Algier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Panorama Algieru
Algier
‏مدينة الجزائر‎
Ilustracja
Algier
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Algieria

Wilajet

Algier

Powierzchnia

273 km²

Wysokość

424 m n.p.m.

Populacja (2005)
• liczba ludności
• gęstość


2 988 145[1]
5560 os./km²

Nr kierunkowy

213

Kod pocztowy

16000-16132

Podział miasta

7 dzielnic, 33 gminy

Położenie na mapie Algierii
Mapa konturowa Algierii, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Algier”
Ziemia36°47′N 3°04′E/36,783333 3,066667

Algier (fr. Alger, arab. مدينة الجزائر [Madinat al-Dżaza'ir]) – stolica Algierii. Miasto leży w obszernej zatoce nad Morzem Śródziemnym, 800 km od Marsylii. Nad miastem wznoszą się wzgórza do wysokości 400 m n.p.m. Algier jest centrum gospodarczym, kulturalnym i głównym portem kraju, a także najważniejszym ośrodkiem naukowym.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto leży na stokach Sahelu rozciągających się wzdłuż zatoki Algierskiej.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]
  • przemysł: włókienniczy, rafineria ropy naftowej (rurociąg ze złoża Bani Mansur), montownie samochodów, przemysł nawozów sztucznych, cementowy, papierniczy, spożywczy, metalowy.

Posiada największy port handlowy kraju.

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Metro w Algierze jest jedynym obok kairskiego na kontynencie afrykańskim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W starożytności nosił nazwę Icosium. Algier został zbudowany na ruinach rzymskiego miasta zburzonego w VII wieku, po zdobyciu przez Arabów. Na początku XVI wieku dostało się w ręce tureckich korsarzy i odtąd przez długi czas było głównym ośrodkiem korsarstwa i rabunku. Po 1492 w Algierze zaczęli osiedlać się moryskowie z Grenady. W XVII w ludność miasta dochodziła do 100 tys. W roku 1518 miasto stało się częścią Imperium osmańskiego. W 1541 Karol V usiłował zdobyć Algier, w XVII w. Francuzi dwukrotnie bombardowali miasto, jednak bez skutku. Zdobyli je dopiero w 1830, po zaciętych walkach, które trwały 20 dni.

 Osobny artykuł: Agencja Afryka.

Od czerwca 1941 roku w mieście miała siedzibę tzw. „Agencji Afryka” – siatka szpiegowska działająca w czasie II wojny światowej na terenie północno-zachodniej Afryki utworzona przez majora polskiego wywiadu Mieczysława Słowikowskiego. Informacje przez nią pozyskane przyczyniły się do sukcesu angielsko-amerykańskiego desantu na Afrykę znanej jako operacja Torch[2]. Od czerwca 1943 do sierpnia 1944) Algier stał się stolicą Wolnej Francji i siedzibą tymczasowego rządu Charles’a de Gaulle’a.

W latach 1954–62 miasto było jednym z głównych ośrodków algierskiego ruchu wyzwoleńczego. Po uzyskaniu niepodległości przez Algierię w 1962, Algier został jej stolicą.

Zabytki i turystyka

[edytuj | edytuj kod]
  • Wielki Meczet (XI-XVII wiek) z minaretem z XIV wieku
  • cytadela (kasba) wzniesiona przez Turków w XVI wieku
  • meczety
    • Sidi Abdarrahmana
    • Dżami el-Dżabib
    • Ali Bechine (1622)
  • pałac Gubernatora
  • pałac d'Archeveche
  • katolicka katedra św. Filipa z XIX wieku zbudowana na ruinach meczetu Hassana
  • synagoga z 1865 roku
  • kościół pielgrzymkowy Bazylika Matki Boskiej Afrykańskiej (1872, oddalony 4 km na północny zachód od miasta)
  • Muzeum Bardo
  • Pomnik Męczenników Rewolucji – zbudowany w 1982 przez Mariana Koniecznego na jednym ze wzgórz, betonowy monument o wysokości 100 m[3]

Opis miasta z encyklopedii Ultima Thule wydanej w 1927 roku

[edytuj | edytuj kod]
tekst o znaczeniu historycznym, przytoczony jako ciekawostka
Miasto posiada piękny port z dwoma długimi kamiennymi groblami. Główną ulicą jest wspaniały Boulevard de la Republique. Miasto jest siedzibą gen. gubernatora, ma akademię wojskową, dwa uniwersytety: francuski i arabski, bibliotekę publiczną, obserwatorium astronomiczne różne towarzystwa naukowe itd. Algier jest ważnym punktem handlowym, łączą się w nim linie kolejowe z Oranu i Konstantyny oraz wiele dróg z wewnątrz kraju. Parowce łączą Algier z Marsylią, Alicante i Walencją. Ważna stacja węglowa. Wywóz wina, zboża, bydła, wełny, oliwy, tytoniu, rudy, kory korkowej oraz trawy halfa. Stacja klimatyczna uczęszczana przez chorych na płuca, 206595 mieszkańców (1921), z czego 2/3 Europejczyków.

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. UN World Urbanization Prospects. Esa.un.org. [dostęp 2010-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-18)]. (ang.).
  2. Mieczysław Słowikowski, "Codename Rygor: The Spy Behind the Allied Victory in North Africa", Dialogue 2010, ISBN 1-906447-08-X
  3. Monika Witkowska: Algieria: Kraj gościnnych ludzi. 2013. [dostęp 2013-05-07]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]