Województwo chełmskie (1793) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Województwo chełmskie zostało utworzone na sejmie grodzieńskim 23 listopada 1793 r. z ziemi chełmskiej[1], ziemi łukowskiej i pozostającego przy Polsce jednego z dwóch skrawków (nadal funkcjonującego) województwa bełskiego z Dubienką.
Nie zostało w pełni zorganizowane w związku z rozpoczęciem insurekcji kościuszkowskiej. Województwo miało mieć w Sejmie dwóch senatorów (wojewodę i kasztelana) i sześciu posłów wybieranych na cztery lata (po dwóch z każdej ziemi). Miało wybierać po: 6 sędziów ziemskich, 6 komorników ziemskich, 1 pisarza sądowego ziemskiego, 9 komisarzy porządkowych, 1 regenta aktowego z każdej ziemi. Sejmiki miały odbywać się w kościele Pijarów w Chełmie.
Województwo dzieliło się na trzy ziemie:
Dokładny podział województwa na ziemie (powiaty) mieli dokonać obywatele za aprobatą Rady Nieustającej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Podział terytorialny Rzeczypospolitej Obojga Narodów
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bez części powiatu krasnostawskiego leżącej na lewym brzegu rzeki Wieprz, przyłączonej do województwa lubelskiego
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Volumina legum t. 10 Konstytucje Sejmu Grodzieńskiego z 1793 roku, Poznań 1952