French
DeutschWitold Rutkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 major pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1919–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 13. eskadra myśliwska, |
| Stanowiska | dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.svg){kind=small}
Witold Jan Rutkowski (ur. 23 sierpnia 1896, zm. 19 września 1939 w Czerniowcach) – major pilot Wojska Polskiego, dowódca 12. eskadry wywiadowczej i 11. eskadry liniowej, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył pierwszy kurs pilotażu zorganizowany w I Niższej Szkole Pilotów w Krakowie[1], następnie wziął udział w wojnie polsko-radzieckiej[2]. Walczył w składzie 13. eskadry myśliwskiej[3]. Po zestrzeleniu 10 maja 1920 r. kpt. Władysława Jurgensona czasowo objął dowództwo 12. eskadry wywiadowczej[4][5]. W czerwcu obowiązki dowódcy przekazał Maksymilianowi Kowalewskiemu[6]. Za swe dokonania w walce został odznaczony Krzyżem Walecznych[7].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Otrzymał przydział do 14. eskadry lotniczej, a w maju 1926 r. objął nad nią dowództwo[8]. 9 grudnia 1931 r. wyznaczony został na dowódcę 11. eskadry liniowej i sprawował je do 23 marca 1933 r.[9] Ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1936 r. został mianowany na stopień majora w korpusie oficerów aeronautyki[10]. W marcu 1936 r. objął stanowisko komendanta parku lotniczego 3. pułku[11].
W kwietniu 1939 r. został powołany na stanowisko komendanta Bazy nr 3 i pełnił tę funkcję w momencie wybuchu II wojny światowej. Został ranny podczas bombardowania transportu bazy w rejonie Tarnopola, zmarł 19 września 1939 r. w Czerniowcach i tam został pochowany[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 98.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 115.
- ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 187.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 70.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 122.
- ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 207.
- ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 251.
- ↑ Pawlak 1998 ↓, s. 46.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 117.
- ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 345.
- ↑ Pawlak 1998 ↓, s. 58.
- ↑ Cumft, Kujawa 1989 ↓, s. 12.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I: Początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II: Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Jerzy Pawlak: Pamięci lotników polskich 1918–1945. Warszawa: Bellona, 1998. ISBN 83-11-08786-5. OCLC 69472829.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Marian Romeyko (red.), Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa, Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933, OCLC 830230270.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.