25 Batalion Rozpoznawczy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1955 i 1968 |
Rozformowanie | 1958 i 1995 |
Tradycje | |
Rodowód | 25 kompania zwiadu (1951-1955) |
Kontynuacja | 4 batalion rozpoznawczy |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
25 Batalion Rozpoznawczy (25 br) – pododdział rozpoznawczy ludowego Wojska Polskiego
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Sformowany w 1955 na bazie 25 kompanii zwiadu 5 Dywizji Piechoty. W 1957 r. podporządkowany został dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty. Stacjonował w Międzyrzeczu.
W 1958 przeformowany na 25 kompanię rozpoznawczą. W 1968 powtórnie przeniesiony na etat batalionu rozpoznawczego 4 Dywizji Zmechanizowanej.
Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP Nr 055/Org. z 1 sierpnia 1994 i zarządzenia zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowej – szefa sztabu Nr Pf 85/Org. z 5 września 1994 w sprawie reoganizacji batalionów rozpoznawczych 4, 5 oraz 11 DKPanc., w terminie do 31 marca 1995, 25 br (etat wojenno-pokojowy Nr 30/329/0) został przeformowany na 4 batalion rozpoznawczy wg etatu wojenno-pokojowego Nr 29/119/0. Przeformowany batalion zachował dotychczasowe podporządkowanie, numer jednostki wojskowej i poczty polowej (P-9517), identyfikator oraz miejsce postoju[2].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]dowództwo i sztab
- kompania rozpoznawcza na BRDM
- 2 plutony rozpoznawcze
- pluton rozpoznawczy płetwonurków
- kompania rozpoznawcza na BWP-1
- 3 plutony rozpoznawcze
- kompania specjalna
- grupa dowodzenia
- 5 grup rozpoznawczych
- grupa płetwonurków
- grupa łączności
- instruktor spadochronowy + układacz spadochronów
- kompania rozpoznania radioelektronicznego
- grupa analizy informacji
- pluton rozpoznania systemów radiolokacyjnych
- pluton rozpoznania radiowego UKF
- pluton namierzania radiowego UKF
- pluton technicznego rozpoznania pola walki
- pluton łączności
- pluton remontowy
- pluton zaopatrzenia
- pluton medyczny
Żołnierze 25 batalionu rozpoznawczego
[edytuj | edytuj kod]- Dowódcy batalionu
- kpt. Jan Kuriata
- ppłk dypl. Augustyn Sałagan
- kpt. dypl. Zając
- ppłk dypl. Józef Piotrowski
- kpt dypl. Ryszard Żytyński
- mjr dypl. Zbigniew Kwintal
- ppłk dypl.Zenon Nabielski
- mjr dypl. Tadeusz Majcherek
- Inni oficerowie batalionu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Zarządzenie zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowej – szefa sztabu Nr Pf 85/Org. z 5 września 1994, jawne.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 4 Dywizja Piechoty – Zmechanizowana 1808-1994. Zarys dziejów, red. nauk. Grzegorz Nowik, Tadeusz Rawski, Ministerstwo Obrony Narodowej, Departament Stosunków Społecznych, Wydawnictwo "Bellona", Warszawa 1994, ISBN 83-11-08377-0.
- J. Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne, uzbrojenie, Toruń 2004, ISBN 83-88089-12-9
- Paweł Piotrowski , Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956, Warszawa: „Trio”, 2003, ISBN 83-88542-53-2, OCLC 830528040 .