Wyderka orientalna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyderka orientalna
	Lutra cinerea
	Illiger, 1815
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	wydry
Rodzaj	wydra
Gatunek	wyderka orientalna
Synonimy
	Amblonyx cinereus (Illiger, 1815); Aonyx cinereus (Illiger, 1815) (błąd ort.);
	Amblonyx cinereus (Illiger, 1815); Aonyx cinereus (Illiger, 1815) (błąd ort.);
Podgatunki
	L. c. cinerea (Illiger, 1815); . c. concolor Rafinesque, 1832; L. c. nirnai Pocock, 1940;
	L. c. cinerea (Illiger, 1815); . c. concolor Rafinesque, 1832; L. c. nirnai Pocock, 1940;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wyderka orientalna^[3], wydra karłowata (Lutra cinerea) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Najmniejsza wydra występująca w Azji^[4].

Taksonomia

Wyniki analizy mitochondrialnego cytochromu b opublikowane w 1998 r. wskazywały, że należy ją przyporządkować do rodzaju Aonyx^[5]. Wyniki badań molekularnych opublikowane w 2008 r. wykazały, że wyderka orientalna jest taksonem siostrzanym Lutrogale, co przemawia za utrzymaniem rodzaju Amblonyx lub rozszerzeniem Aonyx, aby uczynić go monofiletycznym. Linie rozwojowe rozdzieliły się genetycznie około 1,5 miliona lat temu^[6].

Morfologia

Dorosłe wyderki orientalne mierzą około 0,9 m (od nosa do ogona) i mogą ważyć do 5 kg.

Zwężający się ogon jest gruby i muskularny, zwłaszcza u nasady, i stanowi ponad połowę długości ciała^[7].

Występowanie

Wyderka orientalna jest spotykana na bagnach namorzynowych i podmokłych, słodkowodnych terenach Bangladeszu, południowych Indii, Chin, Tajwanu, Indochin, Malezji, Indonezji i Filipin. Preferują środowisko wodne.

Zachowanie

Wyderki orientalne żyją w rodzinach, w wielopokoleniowych grupach, liczących do 15 osobników^[7]. Jedynie para alfa może się rozmnażać, a jej poprzednie potomstwo pomaga w wychowaniu młodych.

Pożywienie

Żywią się rybami, żabami, krabami, rakami i skorupiakami.

Dzięki nietypowemu ułożeniu pazurów przednich łap, wydra karłowata może rozłupywać pancerze, skorupy i żywić się skorupiakami i mięczakami.

Status i ochrona

Z powodu utraty siedliska, zanieczyszczenia i polowań, na niektórych obszarach, wydra karłowata jest klasyfikowana przez IUCN jako gatunek narażony (ang. vulnerable, VU)^[1].

Od sierpnia 2019 r. znajduje się w wykazie załącznika I do konwencji CITES, co wzmacnia jego ochronę w odniesieniu do handlu międzynarodowego^[8].

Galeria

Przypisy

↑ ^a ^b ^c L.L. Wright L.L. i inni, Aonyx cinereus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-17] (ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Aonyx cinerea. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 września 2009]
↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ PocockP. R.i. PocockP., The Fauna Of British India Including Ceylon And Burma Mammalia Vol-ii, 1941, s. 303–317 [dostęp 2023-12-20] .
↑ K.‐P.K.‐P. Koepfli K.‐P.K.‐P., R.K.R.K. Wayne R.K.R.K., Phylogenetic relationships of otters (Carnivora: Mustelidae) based on mitochondrial cytochrome b sequences, „Journal of Zoology”, 246 (4), 1998, s. 401–416, DOI: 10.1111/j.1469-7998.1998.tb00172.x, ISSN 0952-8369 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
↑ Klaus-PeterK.P. Koepfli Klaus-PeterK.P. i inni, Establishing the foundation for an applied molecular taxonomy of otters in Southeast Asia, „Conservation Genetics”, 9 (6), 2008, s. 1589–1604, DOI: 10.1007/s10592-007-9498-5, ISSN 1566-0621 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
↑ ^a ^b UF Digital Collections [online], ufdc.ufl.edu [dostęp 2023-12-20] .
↑ CITES CoP 2019: Otters given highest protection from trade [online], www.downtoearth.org.in [dostęp 2023-12-20] (ang.).

Bibliografia

Larivière, Serge. (2003) „Amblonyx cinereus”. Mammalian Species (720): 1–5.

Linki zewnętrzne

Oriental Small Clawed Otter Factsheet. wellingtonzoo.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-13)].
Oriental Small Clawed Otter Gallery. otternet.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)].

[iucn-1] L.L. Wright L.L. i inni, Aonyx cinereus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-17] (ang.).

[2] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Aonyx cinerea. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 września 2009]

[miiz-3] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154. ISBN 978-83-88147-15-9.

[4] PocockP. R.i. PocockP., The Fauna Of British India Including Ceylon And Burma Mammalia Vol-ii, 1941, s. 303–317 [dostęp 2023-12-20] .

[5] K.‐P.K.‐P. Koepfli K.‐P.K.‐P., R.K.R.K. Wayne R.K.R.K., Phylogenetic relationships of otters (Carnivora: Mustelidae) based on mitochondrial cytochrome b sequences, „Journal of Zoology”, 246 (4), 1998, s. 401–416, DOI: 10.1111/j.1469-7998.1998.tb00172.x, ISSN 0952-8369 [dostęp 2023-12-20] (ang.).

[6] Klaus-PeterK.P. Koepfli Klaus-PeterK.P. i inni, Establishing the foundation for an applied molecular taxonomy of otters in Southeast Asia, „Conservation Genetics”, 9 (6), 2008, s. 1589–1604, DOI: 10.1007/s10592-007-9498-5, ISSN 1566-0621 [dostęp 2023-12-20] (ang.).

[:0-7] UF Digital Collections [online], ufdc.ufl.edu [dostęp 2023-12-20] .

[8] CITES CoP 2019: Otters given highest protection from trade [online], www.downtoearth.org.in [dostęp 2023-12-20] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]