Yoritsune Kujō – Wikipedia, wolna encyklopedia

Yoritsune Kujō
(九条頼経)

Imię japońskie
Kanji 九条頼経 Transkrypcja Hepburna Kujō Yoritsune
Mon rodu Kujō
Siogun
Okres	od 1226 do 1244
Poprzednik	Sanetomo Minamoto
Następca	Yoritsugu Kujō
Dane biograficzne
Data urodzenia	12 lutego 1218
Data śmierci	1 września 1256
Ojciec	Michi’ie Kujō

Yoritsune Kujō (jap. 九条頼経 Kujō Yoritsune; ur. 12 lutego 1218, zm. 1 września 1256) – dziesiąty siogun w historii i czwarty siogunatu Kamakura. Jego ojcem był kampaku Michi’ie Kujō, a babką kuzynka sioguna Yoritomo Minamoto.

Urodził się w roku „Tygrysa”, miesiącu „Tygrysa” i dniu „Tygrysa”, według kalendarza chińskiego. Nazwano go więc Mitora (jap. 三寅 Mitora; Potrójny Tygrys).

Yoritsune został wybrany na nowego sioguna przez klan Hōjō jeszcze jako dziecko w 1226 r. Sanetomo Minamoto, poprzedni siogun, został zamordowany w 1219 r. nie pozostawiając potomka i na nim skończyła się w linia Minamoto. Przez siedem lat władza pozostawała w rękach wdowy po pierwszym siogunie z Kamakury, Masako i shikkenie, Yoshitakim, którzy w końcu doszli do porozumienia. Yoritsune został wybrany, ponieważ jego babcia była kuzynką Yoritomo Minamoto, co umożliwiało ciągłość rodu Minamoto, a zarazem należał do rodziny Kujō powiązanej z jedną z pięciu linii klanu Fujiwara.

Yoritsune Kujō jest znany także jako Yoritsune Fujiwara ponieważ był członkiem wielkiego klanu Fujiwara.

W wieku siedmiu lat, w 1226 roku, Yoritsume zostaje siogunem z powodu umowy politycznej między jego ojcem a regentem sioguna Yoshitoki Hōjō, stając się marionetką w rękach klanu Hōjō.

• 1225 (Karoku 1, 11 miesiąc): W Kamakura, Yoritsune przechodzi ceremonię zostania siogunem, ale rządy bakufu są w rękach regenta Yoshitoki Hōjō^[1].
• 1226 (Karoku 2, 1 miesiąc): Cesarz Go-Horikawa nadaje Yoritsune pierwszą rangę piątej klasy na szczycie arystokratycznej hierarchii (dōjō kuge)^[1].
• 1230 (Kangi 2, 12 miesiąc): Yoritsune żeni się z córką Yori'ie Minamoto. Jest ona starsza od niego o 15 lat.^[2]
• 1231 (Kangi 3, 2nd month): Yoritsune otrzymuje drugą rangę, czwartej klasy w dōjō kuge^[2].
• 1231 (Kangi 3, 3rd month): Yoritsune mianowany zostaje generałem lewego skrzydła armii cesarskiej^[2].
• 1231 (Kangi 3, 4th month): Yoritsune otrzymuje pierwszą rangę, czwartej klasy w dōjō kuge^[2].
• 1232 (Jōei 1, 2nd month): Yoritsune otrzymuje drugą rangę, trzeciej klasy w dōjō kuge^[2].
• 1233 (Tenpuku 1, 1st month): Yoritsune przyznano tymczasowo tytuł Bliskiego Doradcy (jap. 中納言 Chūnagon)^[3]
• 1234 (Bunryaku 1, 12th month): Yoritsune otrzymuje pierwszą rangę, trzeciej klasy w dōjō kuge^[4].
• 1235 (Katei 1, 11th month): Yoritsune otrzymuje drugą rangę, drugiej klasy w dōjō kuge^[4].
• 1236 (Katei 2, 7th month): Yoritsune otrzymuje pierwszą rangę, drugiej klasy w dōjō kuge^[4].
• 1237 (Katei 3, 8th month): Yoritsune rozkazuje wybudować świątynię w Rokuhara części Miyako^[4].
• 1244 (Kangen 2): Wiosną tego roku, wiele dziwnych znaków pojawiło się na niebie, powodując zmartwienie Yoritsune^[5].
• 1244 (Kangen 2, 4 miesiąc): Syn Yoritsune, Yoritsugu, przeszedł ceremonię dojrzałości w wieku 6 lat. W tym samym miesiącu, Yoritsume prosi cesarza Go-Saga o przekazanie tytułu sioguna w ręce swego syna, Yoritsugu Kujō^[5].
• 11 października 1245 (Kangen 3, 7 miesiąc): Yoshitsune zgala swoją głowę i zostaje mnichem buddyjskim^[5].
• 1246 (Kangen 4, 7 miesiąc): Syn Yoritsune, teraz siogun Yoritsugu (który ma zaledwie 7 lat) żeni się z siostrą Tsunetoki Hōjō (która ma tylko 16 lat)^[5].
• 1 września 1256 (Kōgen 1, 11 dzień 8 miesiąca): Yoritsune Kujō, znany też jako Yoritsune Fujiwara umiera w wieku 39 lat.

• Karoku (1225–1227)
• Antei (1227–1229)
• Kangi (1229–1232)
• Jōei (1232–1233)
• Tenpuku (1233–1234)
• Bunryaku (1234–1235)
• Katei (1235–1238)
• Ryakunin (1238–1239)
• En’ō (1239–1240)
• Ninji (1240–1243)
• Kangen (1243–1247)

• Mass, Jeffrey P. The Kamakura bakufu: a study in documents. Stanford: Stanford University Press, 1976.
• Mass, Jeffrey P. Warrior government in early medieval Japan: a study of the Kamakura Bakufu, shugo and jitō New Haven: Yale University Press, 1974.
• Ōyama Kyōhei. Kamakura bakufu 鎌倉幕府. Tokyo: Shōgakkan, 1974.
• Titsingh, Isaac, ed. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 300555357
• Varley, H. Paul, ed. (1980). Kitabatake Chikafusa (1359), Jinnō Shōtōki („A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki of Kitabatake Chikafusa” translated by H. Paul Varley). Nowy Jork: Columbia University Press.

• Altair - Raport Millera. altair.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-12)].