Bitwa pod Sołami – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Sołami
Insurekcja kościuszkowska
Czas

26 czerwca 1794

Miejsce

Soły

Terytorium

Rzeczpospolita Obojga Narodów

Wynik

zwycięstwo Rosjan

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Jakub Jasiński
Jerzy Franciszek Grabowski
Nikołaj Zubow
Leontij Bennigsen[1]
Siły
ok. 4 tys., 2 armaty ok. 5 tys.
Położenie na mapie Polski w 1794
Mapa konturowa Polski w 1794, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia54°30′N 26°11′E/54,500000 26,183333

Bitwa pod Sołami – bitwa powstania kościuszkowskiego stoczona 26 czerwca 1794 roku, zakończona porażką wojsk polskich.

Do starcia doszło, gdy polskie oddziały (ok. 4000 ludzi, pod dowództwem gen. J. Jasińskiego, maszerujące na Oszmiany, napotkały na siły rosyjskie rozłożone obozem pod Sołami(inne języki). Rosjanie rozmieścili siły w dwóch obozach, na przeciwległych brzegach rzeki Oszmianki. Główne siły polskie odrzuciły rosyjską straż przednią, wysuniętą pod Żuprany, w kierunku na Soły, a następnie uderzyły na większy obóz rosyjski, znajdujący się na lewym brzegu. Po zażartej walce, gen. Jasiński zdobył Soły. Tymczasem wydzielony oddział płk. S. Grabowskiego (pułk kosynierów, 200 kawalerzystów i 2 działa), przeprawił się na prawy brzeg rzeki i zaatakował mniejszy z obozów rosyjskich. Rosjanie wycofali się pod naporem Jasińskiego, przeszli na drugi brzeg, niszcząc za sobą przeprawy i uderzyli na siły Grabowskiego. Odcięty gen. Jasiński nie mógł przyjść wydzielonemu oddziałowi z pomocą, w wyniku czego siły Grabowskiego zostały rozbite i straciły działa[2].

Wieczorem Polacy wycofali się do Słobótki, a następnego dnia do Szumska[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 421
  2. a b Soły. W: Mała Encyklopedia Wojskowa. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1971, s. 173.