Zbigniew Suszyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Suszyński

Zbigniew Suszyński (2013)
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1961 Rypin
Zawód	aktor, lektor
Współmałżonek	Małgorzata Suszyńska
Lata aktywności	od 1980
Zespół artystyczny
Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1987–1990) Teatr Nowy w Warszawie (1990–1992) Teatr Scena Prezentacje (1991–1992, 2001, 2005) Teatr Współczesny (od 1992) Scena na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (1997–1998, 2003)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Zbigniew Suszyński (ur. 26 lipca 1961 w Rypinie) – polski aktor filmowy, telewizyjny, dubbingowy i teatralny. Występuje też jako lektor w reklamach oraz programach telewizyjnych.

Wystąpił w ponad stu filmach i serialach telewizyjnych. Popularność i uznanie widzów zdobył dzięki rolom w takich produkcjach jak: Ostatni dzwonek, Samowolka, Młode wilki, Młode wilki 1/2, Wyrok na Franciszka Kłosa, E=mc², oraz serialach: Jest jak jest, Samo życie, Pierwsza miłość, Biuro kryminalne, Na Wspólnej, Leśniczówka, Ślepnąc od świateł czy Korona królów. Do innych szczególnie znanych filmów z jego udziałem to: Sam pośród swoich, Prywatne śledztwo, Korczak, Wielka wsypa, Kraj świata, Pożegnanie z Marią, oraz Zenek. Z dubbingu został zapamiętany jako Tom w Tom i Jerry (1940-1967), Kleszcz z Kleszcza (1994–1996), Skalmar Obłynos ze SpongeBob Kanciastoporty (od 1999), Szop RJ ze Skok przez płot (2006) oraz jako Książę z bajki ze (2004) Shrek 2 i Shrek Trzeci (2007).

Urodził się i dorastał w Rypinie, gdzie podczas zajęć w Rypińskim Domu Kultury zainteresował się teatrem i poezją. W wieku 20 lat pojawił się po raz pierwszy na telewizyjnym ekranie w dwóch odcinkach serialu Radosława Piwowarskiego Jan Serce (1981). W 1986 na scenie Teatru Studyjnego’83 im. Juliana Tuwima w Łodzi wystąpił w roli Orlando w sztuce szekspirowskim Jak wam się podoba. W 1987 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Podczas studiów w akademiku mieszkał na pierwszym roku z Wojciechem Malajkatem i Piotrem Polkiem, a na drugim – z Cezarym Pazurą i Piotrem Rzymyszkiewiczem^[1].

W latach 1987–1990 związany był z łódzkim Teatrem im. Stefana Jaracza. Następnie występował w teatrach warszawskich: Nowym (1990–1992), Scena Prezentacje (1991–1992, 2001, od 2005), Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (1997–1998) i Współczesnym (od roku 1992).

Jeszcze podczas studiów brał udział w filmowych produkcjach czeskich – Ślady wilczych zębów (1983) w roli mordercy z Hitlerjugend i Cień paproci (1984) oraz polskich – wojennym Sam pośród swoich Wojciecha Wójcika (1985), Prywatne śledztwo (1986), ESD (1986) i Cudownym dziecku (1986). Wystąpił potem w realizacjach telewizyjnych – Pusta klatka (1987) i Ostatni dzwonek Magdaleny Łazarkiewicz (1989) w pierwszoplanowej roli Krzyśka Buka oraz dwóch odcinkach serialu Pogranicze w ogniu Andrzeja Konica (1989). W biograficznym dramacie wojennym Andrzeja Wajdy Korczak (1990) był studentem rozmawiającym z Januszem Korczakiem we wrześniu 1939.

Grał w filmach: Wielka wsypa (1992), Kraj świata (1993), Samowolka (1993), Pożegnanie z Marią (1993) i Autoportret z kochanką (1997). Rozpoznawalność zapewniła mu rola „Scorpiona” w filmie sensacyjnym Jarosława Żamojdy Młode wilki (1995) i jego sequelu Młode wilki 1/2 (1997).

Nowe tysiąclecie rozpoczął od gościnnych udziałów w serialach 13 posterunek 2 (2000), M jak miłość (2000), Dom (2000). Popularność wśród telewidzów zdobył wtedy dzięki roli podłego mecenasa Bogdana Wernera w serialu Adam i Ewa (2000) oraz dzięki roli komendanta Korszuna w dramacie telewizyjnym Wyrok na Franciszka Kłosa w reż. Andrzeja Wajdy. W 2002 roku wystąpił jako gangster Arnold w filmie Olafa Lubaszenki E=mc². W tym samym czasie grał w serialach TV-Polsat Rodzina zastępcza (2000), Miodowe lata (2001), Samo życie (2002–2010), Fala zbrodni (2003), Dziki (2004), Daleko od noszy (2004), Pensjonat pod Różą (2004), Glina (2004), Pierwsza miłość (2004–2005, 2012−2013), oraz Całkiem nowe lata miodowe (2004). W serialu Biuro kryminalne (2005) odtwarzał główną rolę Marka Orlickiego, szefa wydziału zabójstw, a serialu Magda M. (2005–2007) odtwarzał postać mecenasa Strzelczyka.

W następnych latach pojawiał się w filmach telewizyjnych takich jak Śmierć rotmistrza Pileckiego (2006) i Willa szczęścia (2007).

W 2009 grał drugoplanowe role w serialach Plebania oraz Czas honoru. W 2011 grał jedną z głównych ról w serialu Linia życia. W tym samym roku dołączył do obsady serialu Klan gdzie do dziś gra rolę Igora Rutki.

W późniejszych latach grał różne epizodyczne role w serialach Hotel 52 (2013), Ojciec Mateusz (2013–2021), Komisarz Alex (2014–2020), O mnie się nie martw (2015), Barwy szczęścia (2015, od 2022) oraz Na dobre i na złe (2016). W 2018 występował jako Smiersz w Leśniczówce, szef w W rytmie serca, poseł w Ślepnąc od świateł, Abel w Drogi wolności oraz jako książę Władysław Opolczyk w serialu Korona królów.

Użyczył głosu głównemu bohaterowi gry „Flojd”.

Jest żonaty z nauczycielką Małgorzatą. Mają córkę Milenę Suszyńską, absolwentkę Akademii Teatralnej w Warszawie.

Filmy

Seriale

Dubbing

Filmy

Seriale

• Zbigniew Suszyński w bazie IMDb (ang.)
• Zbigniew Suszyński w bazie Filmweb
• Zbigniew Suszyński w bazie filmpolski.pl
• Zbigniew Suszyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .