Warszów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Warszów
	Część miasta Świnoujścia
	; Dom kultury w Warszowie
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miasto	Świnoujście
W granicach Świnoujścia	1939–1954 i od 1959; (1954–59 cz. os. Warszów)
SIMC	0979946
Kod pocztowy	72-602
Tablice rejestracyjne	ZSW
	Położenie na mapie Polski Warszów
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Warszów
	Położenie na mapie Świnoujścia Warszów
	53°54′20″N 14°16′00″E/53,905556 14,266667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Warszów (niem. Ostswine) – część miasta^[1] Świnoujścia o charakterze przemysłowym, położona na wyspie Wolin, przy wschodnim brzegu cieśniny Świny.

Historia

Od 1939 r. w granicach Świnoujścia^[2]. 5 października 1954 r. wyłączony ze Świnoujścia stał się siedzibą gromady Warszów (obejmującej również Klicz i Chorzelin)^[3]. 13 listopada 1954 gromada Warszów uzyskała status samodzielnego osiedla (jednostki administracyjnej)^[4]. Osiedle Warszów zostało włączone ponownie do Świnoujścia 31 grudnia 1959 roku^[5].

Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Ostswine. W 1947 r. ustalono urzędowo polską nazwę Warszów^[6]. Stanisław Rospond wskazał także dawne historyczne nazwy: Warsowe, Warsouu^[7].

Zabudowa

Na północy falochron o długości 1400 m, szeroka plaża, na granicy lasu wieża dyspozycyjna kapitanatu portu (wysokość ponad 40 m), latarnia morska, z 1854–57 (najwyższa na polskim wybrzeżu, o wysokości 68 m)^[8], XIX-wieczna pruska twierdza Fort Gerharda (Fort Wschodni) oraz ruiny schronów z okresu II wojny światowej^[9].

Przy ul. Sosnowej znajduje się kościół parafialny pw. św. Wojciecha, współczesny z 1980, żelbetowy, na rzucie ośmioboku. Wewnątrz dwie gotyckie rzeźby z XV w.: Madonna z Dzieciątkiem na półksiężycu i św. Jan Ewangelista z kielichem^[10].

Gospodarka

Największymi zakładami przemysłowymi są OT Port Świnoujście oraz Morska Stocznia Remontowa.

Na północ od Warszowa znajduje się Terminal gazu płynnego LNG.

Przyroda

Pomnik przyrody dąb Latarników (na boisku szkolnym, naprzeciw kościoła), o obwodzie 635 cm i wysokości około 18 m
Pomnik przyrody dąb Karczmarz (w centrum)^[11]

Komunikacja

Warszów jest głównym ośrodkiem komunikacyjnym Świnoujścia: terminal promów morskich, przystań miejskiej przeprawy promowej do centrum miasta, dworzec i dwa przystanki kolejowe (Świnoujście Warszów i Świnoujście Port), dworzec PKS, pętla autobusów miejskich linii nr 1, 5, 7, 10.

Samorząd pomocniczy

Świnoujście utworzyło jednostkę pomocniczą miasta – „Osiedle Warszów”. Organem stanowiącym jest Ogólne Zebranie Mieszkańców Osiedla Warszów, a organem wykonawczym jest Zarząd Osiedla Warszów, który składa się z 7 członków^[12].

Oświata i kultura

Szkolnictwo prawobrzeżnego Świnoujścia to Zespół Szkół Morskich im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, Technikum Elektryczne, Szkoła Podstawowa nr 2 im. Henryka Sucharskiego oraz Gimnazjum Publiczne nr 3 im. Orła Białego.

Dom Kultury Warszów (Filia nr 2 MDK w Świnoujściu), ul. Sosnowa 18. W ramach zajęć zespoły muzyczno-wokalne: „Sztorm”, „Smyki”, mały szantowy, Szkoła Tańca „Jantar”, kółka zainteresowań plastyczne i modelarskie^[13].

Przy dworcu kolejowym węzeł znakowanych szlaków turystycznych.

Zobacz też

dawne osiedla w Polsce

Przypisy

↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ dr Józef Pluciński: Osiedle wymazane z mapy. iswinoujscie.pl, 2008-11-30. [dostęp 2010-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-06)]. (pol.).
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67
↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 r. w sprawie utworzenia osiedli (Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253)
↑ Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1959 r. (Dz.U. z 1959 r. nr 66, poz. 406)
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 37, poz. 297, s. 10)
↑ Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 392. ISBN 83-04-01090-9.
↑ Czesław Piskorski: Świnoujście i okolice. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1985, s. 46-51, seria: Biblioteczka przewodników po uzdrowiskach i miejscowościach wczasowych. ISBN 83-217-2480-9.
↑ Piotr Laskowski, Andrzej Wroński: Świnoujskie fortyfikacje. Świnoujście: AWR Artol, 1997, s. 13-21, 73-81. ISBN 83-907878-0-6.
↑ Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, Tom II. Szczecin: Ottonianum, 2000, s. 412. ISBN 83-7041-202-5.
↑ Jerzy M. Kosacki. Zbiór drzew pomnikowych i pomników przyrody z własnymi nazwami rosnących na terenie województwa zachodniopomorskiego. „Wędrowiec Zachodniopomorski”. 22/2007, s. 59, 2007. Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK w Szczecinie. ISSN 1642-8455. (pol.).
↑ Uchwała Nr XI/94/2003 Rady Miasta Świnoujścia z dnia 3 lipca 2003 r. ws. utworzenia jednostki pomocniczej Osiedla Warszów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2003 r. Nr 103, poz. 1738)
↑ Filia MDK Świnoujście-Warszów. Miejski Dom Kultury w Świnoujściu. [dostęp 2009-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].

[1] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[2] r Józef Pluciński: Osiedle wymazane z mapy. iswinoujscie.pl, 2008-11-30. [dostęp 2010-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-06)]. (pol.).

[3] Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67

[4] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1954 r. w sprawie utworzenia osiedli (Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 253)

[5] Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1959 r. (Dz.U. z 1959 r. nr 66, poz. 406)

[6] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 37, poz. 297, s. 10)

[7] Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 392. ISBN 83-04-01090-9.

[8] Czesław Piskorski: Świnoujście i okolice. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1985, s. 46-51, seria: Biblioteczka przewodników po uzdrowiskach i miejscowościach wczasowych. ISBN 83-217-2480-9.

[9] Piotr Laskowski, Andrzej Wroński: Świnoujskie fortyfikacje. Świnoujście: AWR Artol, 1997, s. 13-21, 73-81. ISBN 83-907878-0-6.

[10] Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, Tom II. Szczecin: Ottonianum, 2000, s. 412. ISBN 83-7041-202-5.

[11] Jerzy M. Kosacki. Zbiór drzew pomnikowych i pomników przyrody z własnymi nazwami rosnących na terenie województwa zachodniopomorskiego. „Wędrowiec Zachodniopomorski”. 22/2007, s. 59, 2007. Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK w Szczecinie. ISSN 1642-8455. (pol.).

[12] Uchwała Nr XI/94/2003 Rady Miasta Świnoujścia z dnia 3 lipca 2003 r. ws. utworzenia jednostki pomocniczej Osiedla Warszów (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2003 r. Nr 103, poz. 1738)

[13] Filia MDK Świnoujście-Warszów. Miejski Dom Kultury w Świnoujściu. [dostęp 2009-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Części miasta	Bożyce Chorzelin Czajczyn Dalimierz Grębice Karsibór Klicz Kwarantanna Lubiewo (leśniczówka) Łunowo Ognica Osiecze Paprotno Płachcin Przytór Śpikorz Smogorze Ulno Warszów
Jednostki planistyczne	Śródmieście Dzielnica Nadmorska Osiedle Matejki Osiedle Posejdon Osiedle Zachodnie
Dawniej w granicach miasta	Gosań (1972–84) Jaromin (Grodno) (1972–84) Kępieńce (1972–84) Lubiewo (1972–84) Lubin (1972–84) Międzyzdroje (1972–84) Rozkolnik (1972–84) Wapnica (1972–84) Wicko (1972–84)

Przynależność wojewódzka	woj. szczecińskie
Miasta	Międzyzdroje (→) Wolin (→) Świnoujście (→)
Osiedla (1954-72)	Warszów (1954-59)
Gminy wiejskie (1945-54)	Dargobądz (Drogobądź) (1945-54) Kołczewo (Kolczewo) (1945-54) Przytór (Przytor) (1945-54)
Gromady (1954-72)	Dargobądz (1954-72) Karsibór (1954-59) Kołczewo (1954-72) Ładzin (1954-72) Przytór (1954-71) Sierosław (1954-57) Warszów (1954)