1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 | |
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 | |
1987 | |
1988 | |
1989 |
1990 | |
---|---|
1991 | |
1992 | |
1993 | |
1994 | |
1995 | |
1996 | |
1997 | |
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
Seiji Ozawa (1963) | |
Data i miejsce urodzenia | 1 września 1935 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | 6 lutego 2024 |
Gatunki | |
Zawód | |
Wydawnictwo | Decca Classics, EMI Classics, Deutsche Grammophon, Teldec, Sony BMG |
Powiązania | San Francisco Symphony, |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Seiji Ozawa (jap. 小澤 征爾 Ozawa Seiji; ur. 1 września 1935 w Shenyang[1], zm. 6 lutego 2024 w Tokio[2]) – japoński dyrygent.
Rodzina artysty powróciła z Mandżurii do Japonii w 1944. Ozawa uczył się grać na fortepianie od najwcześniejszych lat. W późniejszym okresie został absolwentem Toho Gakuen School of Music w Tokio w klasie kompozycji i dyrygentury.
W 1959 wygrał konkurs dyrygencki w Besançon we Francji i dzięki temu został zaproszony przez Charles'a Müncha, ówczesnego szefa Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej, do uczestnictwa w szkole letniej Tanglewood Music Center w Stanach Zjednoczonych. Ozawa zdobył tam główną nagrodę im. Siergieja Kusewickiego dla wybitnego studenta (1960).
Następnie rozpoczął naukę u Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim. W latach 1962–1963 asystował Leonardowi Bernsteinowi w Nowym Jorku. Później został dyrygentem orkiestr symfonicznych w Toronto, San Francisco, Bostonie i Wiedniu. Przez wiele lat współpracował z Operą Wiedeńską. W 2002 dyrygował koncertem noworocznym filharmoników wiedeńskich.
Nagrał kilkadziesiąt płyt, głównie w firmie fonograficznej Sony Classical.
Doctor honoris causa m.in. Uniwersytetu Harvarda, University of Massachusetts Amherst, National University of Music Bucharest (2002) i Uniwersytetu Paryskiego (2004).