Witold Woyda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Woyda
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1939 ; Poznań
Data i miejsce śmierci	5 maja 2008 ; Bronxville
Wzrost	168 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Uniwersjada
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Woyda (ur. 10 maja 1939 w Poznaniu, zm. 5 maja 2008 w Bronxville, w stanie Nowy Jork) – polski szermierz, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata. Zawodnik Budowlanych Warszawa i Marymontu Warszawa.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Zdzisława Woydy h. Mieczosław (zm. 1975), oficera 15 Pułku Ułanów Poznańskich, i Ewy ze Słupnickich (1920–2015)^[1]^[2]. Absolwent XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie^[3]. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i w Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego^[1]. Na igrzyska olimpijskie do Rzymu w 1960 pojechał jako 21-letni zawodnik. W turnieju indywidualnym florecistów zajął 4. miejsce. W turnieju drużynowym (wraz z Egonem Franke, Ryszardem Kunze, Ryszardem Parulskim i Januszem Różyckim) zajął miejsce 5–8. Rok później, na mistrzostwach świata w Turynie, zdobył brązowy medal w drużynie, zaś w 1962, podczas mistrzostw świata w Buenos Aires, został dwukrotnym wicemistrzem świata (indywidualnie i drużynowo).

Na igrzyskach w Tokio w 1964 wywalczył drużynowo (drużyna w składzie: Woyda, Franke, Parulski, Różycki, Zbigniew Skrudlik) swój pierwszy medal olimpijski za zajęcie drugiego miejsca, po porażce w finale z zespołem florecistów ZSRR. Na igrzyskach w Meksyku w 1968 zdobył brązowy medal w drużynie (Woyda, Franke, Parulski, Skrudlik, Adam Lisewski).

Na igrzyska olimpijskie w Monachium (1972) pojechał z zamiarem zakończenia kariery. W turnieju indywidualnym osiągnął największy sukces w karierze, zdobywając złoty medal i wygrywając m.in. z Władimirem Dienisowem i Jenő Kamutim. Drugi złoty medal wywalczył w turnieju drużynowym, w którym zespół w składzie Marek Dąbrowski, Arkadiusz Godel, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski i Witold Woyda pokonał w finale drużynę ZSRR. W ten sposób Woyda został pierwszym polskim sportowcem, który zdobył dwa złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich.

Ponadto wielokrotnie zdobywał medale w zawodach drużynowych: srebrne na mistrzostwach świata w Gdańsku (1963), mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Hawanie (1969) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Moskwie (1966), mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Göteborgu (1973)^[4].

W czasie swojej kariery zdobył łącznie 10 medali mistrzostw świata (5 srebrnych i 5 brązowych), 25 razy zwyciężał w wielkich międzynarodowych turniejach floretowych. Był trzykrotnym indywidualnym mistrzem Polski we florecie (1964, 1965, 1972). W 1972 w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym sportowcem roku w Polsce.

Po zakończeniu kariery wyjechał do USA, gdzie m.in. pracował dla włoskiej firmy IMA North America, Inc. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Margot Zborowską miał dwie córki: Jacqueline (ur. 1978) i Dominikę (ur. 1982)^[1]^[2].

Zmarł na raka płuc 5 maja 2008 w swym domu w Bronxville (USA)^[5]. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[6] (kwatera C31-tuje-19)^[7].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (22 grudnia 1998)^[8]^[9]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)^[10]
Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe^[11]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Witold Woyda - Sylwetka Mistrza [online], www.floretwitoldawoydy.com [dostęp 2023-10-15] .
↑ ^a ^b Witold Woyda h. Mieczosław M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-15].
↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-15].
↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-25] (niem.).
↑ „Obituary”, www.tributes.com
↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.
↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2023-03-11].
↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za osiągnięcia sportowe”.
↑ Odznaczenia dla sportowców i działaczy Polskiego Komitetu Olimpijskiego. 11 stycznia 1999 [dostęp 2023-10-15].
↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
↑ Witold Woyda (1939–2008) – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-10-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

[1] – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Olympedia - Witold Woyda. olympedia.org. [dostęp 2023-09-25]. (ang.).

[:0-1] Witold Woyda - Sylwetka Mistrza [online], www.floretwitoldawoydy.com [dostęp 2023-10-15] .

[:1-2] Witold Woyda h. Mieczosław M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-15].

[3] Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-15].

[4] Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-25] (niem.).

[5] „Obituary”, www.tributes.com

[6] Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski. Narodowy Panteon na Powązkach. Sławne osoby pochowane w latach 2007–2017. „Gazeta Stołeczna”, s. 11, 27 października 2017.

[7] Miejsce pochówku. [dostęp 2023-03-11].

[8] M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za osiągnięcia sportowe”.

[9] Odznaczenia dla sportowców i działaczy Polskiego Komitetu Olimpijskiego. 11 stycznia 1999 [dostęp 2023-10-15].

[10] Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.

[11] Witold Woyda (1939–2008) – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-10-15] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]