Fred Frith – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fred Frith

Fred Frith (2010)
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1949 Heathfield
Instrumenty	gitara, gitara basowa, skrzypce, ksylofon, pianino, altówka
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1965
Wydawnictwo	Virgin, ReR Megacorp, Tzadik
Powiązania	scena Canterbury, Nowojorska śródmiejska scena jazzowa, Robert Wyatt
Współpracownicy
Chris Cutler, Tim Hodgkinson, Dagmar Krause, John Zorn, Rene Lussier, Bill Laswell, Chris Hayward, Tom Cora, Ikue Mori, Kato Kideki, Miya Masaoka, Jean Derome
Instrument
gitara
Zespoły
Henry Cow; Art Bears; Muffins; Material; Skeleton Crew; Duck & Cover; Curlew; French, Frith, Kaiser, Thompson; Naked City; Keep the Dog; Massacre; State of War; Death Ambient; Maybe Monday
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jeremy Webster „Fred” Frith (ur. 17 lutego 1949 w Heathfield^[1][2]) – współczesny angielski multiinstrumentalista, kompozytor i lider grup muzycznych, związany z awangardą brytyjską (Canterbury sound – brzmienie Canterbury; także Canterbury scene – Scena Canterbury) i amerykańską (New York Downtown Jazz Scene – nowojorska śródmiejska scena jazzowa).

Fred Frith urodził się 17 lutego 1949 w Heathfield w Wielkiej Brytanii. Jego braćmi są Simon Frith(inne języki) (socjolog muzyki) i Chris Frith (neuropsycholog)^[3]. Od 5. roku życia uczył się grać na skrzypcach, ale w wieku 13 lat rozpoczął także naukę gry na gitarze. Jego pierwszym zespołem była szkolna grupa The Chaperones wykonująca utwory takich grup jak The Shadows i The Beatles. Jednak usłyszenie muzyków bluesowych (m.in. Alexisa Kornera) całkowicie zmieniło jego nastawienie do muzyki i podejście do gry na gitarze. The Chaperones stali się zespołem bluesowym. Równocześnie interesował się także muzyką etniczną z całego świata.

W 1968 Frith rozpoczął studia na uniwersytecie w Cambridge, gdzie poszerzył swoje horyzonty muzyczne zapoznając się z ideami Johna Cage'a i Franka Zappy. Z zaprzyjaźnionym studentem Timem Hodgkinsonem, grającym na instrumentach klawiszowych i dętych, założył w 1968 zespół Roger Bacon, który grał w stylu 'dada blues'. W październiku 1968 zmienili nazwę na Henry Cow. Zespół ten stał się główną grupą ówczesnej awangardy bryjskiej i przetrwał do 1978 z dorobkiem 6 oficjalnych albumów.

W 1974 Frith wydał swój pierwszy solowy album Guitar Solos zawierający 8 całkowicie improwizowanych utworów wykonywanych na specjalnie przerobionych gitarach 'na żywo', bez żadnych późniejszych ingerencji technicznych w nagrania.

Po zakończeniu działalności Henry Cow, trzech muzyków tego zespołu (Fred Frith, Dagmar Krause i Chris Cutler) założyli grupę Art Bears, która po wydaniu trzech znakomitych płyt zakończyła działalność w 1981.

W 1980 ukazał się drugi solowy album Fritha Gravity. Został on nagrany ze szwedzką grupą Samla Mammas Manna (członkiem organizacji założonej przez muzyków Henry Cow – Rock in Opposition – RIO) i amerykańską grupą The Muffins. Album ten wykazał odejście Fritha od ścisłych intelektualnych struktur i orkiestracji Henry Cow i Art Bears w stronę muzyki swobodniejszej, związanej z folkiem a nawet muzyką taneczną.

W 1979 Frith przeprowadził się do Nowego Jorku i stał się współzałożycielem ruchu awangardowych muzyków znanego pod nazwą New York Downtown Jazz Scene. Brał udział w niezliczonych projektach muzycznych grając i nagrywając z takimi muzykami jak Tom Cora (zm. 9. 4. 1998), Henry Kaiser, Zeena Parkins, Eugene Chadbourne, Ikue Mori, John Zorn, Rene Lussier i grupami muzycznymi: Material (1980), Massacre (1981), Skeleton Crew (1982), Duck & Cover (1983-4), Curlew (1983), Frith & Lussier (1986), French, Frith, Kaiser, Thompson (1987-1990), State of War (1989), Keep the Dog (1989-1992), Naked City (1989-1993), Death Ambient (1998), Maybe Monday (1998), Jad Fair i innymi. Niektóre z tych projektów kontynuowane są do dnia dzisiejszego (np. trio Massacre).

W latach 90. Frith zaczął pisać muzykę taneczną, filmową i teatralną oraz kontynuował wydawanie swoich solowych albumów. Skomponował także wiele utworów dla innych wykonawców zarówno indywidualnych jak i grup muzycznych. Nie stracił kontaktu ze swoimi przyjaciółmi z Henry Cow: Chrisem Cutlerem, Timem Hodgkinsonem i Lindsay Cooper, z którymi zrealizował wiele projektów. W grudniu 2006 r. wystąpili nawet jako trio w klubie The Stone w Nowym Jorku.

Po dwuletnim pobycie w Niemczech (żona Fritha fotografik Heike Liss jest Niemką) i we Francji (wykładał kompozycję w L'Ecole Nationale de Musique w Villeurbanne) osiedlił się w 1997 w Kalifornii. Jest profesorem kompozycji w Mills College w Oakland w Kalifornii.

• 1989 Quartets – na cztery elektryczne gitary
• 1990 Helter Skelter – na dwa soprany, kontralt i duży zespół (elektryczny)
• 1990 Eleventh Hour – na 6 gitar i dwu muzyków
• 1991 Quartets – (dla Ivy Bittowej) Kwartet strunowy nr 1
• 1992 Stone, Brick, Glass, Wood, Wire
• 1993 Freedom in Fragments – suita w 23 częściach na kwartet saksofonowy
• 1993 The Previous Evening – poświęcony Johnowi Cage'owi na 4 klarnety, taśmy, bas, kroki, elektryczne gitary, wirujące przedmioty i głos
• 1994 Pacifica – medytacja na 21 muzyków do tekstu Pabla Nerudy
• 1996 Impur – na 100 muzyków, duży budynek i ruchomą publiczność
• 1998 Traffic Continues: Gusto – na duży zespół z improwizującymi solistami
• 2001 Landing for Choir – na pieśniarza flamenco, wiolonczelę, saksofon i sample
• 2002 Eleventh Hour – na kwartet strunowy i elektryczną gitarę
• 2003 The Happy End Problem – na flet, fagot, guzheng, perkusję, skrzypce i elektronikę
• 2003 The Right Angel – na orkiestrę i elektryczną gitarę
• 2006 Snakes and Ladders – na klarnet, gitarę elektryczną, fortepian, perkusję, wiolonczelę i kontrabas

Szczegółowa dyskografia Freda Fritha (FF) zawiera ponad 500 albumów. Poniżej płyty firmowane przez Freda Fritha lub przez Freda Fritha i współautorów/współwykonawców na tych samych prawach.

• 1. Guitar Solos. 1974 FF
• 2. With Friends Like This. 1979 FF, Henry Kaiser
• 3. Gravity.1980 FF
• 4. Speechless. 1981 FF
• 5. Live in Japan. 1982 FF (podwójny)
• 6. Live at Loft Shinjuku Tokyo, Japan, 23 July 1981. 1982? FF & Totsuzen Danball
• 7. Cheap at Half the Price. 1982 FF
• 8. Live in Prague & Washington. 1983 FF i Chris Cutler
• 9. French Gigs. 1983 Lol Coxill i FF
• 10. Who Need Enemies? 1983 FF, Henry Kaiser
• 11. Shams. 1987 FF, Rene Lussier
• 12. Live, Love, Larf & Love. 1987 French, Frith, Kaiser, Thompson
• 13. With Enemies Like This, Who Needs Friends? 1987 FF, Henry Kaiser
• 14. The Technology of Tears. 1988 FF
• 15. The Top of His Head. 1989 FF
• 16. Invisible Means. 1990 French, Frith, Kaiser, Thompson
• 17. Step Across the Border. 1990 FF (muzyka filmowa)
• 18. Live in Moscow, Prague & Washington. 1990 FF, Chris Cutler
• 19. Gravity. 1991 FF (wznowienie ale z nowymi utworami)
• 20. Live Improvisations. 1992 FF, Tim Hodgkinson
• 21. Helter Skelter. 1993 FF, François-Michel Pesenti
• 22. Quartets. 1994 FF
• 23. Subsonic 1. Sounds of Distant Episode. 1994 FF, Marc Ribot
• 24. The Art of Memory. 1995 John Zorn, FF
• 25. Live in Throndheim, Berlin, Limoges. 1994 Chris Cutler, FF
• 26. Middle of the Moments. 1995 FF
• 27. Death Ambient. 1995 Kato Hideki, Ikue Mori, FF
• 28. Allies – Music for Dance, Vol. 2. 1996 FF
• 29. Eye to Ear. 1997 FF
• 30. Ayaya Moses. 1997 FF, Guitar Quartet
• 31. En Public Aux Laboratoires D'Aubervilliers. 1997 FF, Jean-Pierre Drouet
• 32. Reel. 1997 FF, Noel Akchote
• 33. The Previous Evening. 1997 FF
• 34. Etymology. 1997 FF, Tom Cora
• 35. Meridiem. 1998 Percy Howard, Charles Hayward, FF, Bill Laswell
• 36. Pacifica. 1998 FF (ale nie gra na tej płycie)
• 37. Friends & Enemies. 1999 FF, Henry Kaiser (tym razem wszystkie trzy albumy, ale z dodatkiem nowych utworów)
• 38. Stone, Brick, Glass, Wood, Wire (Graphic Scores 1986-1996). 1999 FF
• 39. Live. 1999 FF (z koncertu w Bydgoszczy, wydanie tylko promocyjne)
• 40. Traffic Continues. 2000 FF
• 41. 2 Gentlemen in Verona. 2000 Chris Cutler, FF
• 42. Later... 2000. Mark Dresser, FF, Ikue Mori
• 43. I Dream You Jumping. 2001 FF, Jean-Pierre Drouet, Louis Sclavis
• 44. Ars Longa Dens Brevis. 2001 FF, Toyozumi Yoshisaburo, Onnyk, John Zorn
• 45. Clearing. 2001 FF
• 46. Freedom in Fragments. 2002 FF
• 47. Accidental (Music for Dance, Vol. 3) 2002 FF
• 48. Whisperings. 2002 Michael Wintsch, FF, Franziska Baumann, Bernard Trontin
• 49. Dearness. 2002 FF, Anne Bourne, John Oswald
• 50. Prints-Snapshots, Postcards, Messages and Miniatures 1978-2001. 2002 FF
• 51. All Is Bright, But It Is Not Day. 2002 FF, Jean Derome, Pierre Tanguay, Myles Boisen
• 52. Dalaba Frith Glick Rieman Kihlstedt. 2003 Leslie Dalaba, FF, Eric Glick Rieman, Karla Kihlstedt
• 53. Keep the Dog. 2003 FF (tak nazwano także ten zespół)
• 54. Soshin. 2003 Derek Bailey, Antoine Berthiaume, FF
• 55. Rivers and Tides (Workin with Time). 2003 FF (muzyka do filmu)
• 56. Tempted to Smile. 2003 FF, Joelle Leandre, Jonathan Segel
• 57. Eye to Ear II. 2003 FF
• 58. What Leave Behind. 2004 Toychestra, FF
• 59. 50th Birthday Celebration Vol. 5. 2004 FF, John Zorn

• 60. The English Channel. 1979 Eugene Chadbourne & 2000 Statues
• 61. Commercial Album. 1980 The Residents
• 62. Rags. 1981 Lindsay Cooper
• 63. 185. 1981 The Muffins
• 64. Killing Time. 1981 Massacre
• 65. The Golden Palominos. 1983 The Golden Palominos
• 66. Stop Those Songs. 1983 V-Effect
• 67. Dynamite. 1984 Dr. Umezu Band
• 68. Learn to Talk. 1984 Skeleton Crew
• 69. David Moss Dense Band. 1985 David Moss Dense Band
• 70. North America. 1985 Curlew
• 71. The Country of Blinds. 1985 Skeleton Crew
• 72. Slope-Gradual Disappearance. 1987 Tenko
• 73. Against no Wall. 1987 Rebby Sharp
• 74. Der Man Im Fahrstuhl/The Man in the Elevator. 1988 Heiner Goebbels, Heiner Muller
• 75. Le Tresor De la Langue. 1989 Rene Lussier
• 76. Next to Nothing. 1989 Nicky Skopelitis
• 77. Saved. 1989 Swans
• 78. Naked City. 1990 John Zorn
• 79. Torture Garden. 1990 Naked City
• 80. In One Mouth and Out of the Other. 1990 Rebby Sharp
• 81. Dropera. 1991 Fred & Ferd (opera rockowa)
• 82. Improvised Music, New York 1981. 1991 Material
• 83. Stop Complaining/Sundown. 1991 Hans Reichel
• 84. Heretic, Jeux Des Dames Cruelles. 1992 Naked City
• 85. Grand Guignol. 1992 Naked City
• 86. Leng Tch'e. 1992 Naked City
• 87. Domestic Stories. 1992 Chris Cutler, Lutz Glandien
• 88. Radio. 1993 Naked City
• 89. Absinthe. 1993 Naked City
• 90. Orlando. 1993 David Mortion & Sally Potter (muzyka do filmu Sally Potter)
• 91. Looping Home Orchestra Live 1992-1993. 1993 Lars Hollmer
• 92. Live From Soundscape. 1994 Material
• 93. Cyberband. 1994 Richard Teitelbaum
• 94. Fear No Love. 1994 Bob Ostertag
• 95. Techno Mit Storungen. 1996 Jon Rose
• 96. Black Box. 1997 Naked City
• 97. Funny Valentine. 1998 Massacre
• 98. Upbeat. 1999 Guitar Quartet
• 99. A Mere Coincidence. 1999 The Science Group
• 100. Synaesthesia. 1999 Death Ambient
• 101. Saturn's Finger. 1999 Maybe Monday
• 102. Live in Bydgoszcz. 1999 Guitar Quartet (tylko promocyjne wydanie)
• 103. Xu Feng. 2000 John Zorn
• 104. Meltdown. 2001 Massacre
• 105. May I Now. 2001 Alvin Curran
• 106. St. Louis Blues. 2001 Aki Takase
• 107. Live Volume 1: Knitting Factory 1989. 2002 Naked City
• 108. That House We Lived In. 2003 Keep the Dog
• 109. Lonely Heart. 2007 Massacre

• A Bookshelf on Top of the Sky (John Zorn, 2004)
• Step Across the Border (1990, 2003)
• Middle of the Moment (1995, 2003)

• A Bookshelf on Top of the Sky: 12 Stories About John Zorn (2002, film dokumentalny, reżyseria: Claudia Heuermann)^[4]

• Dyskografia. home.arcor.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-10-08)].
• Kompozycje. fredfrith.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-12)].