się w ruch demokratyczny w Polsce^[4]. Pełnił funkcję rzecznika stołecznego Studenckiego Komitetu Solidarności. Był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Warszawie^{[5][6][7][8][9]}. W stanie wojennym współpracował z Międzyzakładowym Robotniczym Komitetem „Solidarności”. W latach 1983–1989 był współzałożycielem i redaktorem pisma „ABC. Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne”^[10], publikował w „Krytyce” oraz przetłumaczył książkę Sándora Kopácsiego „W imieniu klasy robotniczej”, wydanej w wydawnictwie „Przedświt”.

W latach 2009–2014 był jednym z inicjatorów i realizatorów pro publico bono budowy Memoriału Wolnego Słowa^[11] w Warszawie.

19 marca 2010 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej”^[12].