Andrew Fielding Huxley – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrew Huxley
Ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1917
Londyn

Data i miejsce śmierci

30 maja 2012
Cambridge

Pełne imię i nazwisko

Andrew Fielding Huxley

Doktor honoris causa
Specjalność: fizjologia, biofizyka
Alma Mater

Kolegium Trójcy Świętej w Cambridge

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
Medal Copleya

Andrew Fielding Huxley (ur. 22 listopada 1917 w Londynie, zm. 30 maja 2012 w Cambridge) – angielski fizjolog i biofizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1963 roku, którą otrzymał wraz z Alanem Lloyd Hodgkinem. Hodgkin i Huxley podzielili się tą nagrodą z Johnem Carew Ecclesem, który badał zagadnienia związane z synapsami. Na podstawie osiągniętych wyników badań Hodgkin i Huxley wysunęli hipotezę kanałów jonowych, które zostały wyizolowane dekady później.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Huxley był synem pisarza i wydawcy Leonarda Huxleya i jego drugiej żony Rosalind Bruce, przyrodnim bratem pisarza Aldousa Huxleya i biologa Juliana Huxleya, wnukiem T. H. Huxleya, lekarza, fizjologa, zoologa, paleontologa, filozofa. W 1947 roku poślubił Jocelyn Richenda Gammell Pease (1925–2003), córkę genetyka Michaela Pease i jego żony Helen Bowen Wedgwood. Mieli jednego syna i pięć córek.

Huxley został wybrany członkiem Towarzystwa Królewskiego 17 marca 1955. Królowa Elżbietę II nobilitowała go 12 listopada 1974. W roku 1998 nadano mu tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Karola[1]. Laureat Medalu Copleya.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Univerzita Karlova - Čestné doktoráty. [dostęp 2010-09-17]. (cz.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]