Edward Zegarski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Edward Zegarski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 października 1892
Kostarowce

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1928
Sanok

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich,
PKU Jasło w Sanoku – PKU Sanok

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola

Edward Zegarski[a] (ur. 13 października 1892 w Kostarowcach, zm. 12 grudnia 1928 w Sanoku) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grobowiec Edwarda Zegarskiego

Urodził się 13 października 1892 w Kostarowcach[1]. Był synem Jana, tamtejszego rolnika[1].

W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Stanisław Biega, Stefan Lewicki, Jan Polański, Józef Premik, Kazimierz Swoszowski, Paweł Wiktor)[2][3]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[4] od 1913[5]. Przed 1914 w Sanoku działał w organizacjach niepodległościowych: „Armii Polskiej”; kurs podoficerski w 1912 ukończyli m.in. Jan Sadowski, Bolesław Mozołowski, Józef Smoleń) oraz VII Polskiej Drużynie Strzeleckiej[6][7], w której 16 listopada 1914 został skarbnikiem[8].

W czasie I wojny światowej został powołany do służby w C. K. Armii i do 1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 30[9][10][11]. W 1915 jako chorąży 30 p.p. został ranny[b]. Pod koniec 1915 został mianowany porucznikiem piechoty w rezerwie ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1916[12][13][14].

19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej w stopniu porucznika został przyjęty do Wojska Polskiego i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera otrzymał przydział służbowy przy Dowództwie Powiatu w Sanoku[15]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[16][17][18]. W 1919 udzielał się przy działalności zarządu powiatowego Związku Inwalidów Wojennych RP w Sanoku[19][20]. W latach 20. jako oficer nadetatowy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Jasło w Sanoku (od 1927 pod nazwą PKU Sanok)[21][22][23]. W 1927 sprawował stanowisko kierownika I referatu w PKU Sanok[24], po czym w kwietniu 1928 został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[25][26].

Zmarł 12 grudnia 1928 w Sanoku w wieku 36 lat[27][28]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 14 grudnia 1928[27]. Był żonaty z Androniką z domu Kuzyłyszyn (1895-1973)[27].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Eduard Zegarski”.
  2. Wymieniony jako „Edmund Zegarski”. Offiziere. „Verlustliste”. Nr 256, s. 5, 3 września 1915. (niem.). 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 488.
  2. XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 40.
  3. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
  4. Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2015-05-30].
  5. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 150. ISBN 978-83-939031-1-5.
  6. Przedwojenne organizacje wojskowe w Sanoku. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 33.
  7. Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 475-476.
  8. Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. Tom IX, s. 202, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  9. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 326.
  10. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 324.
  11. a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 545.
  12. Aus dem Verordnungsblatt Nr. 218 für das k. u. k. Heer. „Neue Freie Presse”. Nr 18447, s. 3, 31 grudnia 1915. (niem.). 
  13. Verordnungsblatt für das k. u. k. Heer Nr. 218. „Pester Lloyd”. Nr 4, s. 5, 4 stycznia 1916. (niem.). 
  14. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 231.
  15. 815. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 25, s. 623, 6 marca 1919. 
  16. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 412.
  17. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 356.
  18. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 188.
  19. Kronika. Wiec inwalidów. „Ziemia Sanocka”. Nr 14, s. 3, 1 czerwca 1919. 
  20. Kronika. Wizytacya tut. Ekspozytury sekcyi Opieki nad inwalidami. „Ziemia Sanocka”. Nr 21, s. 3, 20 lipca 1919. 
  21. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379, 1465.
  22. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328, 1333.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 19.
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 299.
  25. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140, 142, 164, 175.
  26. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128.
  27. a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 335 (poz. 137).
  28. Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 148, 27 kwietnia 1929. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  29. Auszeichnungen für Verdienste im Kriege. „Fremden-Blatt”. Nr 13, s. 15, 13 stycznia 1918. (niem.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]