2S42 Lotos – Wikipedia, wolna encyklopedia

2S42 Lotos
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

CNIIToczMasz

Typ pojazdu

samobieżny moździerz

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 osoby

Historia
Prototypy

2019

Dane techniczne
Silnik

2W-06-2 diesel, 450 KM

Długość

~5,8 m

Szerokość

~3,15 m

Wysokość

~3,05 m

Masa

18 ton

Osiągi
Prędkość

70 km/h

Zasięg pojazdu

500 km

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

~1,8 m

Ściany (wys.)

~0,9 m

Kąt podjazdu

60%

Przechył boczny

30%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x moździerz kalibru 120 mm 2A80-1
1 x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm
Użytkownicy
 Rosja

2S42 Lotos (ros. 2С42 Лотос, pol. lotos) – rosyjski samobieżny moździerz kalibru 120 mm zaprojektowany przez zakłady CNIIToczMasz wchodzące w skład konsorcjum Rostech. Projekt maszyny ujawniono podczas międzynarodowego forum techniczno-wojskowego „Armia-2017” w podmoskiewskiej Kubince, a premierowo pojazd został zaprezentowany przez producenta 5 czerwca 2019 roku[1]. Konstrukcja jest projektowana dla jednostek powietrznodesantowych jako docelowy następca serii moździerzy samobieżnych 2S9 Nona[2].

Projekt jest rozwinięciem zarzuconego projektu ciężkiego samobieżnego moździerza 2S36 Zauralec-D, który miał zastąpić 2S31 Wena[3].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Lotos wykorzystuje wysoce mobilne zmodyfikowane podwozie bojowego wozu piechoty BMD-4M, które zostało wydłużone do 7 par kół nośnych. Pancerz zapewnia ochronę przed amunicją kalibru 7,62 mm i odłamkami z każdej strony oraz przed amunicją kalibru 12,7 mm z przodu kadłuba. Na wyposażeniu pojazdu znajduje się system ochrony przed skutkami użycia broni masowego rażenia oraz system automatycznego gaszenia pożarów. Jest on także dostosowany do transportu drogą powietrzną i szybkiego przejścia w tryb bojowy po wylądowaniu i rozładunku. Załogę pojazdu stanowią 4 osoby: dowódca, strzelec, ładowniczy i kierowca[4].

Głównym uzbrojeniem jest zamontowany w wieży moździerz kalibru 120 mm 2A80-1, znany z wprowadzonego wcześniej systemu 2S34 Chosta. W Lotosie został on silnie zautomatyzowany, a dodatkowo na wyposażeniu znalazł się nowy system kierowania ogniem Zawiet-D[5]. Broń może korzystać zarówno z amunicji zwykłej, jak i pocisków naprowadzanych laserowo Kitołow-2M, a ogień może być prowadzony na dystansie do 13 km przy szybkostrzelności wynoszącej 6-8 strzałów na minutę[6]. Sam moździerz może poruszać się wertykalnie w zakresie od -4 do +80 stopni[7].

Do samoobrony pojazd posiada zdalnie sterowany z wnętrza karabin maszynowy kalibru 7,62 mm oraz zestaw wyrzutni granatów dymnych[4].

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Pawłowski: Premiera moździerza samobieżnego 2S42 Łotos. Konflikty, 2019-06-09. [dostęp 2022-12-01]. (pol.).
  2. a b Mateusz Zielonka: Testy artyleryjskiego systemu Lotos. Defence 24, 2020-12-24. [dostęp 2022-12-01]. (pol.).
  3. Rafał Muczyński: Przypadkowa premiera 2S42 Lotos. Milmag, 2019-01-06. [dostęp 2022-12-02]. (pol.).
  4. a b 2S42 Lotos. Military Today. [dostęp 2022-12-02]. (ang.).
  5. 2S42 120mm Lotos. Global Security. [dostęp 2022-12-02]. (ang.).
  6. W Rosji wkrótce rozpoczną się próby działa 2S42 Lotos. Zespół Badań i Analiz Militarnych, 2020-08-07. [dostęp 2022-12-02]. (pol.).
  7. Canon d’artillerie automoteur russe 2S42 Lotos. Strategic Bureau. [dostęp 2022-12-02]. (fr.).