Zewulun Orlew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zewulun Orlew

‏זבולון אורלב‎

Data urodzenia	9 listopada 1945
Minister opieki społecznej w II rządzie Ariela Szarona
Okres	od 2003 do 2004
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Religijna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zewulun Orlew (hebr. זבולון אורלב, ur. 9 listopada 1945 w Rechowot) – izraelski polityk i żołnierz. Członek Knesetu i minister z ramienia Narodowej Partii Religijnej (Mafdal).

Urodził się w Rechowot, obecnie mieszka w Jerozolimie, jest żonaty i ma czwórkę dzieci. Ukończył studia z nauk humanistycznych i społecznych na Uniwersytecie Hebrajskim i pedagogikę w koledżu Moreszet Ja’akow. Potem został nauczycielem, a także dyrektorem generalnym w ministerstwie edukacji.

Jest bohaterem wojennym – otrzymał medal za doskonałą służbę podczas wojny Jom Kipur^{[potrzebny przypis]}.

Jest członkiem Mafdalu, głównej partii politycznej propagującej ruch religijnego syjonizmu. Jako członek Knesetu, Orlew skupia się na sprawach socjalnych i ekonomicznych, jest autorem wielu uregulowań prawnych. Został m.in. laureatem nagrody dla najlepszego legislatora w piętnastym Knesecie.

Po wyborach w 2003 roku do szesnastego Knesetu, Orlew został ministrem pracy i spraw socjalnych w drugim rządzie Ariela Szarona. Jednakże dwa najważniejsze ekonomicznie ministerstwa: finansów i spraw wewnętrznych trafiły w ręce liberałów, Binjamina Netanjahu i Awrahama Poraza. Orlew nie był w stanie zatrzymać realizacji planu Netanjahu, zakładającego m.in. cięcia w wydatkach na cele socjalne oraz prywatyzację na masową skalę. W efekcie tego Orlew był wielokrotnie krytykowany za swe ministerialne działania.

Swego czasu głośny był konflikt wewnątrzpartyjny pomiędzy Efi Ejtamem a Orlewem. Ten drugi postrzegany był jako lider frakcji pragmatycznej w Mafdalu, w przeciwieństwie do Ejtama – zwolennikiem twardego stanowiska i nie zmieniającego swoich poglądów i przekonań. Orlew oskarża Ejtama o skupianie się tylko na kwestii osadnictwa, a ten odwdzięcza mu się posądzeniami o nie wypełnianie obowiązków religijnych, brak wsparcia dla osadników z Gush Katif i brakiem chęci dla rozwiązania problemów socjoekonomicznych. Ejtam miał zwłaszcza pretensje do Orlewa o pozostanie w rządzie Szarona, nazywając go „Meimadnikiem” (członkiem ugrupowania lewicowego Żydów religijnych Meimad) i „uzależnionym od stołka”. Orlew odpowiedział, iż jedyną drogą do przeszkodzenia w realizacji planu Szarona jest pozostanie w rządzie i próby dokonania tego „od środka”. Jednocześnie zwracał uwagę na konieczność ochrony innych interesów Mafdalu, takich jak religijna edukacja czy usługi. Zarazem podkreślał konieczność przeciwstawiania się skrajnie nacjonalistycznym i mesjanistycznym poglądom Ejtama. Wkrótce potem jednak ministrowie z Narodowej Partii Religijnej również opuścili rząd Szarona.

• Zewulun Orlew (ang.) – profil na stronie Knesetu.