Zagłówek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zagłówek - Fotel kierowcy w samochodzie marki Mazda

Zagłówek – element wyposażenia pojazdów silnikowych głównie pojazdów samochodowych. Umieszczony nad oparciem fotela element, mający na celu przytrzymywanie głowy osoby siedzącej w fotelu. W transporcie zadaniem zagłówków jest niedopuszczenie do nagłego przemieszczenia głowy ku tyłowi pojazdu, które mogłoby prowadzić do urazów kręgosłupa. Drugim zadaniem zagłówka jest podniesienie komfortu podróżowania poprzez umożliwienie wygodnego oparcia głowy.

Aktywny zagłówek

Na pomysł zastosowania aktywnych zagłówków (wyłącznie na przednich fotelach) jako pierwsi na świecie wpadli konstruktorzy szwedzkiego koncernu Saab – nazwano je SAHR.

Działanie aktywnego zagłówka polega na tym, że w momencie tylnego uderzenia ciało kierowcy i pasażera naciska na specjalną płytę umieszczoną w oparciu fotela. Wówczas uruchamiany jest mechanizm przesuwający zagłówek (do przodu i góry), który w ten sposób zapobiega swobodnemu ruchowi głowy do tyłu (zmniejsza jednocześnie siłę uderzenia głowy o zagłówek). Inne rozwiązanie zastosowała firma Autoliv - urządzenie SIHR (samonadmuchujący się zagłówek; Self-Inflating Head Restrain); małe pojemniki z powietrzem montowane w oparciach fotela.

Aktywne zagłówki są stosowane także w wielu modelach aut produkcji BMW, jako opcja wyposażenia dodatkowego. Są to tzw. zagłówki pirotechniczne, w których (podobnie jak przy pirotechnicznych napinaczach pasów bezpieczeństwa stosowanych na wszystkich siedzeniach auta) wybuchające w nich, w chwili uderzenia w tył pojazdu, małe ładunki pirotechniczne rozdzielają elementy dystansowe w zagłówkach, powodując ich błyskawiczne przemieszczenie się (kurczące się mocne sprężyny stalowe) w kierunku głowy osoby na siedzeniu, skracając tym samym dystans między zagłówkiem a "lecącą" w jego kierunku głową, łagodząc jednocześnie siły uderzenia (zmniejszenie przyśpieszeń uderzających w zagłówki głów). W momencie dotarcia tzw. fali uderzeniowej od lędźwiowo-piersiowych odcinków kręgosłupa (pierwsze miejsca przejęcia przez kręgosłup sił uderzenia z oparć foteli) i dalej, poprzez wiotką szyję aż do głowy, to jest ona wówczas już dość skutecznie podparta lub przynajmniej są już przygotowane oba zagłówki na przyjęcia-podparcie "lecących" w ich kierunkach głów) poprzez "wysunięcie" w ich kierunku obu zagłówków.

Francuski koncern Renault stosuje zagłówki umieszczone na elipsoidalnych wspornikach z możliwością regulowania ich szerokości.

Bibliografia

JerzyJ. Wicher JerzyJ., Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2002, ISBN 83-206-1461-9, OCLC 749493661 .