French
DeutschWoestijnhagedissen
| Woestijnhagedissen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Steppehagedis (Eremias arguta) | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Eremias Wiegmann, 1834 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Woestijnhagedissen op  Wikispecies | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Woestijnhagedissen[1] (Eremias) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie echte hagedissen (Lacertidae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Arend Friedrich August Wiegmann in 1834. Er zijn 37 soorten, het soortenaantal verandert echter regelmatig omdat er nieuwe soorten worden ontdekt. De soort Eremias isfahanica bijvoorbeeld is pas in 2016 voor het eerst wetenschappelijk beschreven en de soort Eremias dzungarica is pas sinds 2017 bekend.[2] In de literatuur worden dergelijke soorten vaak nog niet vermeld.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Vanwege de grote geografische variatie zijn er grote verschillen in kleur maar de vorm is wel hetzelfde; een stompe kop en krachtige poten. De lichaamslengte bedraagt ongeveer tien centimeter, de staart is iets langer dan de kop en de romp samen.[1]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Een aantal woestijnhagedissen zijn eierlevendbarend, een voorbeeld is Eremias multiocellata.[1] Veel soorten hebben net als de verwante Acanthodactylus-soorten kleine huidflapjes op de tenen om snel over zand te kunnen rennen. De hagedissen worden wel renners (Engels: 'racers') genoemd, omdat ze watervlug zijn.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten komen voor in een groot deel van Eurazië en het Midden-Oosten en leven in de landen Afghanistan, Armenië, Azerbeidzjan, China, Georgië, Iran, Kazachstan, Kirgizië, Moldavië, Mongolië, Oekraïne, Oezbekistan, Pakistan, Roemenië, Rusland, Tadzjikistan, Turkmenistan en Turkije.[2]
Alleen de steppehagedis (Eremias arguta) leeft ook deels in Europa, rond Georgië, Armenië en Oekraïne. Dit is een van de soorten die ooit tot het geslacht Lacerta werd gerekend, die meer in Europa voorkomen.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan 29 soorten een beschermingsstatus toegewezen. Vierentwintig soorten worden gezien als 'veilig' (Least Concern of LC) en vier soorten worden beschouwd als 'onzeker' (Data Deficient of DD). Eremias pleskei ten slotte staat te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[3]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ a b c Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 353, 354. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b The Reptile Database - Peter Uetz & Jakob Hallermann, Eremias.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Eremias - IUCN Red List.
Bronnen
- (nl) – Bernhard Grzimek - Het leven der dieren deel VI :Reptielen - Pagina 353, 354 - Kindler Verlag AG - 1971 - ISBN 9027486263
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database - Eremias - Website Geconsulteerd 17 maart 2019
- (en) – Cyberlizard - Eremias - Website
· 
· 