Andrew Lloyd Webber, baron Lloyd-Webber (ur. 22 marca 1948 w Londynie ) – brytyjski kompozytor , producent i działacz polityczny, w latach 1997–2017 członek Izby Lordów Wielkiej Brytanii , twórca muzyki do najbardziej kasowych musicali w historii, w tym spektakli Koty i Upiór w operze . Uhonorowany został Oscarem za najlepszą piosenkę do filmu Evita [1] .
Jest synem kompozytora Williama Lloyda Webbera (inne języki) i nauczycielki gry na fortepianie Jean Johnstone Lloyd Webber. W 1951 urodził się jego brat Julian Lloyd Webber (inne języki) , który jest wiolonczelistą [2] .
Ukończył Westminster School (inne języki) , następnie rozpoczął naukę w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim , przerwał jednak studia.
Pierwszy umiarkowany sukces odniósł, tworząc wraz z Timem Rice'em musical Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1968). Kolejne musicale Jesus Christ Superstar (1970), Evita o Evie Peron (1976) czy Koty (1981) odniosły sukcesy na całym świecie i weszły do kanonu musicalu (Koty na Broadwayu były grane bez przerwy przez ponad 20 lat). Kolejnym wielkim sukcesem był Upiór w operze (1986), w którym w jednej z głównych ról wystąpiła ówczesna żona Webbera – Sarah Brightman . Musical ten utrzymywał się na scenie londyńskiej bez przerwy od października 1986 roku do lipca 2020 roku.
Lista chronologiczna The Likes of Us (inne języki) (1965), libretto Tim Rice , (pierwszy pokaz w 2005) Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze) (1968) libretto Tim Rice Jesus Christ Superstar (1970) libretto Tim Rice Jeeves (1975), libretto Alan Ayckbourn Evita (1976), libretto Tim Rice Tell Me on a Sunday (inne języki) (1979), libretto Don Black (inne języki) Cats (Koty) (1981), libretto Richard Stilgoe i Trevor Nunn wg T.S. Eliota Song and Dance (inne języki) (1982), libretto Don Black (inne języki) Starlight Express (inne języki) (1984), libretto Richard Stilgoe Cricket (1986), libretto Tim Rice The Phantom of the Opera (Upiór w operze) (1986), libretto Charles Hart (inne języki) i Richard Stilgoe Aspects of Love (inne języki) (1989), libretto Don Black i Charles Hart[3] Sunset Boulevard (Bulwar Zachodzącego Słońca) (inne języki) (1993), libretto Christopher Hampton Whistle Down the Wind (inne języki) (1996), libretto Jim Steinman The Beautiful Game (inne języki) (2000), libretto Ben Elton The Woman in White (inne języki) (2004), libretto David Zippel Love Never Dies (2010), libretto Glenn Slater (inne języki) [4] Stephen Ward (inne języki) (2013), libretto Christopher Hampton oraz Don Black (inne języki) [5] na podstawie wydarzeń Afery Profumo School of Rock (inne języki) (2015)[6] libretto Glenn Slater Cinderella (2021)[7] Kilka musicali Webbera zostało zekranizowanych:
Producentem pięciu ostatnich filmów był sam kompozytor[8] .
15 listopada 2008 pojawił się jako gość specjalny w warszawskim teatrze Roma na przedstawieniu polskiej wersji musicalu Upiór w operze .
W 2009 wraz z Diane Warren napisał utwór It’s My Time (inne języki) , który reprezentował Wielką Brytanię podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji [9] . Wykonawczynią piosenki została Jade Ewen , piosenkarka wyłoniona podczas programu BBC Eurovision: Your Country Needs You . Utwór zajął piąte miejsce w finale Eurowizji, który odbył się 16 maja w Moskwie .
W 1977 założył spółkę Really Useful Group , ponieważ uznał, że trafia do niego zbyt mała część dochodów, jakie przynoszą jego dzieła. Początkowo działalność spółki skupiała się na zarządzaniu prawami do kompozycji, z czasem została znacznie rozszerzona i obejmuje obecnie m.in. zarządzanie siedmioma londyńskimi teatrami (Really Useful Theatres ), produkcję filmów (Really Useful Films ) i wydawanie płyt (Really Useful Records ).
W latach 1986–1999 firma miała innych udziałowców poza Lloydem Weberem, m.in. przez cztery lata była notowana na giełdzie. W 1999 roku kompozytor wykupił wszystkie udziały i od tego czasu jest jedynym właścicielem Really Useful Group .
W 1992 otrzymał tytuł szlachecki Sir . Pięć lat później został podniesiony do godności para dożywotniego jako Baron Lloyd-Webber z Sydmonton[10] (miejscowości w hrabstwie Hampshire , gdzie posiada swoją letnią rezydencję). W nazwisku Lloyd Webber nie ma myślnika, występuje on natomiast w tytule szlacheckim kompozytora. Jak wszyscy parowie dożywotni, lord Lloyd-Webber został członkiem Izby Lordów , gdzie zasiadał w ławach Partii Konserwatywnej , z którą publicznie sympatyzował przez całe swoje życie. W październiku 2017 r. postanowił zrezygnować z miejsca w parlamencie, tłumacząc to brakiem czasu[11] . Zachował tytuł lordowski, lecz odtąd ma on charakter wyłącznie honorowy.
W 2024 roku został odznaczony Orderem Podwiązki [12] .
Za swoją twórczość kompozytor został uhonorowany m.in.:
24 lipca 1972 ożenił się z Sarah Hugill, z którą ma dwójkę dzieci – Imogen (ur. 31 marca 1977) i Nicholasa (ur. 2 czerwca 1979). Rozwiedli się w 1983. 22 marca 1984 ożenił się z wypromowaną przez siebie wokalistką i tancerką, Sarą Brightman . Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1990. 15 lutego 1991 poślubił Madeleine Gurdon. Mają trójkę dzieci, Alastaira (ur. 3 maja 1992), Williama (ur. 24 sierpnia 1993) i Isabellę (ur. 30 kwietnia 1996).
Jest kolekcjonerem sztuki, głównie z okresu epoki wiktoriańskiej .
Choroba 25 października 2009 rzecznik prasowy kompozytora poinformował, że u Webbera wykryto raka prostaty [15] . Nowotwór został wykryty we wczesnej fazie rozwoju. W styczniu 2010 artysta poinformował o pozytywnym wyniku leczenia[16]
↑ The 69th Academy Awards / 1997 . oscars.org. [dostęp 2015-06-22]. (ang. ) . ↑ Nick Barratt: Family detective . [w:] The Daily Telegraph [on-line]. www.telegraph.co.uk, 2007-07-07. [dostęp 2015-05-17]. (ang. ) . ↑ The Web T.W. Kitchen The Web T.W. , Aspects of Love [online], Andrew Lloyd Webber [dostęp 2020-05-01] (ang. ) . ↑ The Web T.W. Kitchen The Web T.W. , Love Never Dies [online], Andrew Lloyd Webber [dostęp 2020-05-01] (ang. ) . ↑ Creative Team Stephen Ward The Musical . [dostęp 2014-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang. ) . ↑ The Web T.W. Kitchen The Web T.W. , School of Rock [online], Andrew Lloyd Webber [dostęp 2020-05-01] (ang. ) . ↑ Andrew Lloyd Webber musical Cinderella to close in the West End [online], the Guardian, 2 maja 2022 [dostęp 2022-09-11] (ang. ) . ↑ Webber jako producent ↑ Andrew Lloyd Webber dla Eurowizji . [w:] Wirtualna Polska [on-line]. www.muzyka.wp.pl, 2008-10-21. [dostęp 2015-05-17]. (pol. ) . ↑ Biogram na stronie Izby Lordów (ang. ) ↑ Kate K. McCann Kate K. , Andrew Lloyd Webber quits as Tory peer as he claims House of Lords demands more time than ever before , „The Telegraph ”, 16 października 2017, ISSN 0307-1235 [dostęp 2020-04-02] (ang. ) . Brak numerów stron w czasopiśmie ↑ Laura Eston: Lloyd Webber tells of ‘greatest honour’ of life as King makes him a Garter Knight . 2024-05-20. [dostęp 2024-08-08]. (ang. ) . ↑ The 69th Academy Awards – 1997 [online], Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences [dostęp 2020-05-01] (ang. ) . ↑ Andrew Lloyd Webber [online], www.goldenglobes.com [dostęp 2020-05-01] (ang. ) . ↑ Informacja o chorobie Webbera (ang. ) ↑ Informacja o wyleczeniu nowotworu Lata 80.
1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989
Lata 90.
1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999
Lata 2000–2009
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
Lata 2010–2019
2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019
Laureaci Laureaci niekonkursowi
„Town Without Pity ” – muzyka – Dimitri Tiomkin ; tekst – Ned Washington (1961 ) Nie przyznano (1962–1963) „Circus World ” – muzyka – Dimitri Tiomkin ; tekst – Ned Washington (1964 ) „Forget Domani ” – muzyka – Riz Ortolani ; tekst – Norman Newell (1965 ) „Strangers in the Night ” – muzyka – Bert Kaempfert ; tekst – Charles Singleton i Eddie Snyder (1966 ) „If Ever I Would Leave You ” – muzyka – Frederick Loewe ; tekst – Alan Jay Lerner (1967 ) „The Windmills of Your Mind ” – muzyka – Michel Legrand ; tekst – Alan i Marilyn Bergman (1968 ) „Jean ” – muzyka i tekst – Rod McKuen (1969 ) „Whistling Away the Dark ” – muzyka – Henry Mancini ; tekst – Johnny Mercer (1970 ) „Life Is What You Make It ” – muzyka – Marvin Hamlisch ; tekst – Johnny Mercer (1971 ) „Ben ” – muzyka – Walter Scharf ; tekst – Don Black (1972 ) „The Way We Were ” – muzyka – Marvin Hamlisch ; tekst – Alan i Marilyn Bergman (1973 ) „I Feel Love ” – muzyka – Euel Box ; tekst – Betty Box (1974 ) „I’m Easy ” – muzyka i tekst – Keith Carradine (1975 ) „Evergreen ” – muzyka – Barbra Streisand ; tekst – Paul Williams (1976 ) „You Light Up My Life ” – muzyka i tekst – Joseph Brooks (1977 ) „Last Dance ” – muzyka i tekst – Paul Jabara (1978 ) „The Rose ” – muzyka i tekst – Amanda McBroom (1979 ) „Fame ” – muzyka – Michael Gore ; tekst – Dean Pitchford (1980 ) „Arthur’s Theme (Best That You Can Do) ” – muzyka i tekst – Peter Allen , Burt Bacharach , Christopher Cross i Carole Bayer Sager (1981 ) „Up Where We Belong ” – muzyka – Jack Nitzsche i Buffy Sainte-Marie ; tekst – Wilbur Jennings (1982 ) „Flashdance... What a Feeling ” – muzyka – Giorgio Moroder ; tekst – Irene Cara i Keith Forsey (1983 ) „I Just Called to Say I Love You ” – muzyka i tekst – Stevie Wonder (1984 ) „Say You, Say Me ” – muzyka i tekst – Lionel Richie (1985 ) „Take My Breath Away ” – muzyka – Giorgio Moroder ; tekst – Tom Whitlock (1986 ) „(I’ve Had) The Time of My Life ” – muzyka – John DeNicola i Donald Markowitz ; tekst – Franke Previte (1987 ) „Let the River Run ” – muzyka i tekst – Carly Simon / „Two Hearts ” – muzyka – Lamont Dozier ; tekst – Phil Collins (1988 ) „Under the Sea ” – muzyka – Alan Menken ; tekst – Howard Ashman (1989 ) „Blaze of Glory ” – muzyka i tekst – Jon Bon Jovi (1990 ) „Beauty and the Beast ” – muzyka – Alan Menken ; tekst – Howard Ashman (1991 ) „A Whole New World ” – muzyka – Alan Menken ; tekst – Tim Rice (1992 ) „Streets of Philadelphia ” – muzyka i tekst – Bruce Springsteen (1993 ) „Can You Feel the Love Tonight ” – muzyka – Elton John ; tekst – Tim Rice (1994 ) „Colors of the Wind ” – muzyka – Alan Menken ; tekst – Stephen Schwartz (1995 ) „You Must Love Me ” – muzyka – Andrew Lloyd Webber ; tekst – Tim Rice (1996 ) „My Heart Will Go On ” – muzyka – James Horner ; tekst – Wilbur Jennings (1997 ) „The Prayer ” – muzyka i tekst – David Foster , Tony Renis , Carole Bayer Sager i Alberto Testa (1998 ) „You’ll Be in My Heart ” – muzyka i tekst – Phil Collins (1999 ) „Things Have Changed ” – muzyka i tekst – Bob Dylan (2000 ) „Until... ” – muzyka i tekst – Sting (2001 ) „The Hands That Built America ” – muzyka i tekst – Bono , Adam Clayton , The Edge i Larry Mullen Jr. (2002 ) „Into the West ” – muzyka i tekst – Annie Lennox , Howard Shore i Frances Walsh (2003 ) „Old Habits Die Hard ” – muzyka i tekst – Mick Jagger i David A. Stewart (2004 ) „A Love That Will Never Grow Old ” – muzyka – Gustavo Santaolalla ; tekst – Bernie Taupin (2005 ) „The Song of the Heart ” – muzyka i tekst – Prince Rogers Nelson (2006 ) „Guaranteed ” – muzyka i tekst – Eddie Vedder (2007 ) „The Wrestler ” – muzyka i tekst – Bruce Springsteen (2008 ) „The Weary Kind ” – muzyka i tekst – Ryan Bingham i T Bone Burnett (2009 ) „You Haven’t Seen the Last of Me ” – muzyka i tekst – Diane Warren (2010 ) „Masterpiece ” – muzyka i tekst – Madonna , Julie Frost i Jimmy Harry (2011 ) „Skyfall ” – muzyka i tekst – Adele Adkins i Paul Epworth (2012 ) „Ordinary Love ” – muzyka i tekst – Bono , Adam Clayton , The Edge , Larry Mullen Jr. i Danger Mouse (2013 ) „Glory ” – muzyka i tekst – Common i John Legend (2014 ) „Writing’s on the Wall ” – muzyka i tekst – Sam Smith i Jimmy Napes (2015 ) „City of Stars ” – muzyka – Justin Hurwitz ; tekst – Benj Pasek i Justin Paul (2016 ) „This Is Me ” – muzyka i tekst – Benj Pasek i Justin Paul (2017 ) „Shallow ” – muzyka i tekst – Lady Gaga , Mark Ronson , Anthony Rossomando i Andrew Wyatt (2018 ) „(I’m Gonna) Love Me Again ” – muzyka – Elton John ; tekst – Bernie Taupin (2019 ) „Io sì (Seen) ” – muzyka – Diane Warren ; tekst – Diane Warren , Laura Pausini i Niccolò Agliardi (2020 ) „No Time to Die ” – muzyka i tekst – Billie Eilish i Finneas O’Connell (2021 ) „Naatu Naatu ” – muzyka – M.M. Keeravani ; tekst – Chandrabose (2022 )