Czynnik von Willebranda – Wikipedia, wolna encyklopedia
Czynnik von Willebranda, VWF (z ang. von Willebrand factor) – niezbędny składnik krwi biorący udział w procesie jej krzepnięcia, duża glikoproteina zbudowana z kilku podjednostek kodowanych przez gen położony na chromosomie 12.
Czynnik von Willebranda jest niezbędny dla adhezji płytek do kolagenu w miejscu uszkodzonego naczynia. We krwi łączy się z czynnikiem VIII, chroniąc go przed przedwczesną degradacją. Niedobór tego białka powoduje wystąpienie choroby von Willebranda, a także może wywołać objawy niedoboru czynnika VIII.
Czynnik von Willebranda może być przydatnym wskaźnikiem w ocenie klinicznej i prowadzeniu leczenia pacjentów przed planowanymi chirurgicznymi lub przezskórnymi zabiegami na zastawkach sercowych[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Felice Gragnano i inni, Von Willebrand Factor as a Novel Player in Valvular Heart Disease: From Bench to Valve Replacement, „Angiology”, 69 (2), 2018, s. 103–112, DOI: 10.1177/0003319717708070, PMID: 28481153 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Choroby wewnętrzne, Andrzej Szczeklik (red.), Kraków: Medycyna Praktyczna . * Stanisław Konturek, Fizjologia człowieka, Wrocław: Elsevier Urban & Partner .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- von Willebrand Disease w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.)