Generał major ziemiański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Generał major ziemiański – ranga generalska w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej Tadeusz Kościuszko powołał generałów majorów ziemiańskich w województwach i ziemiach Korony, a w Wielkim Księstwie Litewskim również w powiatach.

Do ich zadań należało organizowanie formacji nieregularnych, improwizowanych lokalnych sił zbrojnych (milicji i pospolitego ruszenia) oraz dowodzenie nimi.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]