Dimetyloaminoetanol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dimetyloaminoetanol

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 2-(dimetyloamino)etanol Inne nazwy i oznaczenia DMAE, DMEA, deanol, norcholina, β-dimetyloaminoetanol, N,N-dimetyloetanoloamina, dimetyloetanoloamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H11NO
Masa molowa	89,14 g/mol
Wygląd	bezbarwna do bladożółtej ciecz o rybim zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	108-01-0
PubChem	7902
DrugBank	DB13352
SMILES CN(C)CCO
InChI InChI=1S/C4H11NO/c1-5(2)3-4-6/h6H,3-4H2,1-2H3 InChIKey UEEJHVSXFDXPFK-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 0,887 g/cm³ (20 °C)[1]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie mieszalny[1] Temperatura topnienia −59 °C[1] −65 °C[1] Temperatura wrzenia 134 °C[1] logP -0,55[1] Zasadowość (pKb) pKBH+ = 9,3[1] Lepkość 3,5839 cP (21,6 °C)[1] Napięcie powierzchniowe 28,2 mN/m[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H226, H332, H312, H302, H314 Zwroty P P280, P305+P351+P338, P310 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Żrący (C) Zwroty R R10, R20/21/22, R34 Zwroty S S1/2, S25, S26, S36/37/39, S45 Temperatura zapłonu 39 °C[3] Numer RTECS KK6125000 Dawka śmiertelna LD50 1,37 ml/kg (królik, przezskórnie)
Podobne związki
Podobne związki	aminoetanol, metyloaminoetanol
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N06 BX04
Multimedia w Wikimedia Commons

Dimetyloaminoetanol lub dimetyloetanoloamina (DMAE lub DMEA; deanol), Me₂NCH₂CH₂OH – organiczny związek chemiczny z grupy aminoalkoholi, dwumetylowa pochodna aminoetanolu. W organizmach jest prekursorem do syntezy acetylocholiny. Stosowany jako lek stymulujący ośrodkowy układ nerwowy.

Prekursor acetylocholiny, który zwiększa jej syntezę w ośrodkowym układzie nerwowym i poprawia przekaźnictwo neuronalne. Podnosi zdolność koncentracji i sprawność psychofizyczną, zmniejsza zapotrzebowanie na sen, uspokaja i poprawia nastrój.

• przewlekłe zaburzenia emocjonalne,
• nerwice towarzyszące depresji,
• niektóre postacie schizofrenii,
• zespoły psychoorganiczne spowodowane miażdżycą,
• przewlekłe zmęczenie oraz trudności z koncentracją u dzieci,
• moczenie nocne u dorosłych i dzieci.

• padaczka,
• stany pobudzenia.

U dorosłych wstępnie 25–50 mg na dobę w 2 dawkach, później stopniowo zwiększa się do 75–150 mg na dobę w 3 dawkach. Pierwsze wyraźne efekty można zaobserwować po 1-2 miesiącach. Dawka podtrzymująca działanie leku to 25 mg podawane 2 razy na dobę. W przypadku schizofrenii podaje się do 300 mg na dobę w 2 dawkach.

U dzieci z zaburzeniami koncentracji w wieku 7-15 lat dawka wynosi do 300 mg na dobę. Po trzech tygodniach po zaobserwowaniu poprawy dawkę zmniejsza się do 100 mg dziennie. W moczeniu nocnym podaje się 25 mg 3-4 razy na dobę przez 3-4 tygodnie.

Działanie preparatu wydaje się być słabe, jeśli nie wątpliwe. Dawki 25 mg są praktycznie bezużyteczne w lecznictwie, co zostało potwierdzone brakiem skuteczności działania w randomizowanej, kontrolowanej i podwójnie ślepej próbie klinicznej.

Bimanol tabl. 0,1 g – produkowany przez Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa w latach 1961–2008.

• Pharmindex Bravier – Podręczny indeks leków (2000/2), ISSN 1426-4250,
• BIMANOL – Encyklopedia Leków – Przychodnia Internetowa – www.przychodnia.pl. przychodnia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-20)].
• Leksykon Leków – Kornel Gibiński, Tadeusz Lesław Chruściel, 1990 r.