Robert Korzeniowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Robert Korzeniowski

Robert Korzeniowski (2020)
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1968 Lubaczów
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka (chód na 50 km) złoto Sydney 2000 lekkoatletyka (chód na 20 km) złoto Sydney 2000 lekkoatletyka (chód na 50 km) złoto Ateny 2004 lekkoatletyka (chód na 50 km) Mistrzostwa świata złoto Ateny 1997 chód na 50 km złoto Edmonton 2001 chód na 50 km złoto Paryż 2003 chód na 50 km brąz Göteborg 1995 chód na 50 km Mistrzostwa Europy złoto Budapeszt 1998 chód na 50 km złoto Monachium 2002 chód na 50 km Plebiscyt „Przeglądu Sportowego” 1. miejsce 1998 1. miejsce 2000 2. miejsce 1997 2. miejsce 2001 2. miejsce 2004 3. miejsce 2002 3. miejsce 2003
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Robert Marek Korzeniowski (ur. 30 lipca 1968 w Lubaczowie) – polski lekkoatleta (chodziarz).

Czterokrotny mistrz olimpijski, co czyni go najbardziej utytułowanym polskim sportowcem pod względem liczby zdobytych tytułów mistrza olimpijskiego. Trzykrotny mistrz świata (1997, 2001 i 2003), dwukrotny mistrz Europy (1998, 2002) oraz wielokrotny mistrz i rekordzista Polski w chodzie na 50 km. Były rekordzista świata w chodzie sportowym.

Jest synem Zdzisława i Emilii Korzeniowskich, ma dwóch braci, Pawła (ur. 1 czerwca 1976) i Mirosława (ur. 1985), oraz siostrę, Sylwię (ur. 1980); miał także siostrę Ewę (ur. i zm. w grudniu 1972), która była wcześniakiem i zmarła niedługo po porodzie^[1]. Jego matka była pielęgniarką, a ojciec pracował jako dyspozytor kolejowy^[2]. Za sprawą dziadków ze strony ojca i matki ma korzenie ukraińskie^[3]. Kiedy miał dziewięć lat, zaczął odczuwać pierwsze reumatyczne bóle stawów^[4]. Choruje na astmę^[5].

W 1987 ukończył naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Tarnobrzegu. Studiował na AWF w Katowicach^[6]. Po obronie pracy magisterskiej w 1993 został trenerem w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Sportowego w Krakowie^[7]. Posługuje się językami francuskim i hiszpańskim^[8].

W latach 1990–2011 jego pierwszą żoną była Agnieszka Fiedziukiewicz, z którą ma córki Angelikę (ur. 1992) i Rozalię (ur. 2004)^[9][10]. W latach 2012–2019 jego drugą żoną była Magdalena Kłys^[10][11], z którą ma syna Franciszka Ksawerego (ur. 2011)^[12]. Od 2019 jego trzecią żoną jest Justyna Sobala^[13].

Mieszkał w Krakowie^[14], jest dwukrotnym laureatem Nagrody Miasta Krakowa (1997, 2001). W 2002 zamieszkał z rodziną w Izabelinie-Hornówce^[15].

Podczas zgrupowania sportowego w Rumunii w 1984 handlował okularami i dżinsami w ramach grupy RWPG^[8]. W latach 1997–2004 pełnił honorową funkcję Ambasadora ds. Tolerancji i Fair Play przy Radzie Europy.

Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010^[16] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku^[17].

Wydał dwie książki autobiograficzne: …i o to chodzi (2005) i Moja droga do mistrzostwa (2011)^[18][19].

W latach 80. przez niecały rok trenował judo^[20]. W październiku 1983 rozpoczął treningi chodu w MKS Tarnobrzeg, w którym trenował do 1987 u Mieczysława Żarnowskiego^[21]. W latach 1988–1993 był zawodnikiem AZS AWF Katowice, w 1994 przeszedł WKS Wawel Kraków^[22]. Jego trenerem w latach 1987–2004 był Krzysztof Kisiel^[22]. Trenował także we francuskim klubie Racing Club de France (w latach 1992–1993), a w 1995 przeszedł do US Tourcoing^[23]. W 1986 zajął trzecie miejsce na Zawodach Przyjaźni w Neubrandenburgu, swoich pierwszych zagranicznych zmaganiach jako reprezentant Polski^[24], a także został mistrzem Polski juniorów w chodzie na 10 i 20 km^[25]. W 1986 i 1987 był halowym mistrzem Polski juniorów na 5 km^[25]. Również w 1987 został mistrzem Polski juniorów w chodzie na 10 km i wicemistrzem Polski juniorów w chodzie na 20 km^[25][26]. W 1988 i 1990 został mistrzem Polski młodzieżowców w chodzie na 20 km^[25]. W latach 1990–2004 był mistrzem Polski w chodzie na 20 km^[25]. W latach 1993–1994, 1998–2002 i 2004 był halowym mistrzem Polski w chodzie na 5 km^[25]. W 1993 został mistrzem Polski w chodzie na 50 km^[25].

W reprezentacji Polski seniorów zadebiutował w 1989 startem w Pucharze Świata w chodzie na 20 km, zajmując 40. miejsce^[27]. W 1990 zajął czwarte miejsce na Mistrzostwach Europy w chodzie na 20 km w Splicie^[28]. W 1991 zajął siódme miejsce w PŚ w San José i 10. miejsce na Mistrzostwach Świata na 20 km w Tokio^[28]. W 1992 uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie, jednak nie ukończył żadnego z wyścigów – na trasie 20 km przerwał chód z powodu udaru cieplnego, a na trasie 50 km został zdyskwalifikowany za „rażące naruszenie przepisów”^[29]. W 1993 zwyciężył Uniwersjadę w chodzie na 20 km, zdobył srebrny medal na halowych MŚ w chodzie na 5 km w Toronto, zajął czwarte miejsce podczas PŚ w chodzie na 20 km oraz uczestniczył w MŚ w Stuttgarcie, z których został zdyskwalifikowany^[30]. W 1994 zajął piąte miejsce w chodzie na 50 km podczas ME w Helsinkach^[31]. W 1995 zajął trzecie miejsce w chodzie na 50 km na MŚ w Göteborgu i dziewiąte miejsce w PŚ w Pekinie^[32]. W 1996 podczas IO w Atlancie zdobył złoty medal w chodzie na 50 km i zajął ósme miejsce w wyścigu na 20 km, a także zdobył Puchar Europy w La Corunie^[33]. W 1997 zdobył mistrzostwo świata w chodzie na 50 km, a w 1998 został mistrzem Europy w tejże dyscyplinie^[34]. Również w 1998 zajął drugie miejsce w PE w Dudince^[35]. W 1999 wziął udział w MŚ w chodzie na 50 km w Sewilli, ale na 39. km został zdyskwalifikowany^[36]. W tym samym roku zajął czwarte miejsce w PŚ w Mézidon-Canon^[35].

W 2000 uzyskał dwa złote medale podczas IO w Sydney, stając się zarazem pierwszym zawodnikiem w historii, który wygrał rywalizację na 20 i 50 km podczas jednych igrzysk^[37]. W tym samym roku na zawodach lekkoatletycznych w Hildesheim ustanowił rekord Polski w chodzie na 20 km – 1:18:22, a także zdobył PE w Eisenhuettenstadt^[38]. W 2001 zdobył tytuł mistrza świata w Edmonton w chodzie na 50 km oraz zajął drugie miejsce w chodzie na 20 km na Igrzyskach dobrej woli w Brisbane^[35]. W 2002 zwyciężył w mistrzostwach Europy w Monachium w chodzie na 50 km, a zwycięskim wynikiem – 3:36:39 – ustanowił rekord świata^[35]. 27 sierpnia 2003 podczas MŚ w Paryżu uzyskał swój trzeci w karierze tytuł mistrzowski w chodzie na 50 km, a wynikiem 3:36:03 ustanowił nowy rekord świata^[a]. W 2003 i 2004 był zwycięzcą IAAf World Walking Challenge na 20 i 50 km^[35]. W 2004 podczas IO w Atenach zdobył czwarty w karierze złoty medal olimpijski w chodzie na 50 km^[39], stając się pierwszym zawodnikiem w historii chodu światowego i pierwszym polskim sportowcem, który zdobył złote medale na trzech igrzyskach z rzędu. W tym samym roku na mistrzostwach Polski w Bydgoszczy zdobył swój ostatni złoty medal, zwyciężając wyścig w chodzie na 20 km^[40]. 12 września tego samego roku występem w zawodach ligowych w Krakowie karierę sportową^[41].

Dwukrotnie zwyciężył w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na ulubionego sportowca roku (1998, 2000). Za wybitne osiągnięcia sportowe został odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego kolejno Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1996^[42], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2000^[43], tarnobrzeskim Sigillum Civis Virtuti w 2001^[44] i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2004^[45] oraz złotym medalem francuskiego ministerstwa Jeunesse et Sport. W 2014 został włączony do IAAF Hall of Fame^[46].

W 1993 założył firmę „Korzeniowski i Sport Promocja”^[22]. W latach 2002–2004 był dyrektorem sportowym Grupy Lekkoatletycznej Elite Café^[22]. W latach 2005–2009 był szefem redakcji sportowej TVP, a od 2007 do 2009 był dyrektorem kanału tematycznego TVP Sport. 6 listopada 2009 zrezygnował z pracy w TVP^[47]. W latach 2011–2012 pełnił funkcję doradcy UEFA Events ds. Marketingu i PR programu pakietów biznesowych Club Prestige na UEFA Euro 2012. Został dyrektorem Biura Ubezpieczeń Rynku Sportu w firmie brokerskiej Mentor S.A. Został także przewodniczącym Rady Fundacji Aktywnej Rehabilitacji i Fundacji Sportowa Polska, członkiem Komitetu Chodu IAAF i Komisji Międzynarodowej PKOL.

Propaguje lekkoatletykę, angażując się w różnego typu przedsięwzięcia sportowe. Był dyrektorem Cracovia Maraton, organizował mityng chodziarski IAAF „Na Rynek marsz!” i wspierał działalność uczniowskich klubów sportowych „UKS Korzeniowski.pl”^[48].

W 2000 wystąpił w spocie reklamowym producenta żywności Danone^[49]. W 2004 reklamował firmę ubezpieczeniową Amplifo AIG Life^[50]. Jego sponsorem w trakcie kariery sportowej była firma Elite Café^[51]. W związku z udziałem w kampaniach reklamowych podczas pracy w Telewizji Polskiej na stanowisku szefa programów sportowych w grudniu 2007 Komisja Etyki TVP S.A. stwierdziła, że postępowanie Korzeniowskiego stanowi konflikt interesów, a zgoda Zarządu Spółki na realizację przez niego umów na reklamę jest wysoce nagannym dzieleniem pracowników TVP S.A. na tych, którym wolno uczestniczyć w reklamach i znakomitej większości, której jest to zabronione^[52]. W 2013 wystąpił w kampanii reklamowej samochodu Suzuki SX4 S-Cross.

W 2010 uczestniczył w 12. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami^[53].

W 2015 założył klub lekkoatletyczny RK Athletics, a w 2019 uruchomił Fundację Roberta Korzeniowskiego^[54])^[55], która m.in. organizuje zawody sportowe, np. Korzeniowski Warsaw Race Walking Cup 2023^[56].

Igrzyska olimpijskie

• Atlanta 1996 – złoty medal, chód na 50 km (3:43.30)
• Atlanta 1996 – 8. miejsce, chód na 20 km (1:21.23)
• Sydney 2000 – złoty medal, chód na 20 km (1:18.59)
• Sydney 2000 – złoty medal, chód na 50 km (3:42.22)
• Ateny 2004 – złoty medal, chód na 50 km (3:38.46)

Mistrzostwa świata

• Göteborg 1995 – brązowy medal, chód na 50 km (3:45.57)
• Ateny 1997 – złoty medal, chód na 50 km (3:44.46)
• Edmonton 2001 – złoty medal, chód na 50 km (3:42.08)
• Paryż 2003 – złoty medal, chód na 50 km (3:36.03)

Mistrzostwa Europy

• Split 1990 – 4. miejsce, chód na 20 km (1:23.47)
• Helsinki 1994 – 5. miejsce, chód na 50 km (3:45.57)
• Budapeszt 1998 – złoty medal, chód na 50 km (3:43.51)
• Monachium 2002 – złoty medal, chód na 50 km (3:36.39)

Halowe mistrzostwa świata

• Toronto 1993 – srebrny medal, chód na 5000 m (18:35.91)

Puchar świata

• San Jose 1991 – 7. miejsce, chód na 20 km (1:21.19)
• Monterrey 1993 – 4. miejsce, chód na 20 km (1:24.47)
• Mezidon-Canon 1999 – 4. miejsce, chód na 20 km (1:20.52)
• Naumburg 2004 – 2. miejsce, chód na 20 km (1:19.02)

Puchar Europy

• La Coruna 1996 – 1. miejsce, chód na 20 km (1:21.46)
• Dudince 1998 – 2. miejsce, chód na 20 km (1:20.40)
• Eisenhüttenstadt 2000 – 1. miejsce, chód na 20 km (1:18.29)

Igrzyska dobrej woli

• Brisbane 2001 – srebrny medal, chód na 20000 m (1:19.52,0)

Uniwersjada

• Duisburg 1989 – 6. miejsce, chód na 20 km (1:26.10)
• Sheffield 1991 – złoty medal, chód na 20 km (1:24.37)
• Buffalo 1993 – złoty medal, chód na 20 km (1:22.01)

Światowe Igrzyska Wojskowe

• Rzym 1995 – srebrny medal, chód na 20 km (1:22.59)

Zawody Przyjaźni (do 18 lat)

• Neubrandenburg 1986 – brązowy medal, chód na 10000 m (46:01.39)

World Race Walking Challenge (Grand Prix IAAF)

• 2003 – 1. miejsce
• 2004 – 1. miejsce

Najlepsze wyniki świata w historii

• Bad Salzdetfurth, 15 września 1990 – 18:21 w chodzie na 5 km (szosa)
• Reims, 13 lipca 1992 – 18:17.22 w chodzie na 5000 m (bieżnia)
• Eschborn, 12 czerwca 1993 – 2:28.30 w chodzie na 35 km (szosa)
• Monachium, 8 sierpnia 2002 – 3:36.39 w chodzie na 50 km (szosa)
• Paryż, 27 sierpnia 2003 – 3:36.03 w chodzie na 50 km (szosa; rekord świata)

Ranking światowy Track & Field News

• 1990 – 6. miejsce (chód 20 km)
• 1991 – 10. miejsce (chód na 20 km)
• 1992 – 7. miejsce (chód na 50 km)
• 1993 – 6. miejsce (chód na 20 km)
• 1994 – 7. miejsce (chód na 50 km)
• 1995 – 3. miejsce (chód na 50 km)
• 1996 – 1. miejsce (chód na 50 km), 8. miejsce (chód na 20 km)
• 1997 – 2. miejsce (chód na 50 km)
• 1998 – 1. miejsce (chód na 50 km), 5. miejsce (chód na 20 km)
• 1999 – 5. miejsce (chód na 20 km)
• 2000 – 1. miejsce (chód na 20 km), 1. miejsce (chód na 50 km)
• 2001 – 1. miejsce (chód na 50 km), 5. miejsce (chód na 20 km)
• 2002 – 2. miejsce (chód na 50 km)
• 2004 – 1. miejsce (chód na 50 km)^[57]

Ranking IAAF (chód)

• od 1990 do 2005 zajmował 1. miejsce^{[potrzebny przypis]}

Konkurencja	Data	Miejsce	Czas	Uwagi
Chód na 5 kilometrów	15 września 1990	Bad Salzdetfurth	18:21[58]	rekord Polski
Chód na 5000 metrów	3 lipca 1992	Reims	18:17,22[59]	rekord Europy
Chód na 10 kilometrów	8 czerwca 2002	Kraków	37:57[60]	rekord Polski
Chód na 20 kilometrów	9 lipca 2000	Hildesheim	1:18:22	rekord Polski
Chód na 50 kilometrów	27 sierpnia 2003	Paryż	3:36:03	rekord mistrzostw świata, rekord Polski
Bieg na 10 kilometrów	11 listopada 2014	Warszawa	35:24[61]
Bieg półmaratoński	12 kwietnia 2015	Poznań	1:17:05[61]

• Robert Korzeniowski, Krzysztof Wyrzykowski: …i o to chodzi. Wydawnictwo Studio EMKA, 2005. ISBN 83-88607-47-2.

• Strona domowa Roberta Korzeniowskiego
• Biogram na stronie sporting-heroes.net (ang.)
• Robert Korzeniowski w bazie World Athletics (ang.).
• Wyniki olimpijskie Korzeniowskiego na stronie sports-reference.com. [dostęp 2009-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca 2011)]. (ang.).
• Robert Korzeniowski, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Korzeniowski Robert Marek. [dostęp 2015-12-24].