23 Dywizja Flak – Wikipedia, wolna encyklopedia

23 Dywizja Flak (niem. 23. Flak-Division) – niemiecka dywizja artylerii przeciwlotniczej z okresu II wojny światowej.

Jednostkę utworzono 10 października 1943 r. w Bobrujsku na bazie sztabu rozwiązanej 22 Dywizji Polowej Luftwaffe. Początkowo zapewniała obronę przeciwlotniczą Grupie Armii Środek, jej pododdziały stacjonowały w Baranowiczach i Mińsku. Po rozgromieniu Grupy Armii Środek przez ofensywę sowiecką latem 1944 r. dywizję przeniesiono w rejon Warszawa-Poznań-Radom by wspierała 9 Armię. Pod koniec wojny dywizja walczyła nadal w zachodnich Niemczech, poddała się pod Döbritz w maju 1945 r.

marzec 1943

• 22 pułk Flak (Flak-Regiment 22)
• 31 pułk Flak (Flak-Regiment 31)
• 101 pułk Flak (Flak-Regiment 101)
• 125 pułk Flak (Flak-Regiment 125)
• 143 lotniczy batalion łączności (Luftnachrichten-Abteilung 143)

1945

• 7 pułk Flak (Flak-Regiment 7)
• 23 pułk Flak (Flak-Regiment 23)
• 34 pułk Flak (Flak-Regiment 34)
• 35 pułk Flak (Flak-Regiment 35)
• 53 pułk Flak (Flak-Regiment 53)
• 182 pułk Flak (Flak-Regiment 182)
• pułk Flak Wegener
• dywizyjne oddziały zaopatrzenia

• Oberst Hans-Wilhelm Fichter (od 10 października 1943),
• Generalleutnant Walter Kathmann (od 21 sierpnia 1944),
• Oberst Oskar Vorbrugg (od 24 października 1944),
• Generalmajor Kurt Andersen (od 30 stycznia 1945 do kapitulacji)

• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 334. ISBN 978-83-11-11655-9.
• Leksykon Wehrmachtu