Dygowo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dygowo
	wieś
	; Plac Wolności z pomnikiem łososia
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	kołobrzeski
Gmina	Dygowo
Liczba ludności (2011)	1615
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	78-113
Tablice rejestracyjne	ZKL
SIMC	0306012
	Położenie na mapie Polski Dygowo
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Dygowo
	Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego Dygowo
	Położenie na mapie gminy Dygowo Dygowo
	54°07′54″N 15°43′17″E/54,131667 15,721389
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Dygowo (tuż po wojnie Degów^[3], niem. Degow^[4]) – wieś gminna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 1615 mieszkańców^[5].

W miejscowości ma siedzibę jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego^[6].

Położenie

Dygowo leży na trasie linii kolejowej nr 404 (Szczecinek–Białogard–Kołobrzeg) i przy drodze wojewódzkiej nr 163 (Kołobrzeg-Białogard-Wałcz). Przez Dygowo przepływa potok Olszynka. Około 1 kilometra na północ-północny wschód od centrum wsi znajduje się stacja kolejowa Dygowo.

Historia

Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana była w roku 1276^[7] w dokumencie informującym o nadaniu wsi kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu przez biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena^[8]. W 1334 Dygowo stało się własnością biskupa kamieńskiego, który w dwa lata później sprzedał wieś kapitule kolegiackiej w Kołobrzegu. Od 1945 r. w granicach Polski.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dygowo.

Zabytki

ceglany kościół (nr rej.: A-310 z 24.04.2007) neoromański z 1880, wewnątrz organy

inne

nieczynny cmentarz przykościelny (nr. rej. A-310 z 24.04.2007)
dom, rzemiosła, obecnie dom mieszkalny, ul. Kołobrzeska 20/22 (d.11/12), szach., XVIII/XIX, nr rej.: A-1061 z 13.04.1964^[9]

Edukacja i kultura

We wsi znajduje się Zespół Szkół im. Adama Mickiewicza – do której uczęszcza około 350 uczniów. Jest także mini-muzeum PRL-u połączone z biblioteką, które znajdują się obok siedziby poczty.

Sport

Od 2000 roku działa tutaj klub piłki nożnej Rasel Dygowo, grający w sezonie 2023/2024 w IV lidze, gr. zachodniopomorskiej^[10].

Wyróżnienia

W 2010 r. plac Wolności w Dygowie wyróżniony został w Konkursie na Najlepiej Zagospodarowaną Przestrzeń Publiczną w Polsce. Konkurs organizowany jest corocznie przez Towarzystwo Urbanistów Polskich, a wyróżnienie przyznane zostało za odkrycie potencjału miejsca i prawidłowe jego zagospodarowanie dla potrzeb społeczności lokalnych, nadając tym samym nowy charakter miejscowości^[11].

Przypisy

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27792
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 241 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
↑ Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
↑ Rozwój ludności wg wsi w gminie. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Gminy Dygowo, 2011-02-28. [dostęp 2012-06-21].
↑ Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].
↑ Historia Dygowa. [dostęp 2010-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].
↑ ks. Dominik Kubicki: Gotyckie świątynie powiatów koszalińskiego i kołobrzeskiego. Pelplin: Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 134-135. ISBN 83-88935-01-1.
↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A). nid.pl, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).
↑ Skarb - Rasel Dygowo [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-03-12] .
↑ ima: Urbaniści chwalą Plac Wolności w Dygowie. Głos Koszaliński, 12 listopada 2010. [dostęp 2010-11-13].

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27792

[2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 241 [zarchiwizowane 2022-10-26] .

[3] Pierwsza powojenna mapa Polski wydana przez WIG Sztabu Generalnego w roku 1945

[MP-4] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)

[5] Rozwój ludności wg wsi w gminie. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Gminy Dygowo, 2011-02-28. [dostęp 2012-06-21].

[6] Wykaz OSP w KSRG w województwie zachodniopomorskim w lutym 2011 r.. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w Szczecinie, 2011-03-02. [dostęp 2011-08-14].

[7] Historia Dygowa. [dostęp 2010-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].

[kubicki-8] s. Dominik Kubicki: Gotyckie świątynie powiatów koszalińskiego i kołobrzeskiego. Pelplin: Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum", 2001, s. 134-135. ISBN 83-88935-01-1.

[9] NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A). nid.pl, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).

[10] Skarb - Rasel Dygowo [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-03-12] .

[11] : Urbaniści chwalą Plac Wolności w Dygowie. Głos Koszaliński, 12 listopada 2010. [dostęp 2010-11-13].

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Sołectwa	Bardy Czernin Dębogard Dygowo Gąskowo Jazy Kłopotowo Łykowo Miechęcino Piotrowice Skoczów Stojkowo Stramniczka Świelubie Włościbórz Wrzosowo
Miejscowości niesołeckie	Jażdże Lisia Góra Połomino Pustary Pyszka Stojkówko Stramniczka