Ediakar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ediakar

635–538,8 mln lat temu

PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
Układ kontynentów w ediakarze (Pannocja)
Średnia objętość w atmosferze
Tlenu	ok. 8% obj.[a]
Dwutlenku węgla	ok. 4500 ppm[b]
Tabela stratygraficzna
poprzedni okres kriogen następny okres kambr
↑ 40% obecnej. Zobacz też: Zawartość tlenu w atmosferze w fanerozoiku ↑ 16 × poziom przed rewolucją przemysłową. Zobacz też: Zawartość dwutlenku węgla w atmosferze w fanerozoiku

Ediakar (ang. Ediacaran) – ostatni okres neoproterozoiku; trwał od ok. 635 do 541,0 mln lat temu. Ediakar jest młodszy od kriogenu, a starszy od kambru. Został on wprowadzony do tabeli stratygraficznej w 2004 roku, zastępując w niej wend (zwany także eokambr).

Nazwa okresu pochodzi od zespołów skamieniałości tkankowych nazwanych fauną ediakarańską, znalezionych pierwszy raz na wzgórzach Ediacara w Australii. Ediakar jest jak dotąd (2014 r.) jedynym okresem eonu proterozoicznego, którego dolną granicę wyznacza nie absolutna chronologia, ale zapis kopalny – warstwa węglanowa, wskazująca nagłą zmianę klimatu pod koniec ostatniego zlodowacenia w kriogenie.

Zobacz multimedia związane z tematem: Ediakar

• tabela stratygraficzna

• ICS-Chart/Time Scale. Międzynarodowa Komisja Stratygrafii. [dostęp 2015-08-28]. (ang.).
• Ronald Blakey: Latest Proterozoic (560 Ma). [w:] Mollewide Plate Tectonic Maps [on-line]. Colorado Plateau Geosystems, Inc.. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-14)].
• Ronald Blakey: Late Proterozoic (600 Ma). [w:] Mollewide Plate Tectonic Maps [on-line]. Colorado Plateau Geosystems, Inc.. [dostęp 2015-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)].