Ząbkowice (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ząbkowice
gromada
1954–1956
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

stalinogrodzkie

Powiat

będziński

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1956

Siedziba

Ząbkowice

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Ząbkowice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Ząbkowice z siedzibą GRN w Ząbkowicach (wówczas wsi; obecnie w granicach Dąbrowy Górniczej) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie będzińskim w woj. stalinogrodzkim, na mocy uchwały nr 14/54 WRN w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Antoniów, Bielowizna (z wyłączeniem kolonii Kostury), Wygiełzów i Ząbkowice ze zniesionej gminy Ząbkowice w tymże powiecie; ponadto w skład gromady weszły oddziały leśne nr nr 55-69, 73-81 i 89-95 z Nadleśnictwa Gołonóg[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7]

1 stycznia 1956 gromadę Ząbkowice zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla[8] (18 lipca 1962 osiedlu Ząbkowice nadano status miasta[9]; 1 lutego 1977 miasto Ząbkowice stało się częścią Dąbrowy Górniczej, oprócz przyłączonych do Ząbkowic w 1975 roku[10] sołectw Podwarpie, Trzebiesławice, Tuliszów, Warężyn i Wojkowice Kościelne, które włączono do gminy Siewierz[11][12]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 14/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu będzińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 15 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 54)
  7. Uchwała Nr 36/265 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Będzinie z 4. X. 1954 w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 8, Poz. 35)
  8. Dz.U. z 1955 r. nr 45, poz. 299
  9. Dz.U. z 1962 r. nr 41, poz. 188
  10. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  11. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 13
  12. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 15