Śródręcze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Śródręcze (łac. metacarpus) – przestrzeń topograficzna ręki, granicząca proksymalnie z nadgarstkiem, dystalnie z palcami ręki. Szkielet śródręcza człowieka składa się z 5 kości długich.

U zwierząt domowych ich liczba jest zmienna. U psów występuje ich 5, u świń 4, natomiast u przeżuwaczy jedna – powstała ze zrośnięcia się kości III i IV. Koń ma jedną dobrze wykształconą kość śródręcza (III) oraz dwie zredukowane kości rysikowe – II i IV.

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. Wyd. XI (VII). T. I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999. ISBN 83-200-2375-0. Brak numerów stron w książce
• Helena Przespolewska, Henryk Kobryń, Tomasz Szara & Bartłomiej J. Bartyzel: Podstawy anatomii zwierząt domowych. Warszawa: PWN, 2014, s. 31–32. ISBN 978-83-62815-22-7.