Wiktor (Czołakow) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wiktor

Wukoło Czołakow
Biskup niski
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	1793 Kałofer
Data i miejsce śmierci	1888 Belgrad
Biskup niski
Okres sprawowania	1872–1881
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia niska
Śluby zakonne	do 1835
Prezbiterat	do 1835
Chirotonia biskupia	28 maja 1872
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor, imię świeckie Wukoło Czołakow, w brzmieniu zserbizowanym Vukolo Čolaković (ur. w Kałoferze, zm. 1888 w Belgradzie) – bułgarski biskup prawosławny.

Według różnych źródeł rozpoczął życie mnisze w monasterze Chilandar na Athosie lub w monasterze Narodzenia Matki Bożej w rodzinnym Kaloferze. W 1835 był już archimandrytą i przedstawicielem monasteru Chilandar w Niszu. Jako przedstawiciel eparchii niskiej brał udział w bułgarskim soborze cerkiewno-narodowym w 1871, który wybrał pierwszego zwierzchnika Egzarchatu Bułgarskiego, metropolitę Antyma. W 1872 został pierwszym biskupem niskim w jurysdykcji Egzarchatu Bułgarskiego^[1].

W 1874 wszedł do Świętego Synodu Egzarchatu Bułgarskiego, jednak jako zwolennik przynależności eparchii niskiej do Serbskiego Kościoła Prawosławnego przestał brać udział w jego posiedzeniach i został z Synodu wykluczony. W 1878, gdy Nisz znalazł się w granicach Serbii, przeszedł razem z całą eparchią do Serbskiej Cerkwi Prawosławnej. Pozostawał na katedrze do 1881, gdy został z niej usunięty, gdyż popierał metropolitę belgradzkiego Michała w konflikcie z władzami świeckimi. Jako miejsce stałego pobytu wyznaczono dla niego monaster Petkovica. Zmarł w 1888 i został pochowany w cerkwi św. Marka w Belgradzie^[1].