Esperantysta Roku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Esperantysta Roku (esp. Esperantisto de la Jaro) – tytuł przyznawany corocznie od 1998 przez rosyjską gazetę esperancką La Ondo de Esperanto z pomocą międzynarodowego jury.

Laureaci

Rok	Esperantysta	Kraj	Zasługa
2020	Fernando Maia Junior^[1]^[2]	Brazylia	W roku pandemii Covid-19 zainicjował i przeprowadził internetowe obchody Światowego Kongresu pod nazwą „Wirtualny Kongres Esperanto” (“Virtuala Kongreso de Esperanto”). Kongres online odbywał się wraz z innymi wydarzeniami esperanckimi jako część większego "MondaFest" i umożliwił udział zdalny również wielu nowym esperantystom.
2019	Anna Löwenstein^[3]	Wielka Brytania
2018	Hori Jasuo^[3]	Japonia
2017	Trezoro Huang Yinbao^[4]	Chiny	Zainicjowanie i redagowanie Kuriera UNESCO w esperancie, stworzenie niezależnego czasopisma Tra la Mondo.
2016	Stefan MacGill^[5]	Nowa Zelandia	Zainicjowanie i realizacja programu Światowego Związku Esperantystów Aktivula Maturigo (AMO), szczególnie planowanie i organizacja licznych seminariów AMO w wielu krajach oraz inne działania w ruchu esperanckim.
2015	Chuck Smith^[6]	Stany Zjednoczone	Szerokie rozpowszechnianie i wykorzystywanie esperanta w internecie, szczególnie opracowanie i uruchomienie anglojęzycznego kursu esperanta na Duolingo.
2014	Mireille Grosjean	Szwajcaria	Działalność w Afryce, m.in. organizacja 5. Afrykańskiego Kongresu Esperanta; aktywna działalność w ILEI i prowadzenie 47. konferencji tej organizacji w Montevideo w lipcu 2004; przygotowanie 3. Światowej Konferencji o nauczaniu esperanta w 2015 r.
2013	Mark Fettes	Kanada	Udane współprzewodniczenie fundacji Esperantic Studies Foundation wspierającej liczne projekty esperanckie (Północnoamerykańskie Kursy Letnie, Lernu!, Edukado.net); stworzenie nowego planu strategicznego UEA.
2012	Peter Baláž	Słowacja	Stworzenie, rozwój i opieka nad ważnymi projektami internetowymi; współpraca z instytucjami europejskimi i krajowymi; organizacja Letniej Szkoły Esperanta i konferencji naukowej KAEST; wydanie ważnych płyt, książek, broszur i filmów w/o esperancie.
2011	Dennis Keefe	Stany Zjednoczone	Rozpowszechnianie esperanta na poziomie uniwersyteckim w Chinach oraz rozwinięcie projektu Wyspy Esperanckiej na Hajnanie.
2010	Katalin Kováts	Węgry	Promocja profesjonalnego nauczania esperanta, popularyzacja i realizacja egzaminów ze znajomości esperanta zgodnych z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego oraz odnowienie strony dla nauczycieli esperanta edukado.net.
2009	Aleksander Korĵenkov	Rosja	Szerokie i staranne badania życia, prac i idei Zamenhofa oraz związane z tym prace i wykłady, szczególnie wydana w tym samym roku przy okazji 94. Światowego Kongresu w Białymstoku książka Homarano.
2008	Ilona Koutny	Węgry	Kompetentne i udane prowadzenie studiów interlingwistycznych na UAM.
2007	Peter Zilvar	Niemcy	Działalność na rzecz esperanta w mieście Herzberg am Harz^[7].
2006	Bertilo Wennergren	Szwecja	Książka o gramatyce esperanckiej Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko.
2005	Povilas Jegorovas	Litwa	Działalność na Litwie przy okazji Światowego Kongresu w 2005 w Wilnie.
2004	Helmar Gunter Frank	Niemcy	Udana organizacja prac Międzynarodowej Akademii Nauk San Marino^[8].
2003	Dafydd ap Fergus	Walia	Aktywne informowanie o esperancie w Brukseli^[9].
2002	Michel Duc Goninaz	Francja	Wieloletnie prace nad wydaniem słownika Plena Ilustrita Vortaro.
2001	Osmo Buller	Finlandia	Komunikaty prasowe UEA, aktywizacja ruchu esperanckiego w Chinach i na Litwie^[10].
2000	Hans Bakker Maŭro La Torre Jouko Lindstedt	Holandia Włochy Finlandia
1999	Keppel Enderby	Australia	Wzmocnienie ruchu esperanckiego (aktywny udział w kongresach, wystąpienie na berlińskim posiedzeniu Forum Strategicznego Ruchu Esperanckiego); działalność na Międzynarodowej Konferencji Organizacji Pozarządowych w Seulu^[11].
1998	William Auld	Szkocja