Zbigniew Sikorski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Sikorski

porucznik rezerwy
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1907 Brody
Data i miejsce śmierci	wrzesień 1939 nad Bzurą
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	7 Pułk Artylerii Ciężkiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa

Zbigniew Sikorski (ur. 9 marca 1907 w Brodach, zm. we wrześniu 1939 w bitwie nad Bzurą^[1]) – polski lekkoatleta, koszykarz, instruktor wychowania fizycznego, żołnierz.

Syn Waleriana, brat Janiny. Przed 1939 był nauczycielem wychowania fizycznego w poznańskich szkołach średnich, a także instruktorem tego przedmiotu na Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Był też sportowcem AZS Poznań. W 1928 w barwach Czarnej Trzynastki Poznań zdobył pierwsze w historii mistrzostwo Polski w koszykówce. Od 1927 do 1931 był jednym z najlepszych wielkopolskich lekkoatletów (uprawiał głównie skok wzwyż i wielobój). Podczas kampanii wrześniowej walczył jako porucznik rezerwy w 7. pułku artylerii ciężkiej w składzie Armii „Poznań”. Poległ w bitwie nad Bzurą w okolicach Kutna^[1].