Akarboza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Akarboza
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	O-4,6-dideoksy-4-[((1S,4R,5S,6S)-4,5,6-trihydroksy-3-(hydroksymetylo)cykloheks-2-enylo)amino]-α-D-glukopiranozylo-(1→4)-O-α-D-glukopiranozylo-(1→4)-D-glukopiranoza
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. acarbosum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C25H43NO18
Masa molowa	645,60 g/mol
Wygląd	biały lub żółtawy, higroskopijny bezpostaciowy proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	56180-94-0
PubChem	441184
DrugBank	DB00284
SMILES
	CC1C(C(C(C(O1)OC2C(OC(C(C2O)O)OC3C(OC(C(C3O)O)O)CO)CO)O)O)NC4C=C(C(C(C4O)O)O)CO
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	bardzo łatwo rozpuszczalna
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalna w metanolu, praktycznie nierozpuszczalna w dichlorometanie
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-08-01]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Numer RTECS	LZ7153000
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	A10BF01
Stosowanie w ciąży	kategoria B
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwcukrzycowe
Biodostępność	bardzo niska
Okres półtrwania	2 h
Wydalanie	z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Akarboza (łac. acarbosum) – organiczny związek chemiczny, inhibitor α-glukozydaz (glukomylazy, sacharazy, maltazy, izomaltazy) występujący w lekach diabetologicznych. Blokuje ona enzymy jelitowe przekształcające węglowodany złożone w proste, a tym samym powoduje spadek poziomu cukru po posiłku, obniża insulinooporność, zmniejsza poziom insuliny, zwiększa asymilację glukozy oraz powoduje spadek glikemii na czczo^[2].

Działa w przewodzie pokarmowym, spowalniając i hamując trawienie cukrów w jelitach. Wydalana jest ona z kałem oraz w małym stopniu wiązana przez białka osocza, a następnie wydalana przez nerki z moczem. Nie przyczynia się do powstania hiperinsulinemii i niedocukrzenia. Zmniejsza stężenie cholesterolu oraz triglicerydów, przeciwdziała gromadzeniu się tłuszczów w narządach.

Akarboza stosowana jest w leczeniu cukrzycy typu 2, dopuszcza się też jej przyjmowanie w cukrzycy typu 1. Stosowana w monoterapii lub leczeniu skojarzonym (razem z insuliną oraz pochodnymi sulfonylomocznika). Powinna być przyjmowana przed spożyciem posiłku. Wskazana jest w przypadkach z występowaniem znacznej nadwagi i podwyższonym stężeniem lipidów we krwi^[3].

Działania uboczne

wzdęcia
uczucie skurczu jelit
biegunka
bóle brzucha
reakcje skórne: rumień, wysypka, pokrzywka.
wzrost aktywności enzymów wątrobowych - rzadkie powikłanie powodowane najprawdopodobniej metabolitami akarbozy^[4]

Przeciwwskazania

ciąża i karmienie piersią
wiek poniżej 16 lat
Choroby jelit: owrzodzenia, uchyłki, przepuklina, zrosty
zaburzenia wchłaniania z jelit.

Preparaty

Adeksa
Glucobay

Przypisy

↑ ^a ^b Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .
↑ JanJ. Tatoń JanJ., Akarboza – cele, wskazania i metody stosowania w prewencji i leczeniu cukrzycy typu 2, „Medycyna Metaboliczna”, 4, 2006, ISSN 1428-1430 .
↑ Glucobay 100 [online], Polskie Towarzystwo Diabetologiczne [dostęp 2008-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-22] .
↑ ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, 2010 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FP9-1] Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6 .

[2] JanJ. Tatoń JanJ., Akarboza – cele, wskazania i metody stosowania w prewencji i leczeniu cukrzycy typu 2, „Medycyna Metaboliczna”, 4, 2006, ISSN 1428-1430 .

[3] Glucobay 100 [online], Polskie Towarzystwo Diabetologiczne [dostęp 2008-08-06] [zarchiwizowane z adresu 2007-11-22] .

[4] ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, 2010 .

[1]

[2]

[3]

[4]