French
DeutschAgnieszka Kotulanka – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Foto: Paweł Matyka (2002) | |
| Imię i nazwisko | Agnieszka Sas-Uhrynowska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 października 1956 |
| Data i miejsce śmierci | 20 lutego 2018 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | Jacek Sas-Uhrynowski |
| Lata aktywności | 1980–2013 |
Agnieszka Krystyna Kotulanka[1], właśc. Sas-Uhrynowska z domu Kotuła (ur. 26 października 1956 w Warszawie, zm. 20 lutego 2018 tamże) – polska aktorka filmowa i teatralna, wykonawczyni piosenki aktorskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczęszczała do szkoły muzycznej z wydziałem wokalnym. O szkole teatralnej zaczęła myśleć w liceum[2]. W 1975 ukończyła XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie[3], a w 1980 studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Dyplom zrobiła jednak dopiero rok później[4]. Po ukończeniu stołecznej Szkoły Teatralnej po raz pierwszy pojawiła się w 1980 roku w epizodycznych rolach w serialu Jana Łomnickiego Dom[5].
W Teatrze Telewizji zadebiutowała w 1980 rolą Letty w inscenizacji dramatu Śmierć komiwojażera (1949) Arthura Millera w reżyserii Kazimierza Karabasza, u boku m.in. Tadeusza Łomnickiego i Barbary Krafftówny. W latach 1981–1989 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie. W 1986 wystąpiła na 23 Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu podczas Koncertu piosenki kabaretowej i aktorskiej[6].
W 1989 wyjechała do Kanady, gdzie mieszkała dwa lata. Tam sporadycznie występowała dla tamtejszej Polonii. Po dobrych recenzjach krytyków, po jej występie na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu[7] podjęła decyzję o powrocie do Polski. Przez kolejne lata głównie współpracowała z Teatrem Telewizji, gdzie zagrała m.in. w przedstawieniach O żonach dobrych i złych oraz Żołnierz i bohater[5]. Jako aktorka dubbingowa użyczyła swojego głosu w takich produkcjach jak: Siostro, moja siostro (1994) i Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy (1995).
W 1997 roku dołączyła do obsady serialu Klan[8]. W 1999 brała udział w VI Gali Piosenki Biesiadnej w koncercie Piosenka o mojej Warszawie[9][10].
W 2000 roku otrzymała statuetkę Telekamery dla najlepszej polskiej aktorki[11].
Występowała w Teatrze Komedia, a także gościnnie w Teatrze Kwadrat, oraz w Teatrze Bajka w Warszawie. Związana też była z Teatrem Syrena w Warszawie[12]. W 2001 wystąpiła podczas premierowego spektaklu muzycznego z piosenkami Wojciecha Młynarskiego Niedziela na Głównym w Teatrze Buffo. Przedstawienie zostało odegrane w scenografii przypominającej dworzec kolejowy z kasami, bufetem, ławeczkami i wielkim zegarem pośrodku. Prapremiera tego przedstawienia, odbyła się w tym samym roku na 22. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu. Autorem scenariusza oraz reżyserem tego koncertu był Janusz Józefowicz. Nagranie z tego koncertu zostało zarejestrowane i pojawiło się na 5-płytowym albumie Wojciecha Młynarskiego, zatytułowanym Prawie całość[13].
W dorobku artystycznym miała role w kilkunastu filmach, m.in. w Niezawodnym systemie, Roślinach trujących, Nadzorze i Wielkim wozie oraz serialach telewizyjnych. Największą popularność przyniosła jej jednak rola Krystyny Lubicz, żony Pawła Lubicza w serialu telewizyjnym Klan (1997–2013)[14].
W 2013 przestała pracować i zniknęła z show-biznesu. 2472 odcinek serialu Klan, był ostatnim, w którym zagrała[5][15].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Dorastała nad Zalewem Zegrzyńskim. Była córką podpułkownika Wojska Polskiego Józefa (1923−1996) i Genowefy (1929−2019[16]) Kotułów. Miała siostrę Jolantę Kotułę-Żukowską (ur. 1955) – polonistkę, teatrolożkę, pracownicę działu literackiego (1982-1985) i sekretarz literacką (1985-2010), a obecnie Muzeum Teatru[17].
Jej mężem był aktor Jacek Sas-Uhrynowski, z którym rozwiodła się w roku 1992 po 12 latach małżeństwa[18]. Miała z nim dwoje dzieci: syna Michała (ur. 1985) i córkę Katarzynę (ur. 1987)[19]. Była w związku z Pawłem Wawrzeckim[20].
Cierpiała na chorobę alkoholową[21]. Zmarła na krwotoczny udar mózgu 20 lutego 2018 w Warszawie[22][23][24]. Msza pogrzebowa odbyła się w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Legionowie. Została pochowana przy swoim ojcu, na cmentarzu parafialnym w Legionowie[25].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| Filmy fabularne | |||
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyseria |
| 1982 | Punkty za pochodzenie | pielęgniarka | Franciszek Trzeciak |
| 1983 | Nadzór | kochanka Adama | Wiesław Saniewski |
| 1985 | Rośliny trujące | głuchoniema | Robert Gliński |
| 1987 | Wielki Wóz | żona Karola | Marek Wortman |
| 1993 | Dwaj zgryźliwi tetrycy | Ariel (polski dubbing) | Elżbieta Jeżewska |
| 1994 | Siostro, moja siostro | madame Danzar (polski dubbing) | Elżbieta Jeżewska |
| 1995 | Wielki tydzień | majorowa Karska | Andrzej Wajda |
| 1995 | Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy | Ariel (polski dubbing) | Elżbieta Jeżewska |
| Seriale telewizyjne | |||
| 1980 | Dom | wiejska dziewczyna (odc. 1, 7) | Jan Łomnicki |
| 1989 | Rzeka kłamstwa | Cyganka z martwym dzieckiem (odc. 7) | Jan Łomnicki |
| 1992 | Aby do świtu... | głos Bożeny (odc. 1-5, 8-10, 13-14) | Radosław Piwowarski |
| 1996–2000 | Superman | Lois Lane (polski dubbing) | Elżbieta Jeżewska |
| 1997–2013 | Klan | Krystyna Lubicz (odc. 1-2472) | różni |
| 2006 | Niania | Ewelina (odc. 47) | Jerzy Bogajewicz |
| 2007 | Hela w opałach | mama Jacka (odc. 40) | Andrzej Kostenko |
Role teatralne
[edytuj | edytuj kod]Teatr Telewizji
[edytuj | edytuj kod]- 1980: Śmierć komiwojażera jako Letta
- 1984: Wzywamy w charakterze świadka jako Alina
- 1984: Sposób na życie
- 1984: Neapol miasto milionerów jako Maria-Rosaria
- 1984: Mahagonny jako dziewczyna z Mahagonny
- 1984: Królowa śniegu jako Lilia
- 1984: Deszcz
- 1985: Strach i nędza III rzeszy
- 1985: Jak to w szkole
- 1986: Natalia jako Głasza
- 1992: Żołnierz i bohater jako Raina
- 1992: O żonach złych i dobrych jako Żaneta Firley
- 1993: Tessa jako Flora Churchil
- 1993: Jogging jako Judy
- 1993: Ja, Michał z Montaigne jako Koryzanda
- 1993: Gorzkie łzy Petry von Kant jako Sydonia von Grasenabb
- 1994: Stroiciel jako Anna
- 1994: Rozdział drugi jako Jenny Malone
- 1994: Rewanż jako Mary – Cara
- 1994: O przemyślności kobiety niewiernej jako żona
- 1994: Niezawodny system jako Amelia Ribadier
- 1994: Chory z urojenia jako Belina
- 1994: Anielka jako ciocia Andzia
- 1995: Zęby jako Mary
- 1995: Przeszłość jest nieśmiertelna...
- 1995: Pamiętam...
- 1995: Grzeszki tatusia jako Harriet
- 1995: Don Carlos jako Markiza Mondecar
- 1995: Chryzantema złocista jako Iza
- 1997: Kram z piosenkami
- 1997: Bajki o zwierzętach jako Mrówka
- 1998: Książę chochlik jako Wróżka Matka
- 2003: Siła komiczna jako matka/żona Farmera
Teatr
[edytuj | edytuj kod]Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
- 1979: Ćwiczenia ze Snu nocy letniej Williama Shakespearea jako Hermia oaz Pigwa, reż. Marek Grzesiński
- 1980: Beatrix Cenci Juliusza Słowackiego jako Beatryks oraz III wiedźma, reż. Zofia Mrozowska
- 1980: Wacława dzieje Stefana Garczyńskiego jako siostra oraz wielbicielka, reż. Marek Grzesiński
- 1981: Hamlet i Hamlet Williama Shakespearea jako aktorka oraz Ofelia, reż. Marek Grzesiński
- 1981: Biesy Fiodora Dostojewskiego jako studentka, reż. Paweł Nowicki
- 1982: Pastorałka Leona Schillera jako anioł, reż. Maciej Englert
- 1982: Mahagonny Bertolta Brechta, Kurta Weilla jako dziewczyna z Mahagonny, reż. Krzysztof Zaleski
- 1983: Sen nocy letniej Williama Shakespearea jako Hermia, reż. Maciej Englert
- 1983: Człowiek-Słoń Bernarda Pomerance jako dziewczyna spiczastogłowa, reż. Marcel Kochańczyk
- 1984: Walka karnawału z postem Janusza Wiśniewskiego jako Weronika, reż. Janus Wiśniewski
- 1984: Niech no tylko zakwitną jabłonie Agnieszki Osieckiej jako dziewczyna z Suteryny, Hela Doktorka oraz Szczur[26], reż. Krzysztof Zaleski
- 1985: Trzy siostry Antoniego Czechowa jako Natalia, reż. Maciej Englert
- 1986: Lorenzaccio Alfreda de Musseta jako Margrabina Cibo, reż. Krzysztof Zaleski
- 1987: Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, reż. Maciej Englert
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
- 1994: Czarna komedia Petera Shaffera jako Carol Melkett (gościnnie), reż. Marek Sikora
Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
- 1983: Fantasticks Tom Jones Harveya Schmidta jako Luiza (gościnnie), reż. Jagienka A. Zychówna
- 1996: Ildefonsjada, czyli Sen o letniej nocy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, reż. Piotr Cieślak
- 2001: Stosunki na szczycie Edwarda Taylora jako Lady Lillian Partridge, reż. Jerzy Bończak
- 2003: Łóżko pełne cudzoziemców Freemana Davea jako Helga Philby, reż. Jerzy Bończak
- 2005: Ośle lata Frayna Michaela jako żona dyrektora, reż. Marcin Sławiński
- 2006: Jeszcze jeden do puli?! Cooneya Raya, Hiltona Tony jako Winnie, reż. Jerzy Bończak
- 2007: Pół żartem pół sercem Kena Ludwiga jako Florance, reż. Marcin Sławiński
- 2011: Fotki z wakacji Johna Chapmana, Michaela Pertweea jako Celia, reż. Tomasz Dutkiewicz
Przedstawienie impresaryjne
- 1994: Pejzaż bez ciebie Jerzego Wasowskiego, reż. Wojciech Młynarski
Radio
[edytuj | edytuj kod]- 1996: Alicjo – śpisz Wandy Majerówny, reż. Jan Warenycia
Dyskografia gościnnie
[edytuj | edytuj kod]- T. Suchocki: pianista, kompozytor, aranżer i dyrygent, Polskie Nagrania, 2000
- „Wzięłam urlop od kochania”, sł. Magda Czapińska – Agnieszka Kotulanka
- Wojciech Młynarski: Prawie całość, Polskie Radio S.A., 2001
- „Jurata” – Agnieszka Kotulanka
- Galimatias – Gala Piosenki Aktorskiej: Wrocław 1989-95, Agencja Artystyczna MTJ 2003
- „Bo ty masz w sobie coś” – Maria Pakulnis, Agnieszka Kotulanka, Ewa Błaszczyk, Krystyna Tkacz
- „Przez minutkę” – Agnieszka Kotulanka
- „Rosołek” – Maria Pakulnis, Agnieszka Kotulanka, Krystyna Tkacz, Barbara Dziekan
- Gwiazdy na Gwiazdkę, Agencja Artystyczna MTJ, 2004
- „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka
- Kolędy. Wśród nocnej ciszy., MTJ Agencja Artystyczna, 2005
- „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Agnieszka Kotulanka używała tradycyjnej odmiany swojego nazwiska panieńskiego (nieodmieniona forma: Kotuła), por. Tradycyjna odmiana nazwisk żeńskich
- ↑ Agnieszka Kotulanka: Życie nie jest nowelą. interia.pl, 2013-05-13. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Alina Kielarska, Danuta Walksberg, Henryka Kapuśniak, Grażyna Goss, Zbigniew Zemka, Sławomir Ignasiak: 40 lat mojego „DWL-otu”. Warszawa: 2003, s. 131. ISBN 83-11-0967-5.
- ↑ Nie żyje Agnieszka Kotulanka. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ a b c Agnieszka Kotulanka: „Klan” był jej ostatnią produkcją. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ XXIII KFPP – 1986. festiwalopole.tvp.pl, 2013-04-29. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Warsztat – 1993. teatr-rampa.pl. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Agnieszka Kotulanka: choroba alkoholowa zniszczyła jej życie. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Gala Piosenki Biesiadnej – Piosenki o mojej Warszawie, odc. 1. onet.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Gala Piosenki Biesiadnej 1999 – Piosenki o mojej Warszawie (cz. 1). [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Telekamery 2000 [online], telekamery.pl [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Nie żyje aktorka teatralna i filmowa Agnieszka Kotulanka. tvp.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25]. (pol.).
- ↑ Młynarski w Teatrze Buffo. wprost.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ „Klan” odmienił jej życie. wp.pl. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Agnieszka Kotulanka zniknie z „Klanu”!. gala.pl, 2014-05-14. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Nekrolog Genowefy Kotuła. nekrologi.wyborcza.pl, 2019-03-13. [dostęp 2019-03-17].
- ↑ A. Łapicki, Jutro będzie „Zemsta”, dzienniki 1984-2005, Warszawa 2018, s. 604
- ↑ Konrad Szczęsny: Złamane życie Agnieszki Kotulanki. viva.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-24].
- ↑ Agnieszka Kotulanka i Jacek Sas Uhrynowski. Rozdzielił ich Atlantyk. pary-populada.pl. [dostęp 2020-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-17)].
- ↑ Elwira Szczepańska, Sekrety związku Agnieszki Kotulanki i Pawła Wawrzeckiego po latach wychodzą na jaw. Takich rewelacji nikt się nie spodziewał [online], Jastrząb Post, 14 marca 2018 [dostęp 2021-05-26] (pol.).
- ↑ Agnieszka Kwiatkowska, Agnieszka Kotulanka: choroba alkoholowa zniszczyła jej życie [online], gwiazdy.wp.pl, 24 lutego 2018 [dostęp 2023-12-29] (pol.).
- ↑ Agnieszka Kotulanka nie żyje. Aktorka zmarła w wieku 61 lat. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Agnieszka Kotulanka nie żyje. Miała 61 lat. onet.pl, 2018-02-24. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Agnieszka Kotulanka - znamy przycznę śmierci aktorki. onet.pl. [dostęp 2018-03-01].
- ↑ STUL/ŁKOW: Pogrzeb Agnieszki Kotulanki. Bliscy pożegnali aktorkę w Legionowie pod Warszawą. warszawa.naszemiasto.pl, 2018-02-27. [dostęp 2018-02-27].
- ↑ Recenzje: Niech no tylko zakwitną jabłonie. ewablaszczyk.pl. [dostęp 2018-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-25)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Agnieszka Kotulanka w bazie Filmweb
- Agnieszka Kotulanka w bazie filmpolski.pl
- Agnieszka Kotulanka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09].
- Agnieszka Kotulanka w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Agnieszka Kotulanka w bazie IMDb (ang.) [dostęp 25 lutego 2018]
- Aktorzy Polscy: Agnieszka Kotulanka. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-02-25].
- Agnieszka Kotulanka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-02-25].
- Agnieszka Kotulanka. TerazTeatr. [dostęp 2018-02-25]. (pol.).
- Archiwum: Role Agnieszki Kotulanki w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Teatr Współczesny w Warszawie. [dostęp 2018-02-25].
- Wykonawcy: Agnieszka Kotulanka. poezja-spiewana.pl. [dostęp 2018-02-25]. (pol.).
- Agnieszka Kotulanka nie żyje. interia.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25].