Fiat RS.14 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fiat RS.14

Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	FIAT
Typ	wodnosamolot rozpoznawczy i patrolowy
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcja mieszanej, podwozie – pływakowe
Załoga	4 – 5 osób (2 pilotów, obserwator/bombardier, radiooperator/strzelec, strzelec)
Historia
Data oblotu	maj 1939
Lata produkcji	1941–1943
Wycofanie ze służby	1948
Dane techniczne
Napęd	2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Fiat A-74 RC.38
Moc	850 KM (626 kW) (każdy)
Wymiary
Rozpiętość	19,54 m
Długość	14,10 m
Wysokość	5,63 m
Powierzchnia nośna	50,00 m²
Masa
Własna	5470 kg
Startowa	8500 kg
Zapas paliwa	2950 l
Osiągi
Prędkość maks.	390 km/h
Prędkość przelotowa	330 km/h
Prędkość minimalna	115 km/h
Prędkość wznoszenia	5,9 m/s
Pułap	6300 m
Zasięg	2500 km
Długotrwałość lotu	8 godz. (przy prędkości przelotowej)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Scotti kal. 12,7 mm (ruchomy) 2 karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 7,7 mm bomby o masie do 400 kg
Użytkownicy
Włochy
Multimedia w Wikimedia Commons

Fiat RS.14 (CMASA RS.14) – włoski wodnosamolot z okresu II wojny światowej

Pod koniec lat trzydziestych w wytwórni lotniczej Costruzioni Meccaniche Aeronautiche S.A. (CMASA) specjalizującej się w budowie wodnosamolotów, a należącej do koncernu FIAT opracowano nowy wodnosamolot, który miał zastąpić używane w lotnictwie włoskim samoloty CANT Z.501 Gabbiano. Samolot został opracowany przez zespół pod kierunkiem inż. Manlio Stiavelliego.

W maju 1939 roku został oblatany pierwszy prototyp samolotu, który otrzymał oznaczenie Fiat RS.14 (używana była także nazwa CMASA RS.14). W trakcie prób wykazał on dobre osiągi i dowództwo lotnictwa włoskiego samolotu tego typu z przeznaczeniem dla morskich eskadr rozpoznawczych i patrolowych.

W maju 1941 roku rozpoczęto produkcję seryjną pierwszej wersji samolotu oznaczonej jako RS.14A przeznaczonej do szkolenia załóg. Następnie w 1942 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji oznaczonej jako RS.14B przeznaczonej głównie do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych. Kolejną wersja oznaczona jako RS.14C miała uproszczoną konstrukcję i część z samolotów tej wersji przystosowano do ratownictwa morskiego. Produkcję seryjną samolotu RS.14 zakończono we wrześniu 1943 roku i łącznie wyprodukowano 185 samolotów wszystkich wersji.

W 1943 roku zbudowano prototyp wersji lądowej samolotu, który otrzymał oznaczenie AS.14. We wrześniu 1943 roku uległ on katastrofie, po tym zdarzeniu nie prowadzono dalszych badań nad tym samolotem.

Samolot RS.14 wprowadzono do eskadr lotnictwa morskiego, w grudniu 1941 roku i początkowo służyły one do szkolenia, a od lipca 1942 roku zaczęto je wprowadzać do jednostek bojowych. Wyposażono w nie pułki operujące w rejonie Morza Tyrreńskiego, Morza Jońskiego i w południowej części Adriatyku.

W momencie kapitulacji Włoch we włoskim lotnictwie morskim służyło jeszcze 39 samolotów tego typu. Część znajdująca się na północy Włoch weszła w skład lotnictwa Republiki Salo a samoloty znajdujące się na południu weszły w skład lotnictwa Aviazione Cobelligerante Italiana, które walczyło po stronie aliantów.

Po zakończeniu II wojny światowej samoloty Fiat RS.14, które nie zostały zniszczone w trakcie walk pozostały we włoskim lotnictwie morskim, gdzie pełniły służbę głównie jako samoloty łącznikowe. Ostatecznie zostały wycofane z jednostek lotniczych w 1948 roku.

Samolot Fiat RS.14 był średniopłatem o konstrukcji metalowej. Kabiny zakryte. Podwozie pływakowe. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy.

• Zbigniew Jankiewicz Wodnosamoloty: historia i teraźniejszość wyd. MON Warszawa 1986
• Wiesław Bączkowski Włoskie samoloty wojskowe 1936-1945 wyd. Lampart Warszawa 1999 ISBN 83-86-77600-5.

• Zdjęcia i rysunki samolotu