Curtiss JN-4 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | samolot treningowy |
Konstrukcja | dwupłatowiec |
Załoga | 2 pilotów |
Historia | |
Lata produkcji | 1915 – ? |
Dane techniczne | |
Napęd | 1× Curtiss OX-5 |
Moc | 90 KM (67kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 13,3 m |
Długość | 8,33 m |
Wysokość | 3,01 m |
Powierzchnia nośna | 32,7m² |
Masa | |
Własna | 630 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 121 km/h |
Pułap | 1980 m |
Dane operacyjne | |
Rzuty | |
Curtiss JN-4 (znany również jako Curtiss Jenny) – dwupłatowy samolot treningowy i bojowy produkowany podczas I wojny światowej przez firmę Curtiss z Hammondsport w Nowym Jorku, później Curtiss Aeroplane and Motor Company. Firma połączyła w nim najlepsze cechy modeli J i N, i w 1915 r. zaczęła produkować nowy samolot o oznaczeniu JN czyli „Jenny”. Samolot ten odznaczał się dobrą zwrotnością i posiadał miejsce dla dwóch pilotów. Wyprodukowano ok. 6813 samolotów tego typu w różnych wersjach i po zakończeniu I wojny światowej setki tych maszyn sprzedano dla lotnictwa cywilnego, gdzie używano ich aż do 1930 roku.
Obecnie w Polsce latają dwie repliki tego samolotu o nr rej. SP-SHUF i SP-SWAR.
Użytkownicy wojskowi
[edytuj | edytuj kod]- Australia – Royal Australian Air Force
- Kanada
- Wielka Brytania – Royal Flying Corps i Royal Naval Air Service
- Stany Zjednoczone